Εξοχώτατε κύριε Πρόεδρε, Τύχη αγαθή σας έφερε στο ύπατον αξίωμα της χώρας. Ψήφω πανηγυρική της Βουλής των Ελλήνων εξελέγητε Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, σε μια περίοδο ακμής του κοινοβουλευτικού πολιτεύματος. Ολοι οι πολίτες αυτής της χώρας ήσαν και είναι υπερήφανοι για τον αρχηγό του κράτους.
Η εκλογή σας είχε πρακτική σηµασία (ένας έµπειρος και σώφρων πολιτικός στην κορυφή της Πολιτείας) αλλά περιέκλειε και συµβολισµόν προφανή. Τα δύο µεγάλα κόµµατα, που κυριαρχούν στο πολιτικό σκηνικό και εναλλάσσονται στα έδρανα της εξουσίας, έστερξαν σε πολιτική συµφωνία την οποίαν ασφαλώς διευκόλυνε η µορφή ενός ανθρώπου που συµβόλιζε την Αλλαγή και την Ανανέωση. Ουχ ήττον όµως, ως ράβδος εν γωνία υπήρχε η αναγκαστική προσφυγή στις κάλπες, αν η πλειοψηφία της Βουλής δεν εξέλεγε Πρόεδρον, για την ανάδειξη του οποίου έπρεπε να συµπράξουν και τα δύο µεγάλα κόµµατα.
Τους πανηγυρισµούς επί τη εκλογή σας εδικαίωσε η προεδρική πολιτεία σας. Οι Ελληνες εµπιστεύονται τον Ενοικο του Προεδρικού Μεγάρου της οδού Ηρώδου Αττικού. Η Ελλάδα όµως τα τελευταία χρόνια βιώνει έναν πρωτοφανή ξεπεσµό και διασύρεται διεθνώς όχι ως χώρα πτωχή αλλά ως κρατικό µόρφωµα δολίως πτωχευόντων.
Οι εταίροι µας στην Ευρωπαϊκή Ενωση µας δανείζουν µε σκληρούς όρους και µε εποπτεία η οποία συχνά λαµβάνει τη µορφή δηµόσιας προσβολής.
Η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου προσπαθεί µε τα γνωστά αποτελέσµατα. Η αντιπολίτευση αν δεν επιχαίρει, οπωσδήποτε δεν δίδει χείρα βοηθείας και φαίνεται να επιλέγει την τακτική του ώριµου φρούτου.
Εξοχώτατε, Η εν εξελίξει οικονοµική κρίση κατά γενική πρόβλεψη µπορεί να οδηγήσει σε εκθεµελίωση της χώρας. Στη δηµόσια πρόβλεψη υπεύθυνων προσώπων περί επιστροφής της χώρας στα δεδοµένα του 2004, άλλοι οµιλούν για οπισθοδρόµηση στα του έτους 1960, ενώ ορισµένοι φοβούνται το 1948-1949... Η πρόταση της κυβερνώσης πλειοψηφίας για σχηµατισµό κυβερνήσεως εθνικής σωτηρίας διετυπώθη (θολή ίσως, αλλά διετυπώθη) χωρίς επιτυχία.
Ηδη η οικονοµική κρίση επιδεινώνεται από την κλιµακούµενη πολιτική αναµέτρηση. Το τούνελ µοιάζει ατελείωτο.
Βεβαίως στις δηµοκρατίες αδιέξοδα δεν υπάρχουν, διότι όλα τελικώς επιλύονται στις κάλπες. Οι εκλογές θα δώσουν τη λύση, η οποία αν επιβεβαιωθούν οι δηµοσκοπήσεις δεν θα είναι αυτοδύναµη κυβέρνηση. Και τότε η λεγόµενη συγκυβέρνηση (που φαίνεται να την επιθυµεί η µεγάλη πλειοψηφία των πολιτών) θα είναι ηθική υποχρέωση των νικητών και των ηττηµένων.
Ισως αυτή είναι η κρυφή ελπίδα τους – διότι ούτε οι ίδιοι πιστεύουν ότι µια µονοκοµµατική κυβέρνηση µπορεί µόνη να αντιµετωπίσει την κατάσταση.
Εξοχώτατε, Εχετε τις ευθύνες του Ανωτάτου Αρχοντος, έστω και ψαλιδισµένες από τον Συνταγµατικό Νοµοθέτη που δεν προνόησε για τον ρόλο του Προέδρου σε τέτοιες κρίσιµες περιστάσεις.
Οι πολίτες δικαιούνται να περιµένουν πρωτοβουλίες σας στις λίγες ηµέρες που αποµένουν, καθώς πιθανολογείται ότι η κρίση οσονούπω θα κορυφωθεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου