Του Δημήτρη Α. Φιλιππίδη.- Η γεννημένη στις Ηνωμένες Πολιτείες, Πάμελα Πάππας μπορεί να νιώθει περήφανη για το μοναδικό της επίτευγμα, καθώς στις 13 του Μαϊου, έγινε η πρώτη Ελληνίδα που κατέκτησε την κορυφή των Ιμαλαϊων, το αφιλόξενο όσο και μαγευτικό Έβερεστ, γράφοντας το όνομα της με χρυσά γράμματα στην ιστορία, έχοντας αναρριχηθεί στα 8. 848 μέτρα.
Η Πάμελα, αποτελεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα Ελληνοαμερικανίδας, που ναι μεν μεγάλωσε μακριά από την πατρίδα, αλλά γαλουχήθηκε μέσα σε ένα περιβάλλον ελληνοκεντρικό, καθώς οι γιαγιάδες και παπούδες με καταγωγή από Ικαρία και Πελοπόνησσο αντίστοιχα ζούσανε στο ίδιο σπίτι με την ίδια. Οι γονείς της Σπύρος και Βασιλική, γεννηθήκαν στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και η δεύτερης γενιάς Ελληνοαμερικανίδα Πάμελα, νιώθει ιδαίτερα περήφανη για την καταγωγή της, μεγαλώνοντας στην Βιρτζίνια και δίνοντας το παρών σε τακτική βάση στην Ελληνορθόξη Εκκλησία της περιοχής και στο ελληνικό σχολείο. Την Ελλάδα έχει επισκεφθεί δύο φορές, το 1993 και το 1998 και δηλώνει βαθύτατα γοητευμένη από την πατρίδα, ενώ διατηρεί συχνές επαφές με τα ξαδέλφια της που ζούνε εκεί. Η ίδια δηλώνει ότι έχει όλα αυτά τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τις Ελληνίδες, δηλαδή το πάθος για ότι κάνει, την οξυδέρκεια και το μεσογειακό ταπεραμέντο. Σήμερα ζει και εργάζεται στην πανέμορφη Φλώριδα, στην Τάμπα, μερικά μίλια μακριά από το Τάρπον Σπρινγκς, μία από τις πολυπληθέστερες ελληνοαμερικανικές κοινότητες στις ΗΠΑ, και εργάζεται σε εργαστήρια ερευνών, καθώς είναι Πυρηνική Φαρμακοποιός.
Ερώτηση: Όσον αφορά την αναρίχηση, πόσα χρόνια ασχολείσαι;
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, η αγάπη για την φύση και τα βουνά υπήρχε βαθιά χαραγμένη μέσα μου. Μεγάλωσα σε μία περιοχή κοντά στο δάσος, και αυτό αποτέλεσε ένα πρώτης τάξεως ερέθισμα, να αγαπήσω το φυσικό περιβάλλον και το αίσθημα της μοναξιάς. Αυτή η επαφή μου με την ΄φυση, σιγά σιγά άρχισε να αναπτύσσεται. Σε σοβαρό επίπεδο τα τελευταία πέντε χρόνια, ξεκίνησα να ασχολούμαι με σύστημα, όταν και δοκίμασα πρώτη φορά σε βουνά του Μεξικού χωρίς να έχω κάποια εμπειρία, όμως αυτός ο συνδυασμός του να είσαι πάνω στα βουνά με ότι προκλήσεις αυτό συνεπάγεται, με ώθησε να εθιστώ στην ανναρίχηση. Από εκείνο το σημείο και έπειτα το νερό μπήκε στο αυλάκι και ήδη έχω ανέβει στο Ρεηνίερ, στο Ελμπρους, στο Κιλιμάντζαρο, στο Μάσταγκ Άτα, στο Ακονκάγκουα, στο Τσοπικαλκούι, στο Οριζάμπα και στο Ντεναλί. Στο Ντεναλί, της Αλάσκας, συνειδητοποίησα για πρώτη φορά ότι άξιζε να δοκιμάσω για πιο ψηλά, για το Εβερεστ.
Ερώτηση: Ένιωσες ότι ήταν η κατάλληλη στιγμή για ένα τέτοιο εγχείρημα;
Δεν ξέρεις ποτέ, ποια είναι η κατάλληλη στιγμή, όμως τον περασμένο Νοέμβριο ξεκίνησα εντατική προπόνηση ώστε να μπορώ να ανταπεξέλθω στις δυσκολίες του όλου εγχειρήματος. Έκανα όλες τις ασκήσεις που χρειάζονταν για να προσαρμοστούν το σώμα και τα πνευμόνια μου σε συνθήκες ελάχιστου οξυγόνου, και σε πολλές περιπτώσεις έπρεπε να ξεπεράσω τα όρια της αντοχής μου. Η μητέρα μου, ώς γνήσια Ελληνίδα πανικοβλήθηκε όταν της το ανακοίνωσα πως ετοιμάζομαι για τα Ιμαλάια, και της βγήκαν οι φοβίες και οι ανησυχίες. Ο πατέρας μου από την άλλη πλευρά με ενθάρρυνε σε μεγάλο βαθμό και στάθηκε δίπλα μου να μου υπενθυμίζει να παραμείνω προσηλωμένη στον στόχο μου. Μεγαλώνοντας ως Ελληνίδα, πέρασα μέσα από τις φοβίες και τις ανασφάλειες που σου δημιουργεί το περιβάλλον σου και αυτό ίσως αποτέλεσε ένα επιπρόσθετο κίνητρο να τα καταφέρω και να αποδείξω κάποια πράματα.
Ερώτηση: Υπήρξε φόβος μέσα σου; Ο φόβος του αγνώστου, ή ίσως ο φόβος του ακατόρθωτου;
Ο φόβος ίσως υπάρχει πριν ξεκινήσεις την προσπάθεια, και μέρος της προετοιμασίας αφιερώθηκε στην καταπολέμηση των όποιων φόβων. Όταν όμως φτάσαμε στο Κατμαντού, δεν υπήρχε πλέον χρόνος και πολυτέλεια για να αισθάνομαι φόβο. Εκεί έπρεπε να είμαι απόλυτα προσηλωμένη κάθε στιγμή στις δυσκολίες που συναντήσαμε. Δεν το σκεφτόμουν, ο φόβος σε αποπροσανατολίζει εξάλλου.
Η ζωή σου άλλαξε μετά το Έβερεστ;
Η αλήθεια είναι ότι κατάφερα κάτι πολύ σημαντικό και δύσκολο. Οι άνθρωποι στην καθημερινότητα τους από τους πιο μικρούς έως τους πιο μεγάλους στόχους, ανακαλύπτουν δικαιολογίες και δυσκολίες για να μην τολμήσουν και να μην προσπαθήσουν. Εγώ δεν είμαι κάποια υπεραθλήτρια, όμως με σκληρή προετοιμασία και προσπάθεια κατάφερα κάτι τόσο μεγάλο, και πλέον μετά από αυτό το επίτευγμα τίποτα δεν μου φαίνεται ακατόρθωτο. Η περίπτωση μου πρέπει να αποτελεί παράδειγμα για όλους τους ανθρώπους, ότι οι ανθρώπινες δυνατότητες είναι τεραστιες.
Ερώτηση: Πώς ένιωσες την στιγμή της κατάκτησης της κορυφής;
Η στιγμή ήταν μοναδική. Ήταν 6 και 30 το πρωί και μόλις είχε βγει ο ήλιος, το τοπίο και η θέα ήταν μαγευτικά, ένιωθα σαν να είμαι πάνω σε αεροπλάνο. Επειδή όμως μας πήρε περίπου πέντε εβδομάδες από την μέρα που προσγειωθήκαμε στο αεροδρόμιο μέχρι την ώρα που ανέβηκα στην κορυφή, υπήρχαν πολλές μεγάλες μέρες και ανεπανάληπτες στιγμές. Η τελευταία μέρα ήταν απλά ένα κομμάτι στο όλο παζλ.
Ερώτηση: Σε βοήθησε κάποια σκέψη στην όλη πορεία προς τον στόχο;
Η γιαγιά μου, η Βασιλική, πέρασε πάρα πολύ δυσκολες στιγμές, στο μέσο του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου και αργότερα αναγκάστηκε να μεταναστεύσει, ζώντας μία ζωή με τεράστιες στερήσεις και προβλήματα. Παρόλα αυτά ήταν πάντα ένας ευτυχισμένος άνθρωπος, και η σκέψη αυτή μου έδωσε τεράστια δύναμη και αποτέλεσε το εφαλτήριο στην προσπάθεια κατάξτησης της ψηλότερης κορυφής του κόσμου. Την μορφή της είχα πιο ποτέ από άλλοτε πριν ίσως σφηνωμένη στο μυαλό μου την κρίσιμη μέρα. Αφού τα κατάφερε η ίδια, για εμένα το επίτευγμα μου ήταν παιχνιδάκι σκεφτόμουν και έσφιγγα τα δόντια.
Στον ελεύθερο σου χρόνο με τι σου αρέσει να ασχολείσαι;
Λατρεύω να βρίσκομαι έξω από το σπίτι και να ασχολούμαι με δραστηριότητες όπως το σκι, τα πατίνια, το υποβρύχιο ψάρεμα, μου αρέσει πολύ να παίρνω το σακίδιο μου και να περπατάω στα δάση και βουνά, ενώ εδώ και λίγο καιρό παίρνω και μαθήματα χορού της κοιλιάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου