Ο Θάνος Ασκητής γράφει στο newsbeast.gr
Η διαταραχή της στύσης είναι μια από τις πιο συχνές σεξουαλικές δυσλειτουργίες του άνδρα που όταν συμβαίνει φαίνεται να «σαμποτάρει» την αυτοπεποίθησή του.
Εξ ορισμού, αναφέρεται στην παροδική ή στην επανειλημμένη αδυναμία του άνδρα να αποκτήσει ή να διατηρήσει στύση, ικανή για σεξουαλική δραστηριότητα. Μπορεί να είναι πρωτοπαθής, δηλαδή να συμβαίνει από την αρχή της σεξουαλικής ζωής ή δευτεροπαθής, δηλαδή να εμφανιστεί μετά από κάποιο διάστημα κατά το οποίο ο άνδρας λειτουργούσε ικανοποιητικά.
Γράφει ο Θάνος Ασκητής
Παράλληλα, διακρίνεται σε εκλεκτικού τύπου στυτικής διαταραχής, όπου το στυτικό πρόβλημα παρουσιάζεται σε ορισμένες καταστάσεις, ενώ σε κάποιες άλλες όχι και σε γενικευμένη όπου το στυτικό πρόβλημα απασχολεί τον άνδρα σε όλες τις σεξουαλικές του επαφές. Είναι δυνατό να οφείλεται τόσο σε οργανικούς όσο και σε ψυχολογικούς παράγοντες.
Όσον αφορά τους οργανικούς παράγοντες, ασθένειες όπως ο σακχαρώδης διαβήτης, οι καρδειαγγειακές παθήσεις και η υπέρταση αυξάνουν τις πιθανότητες εμφάνισης της στυτικής δυσλειτουργίας. Το κάπνισμα είναι ένας ακόμη επιβαρυντικός παράγοντας που, σε μακροχρόνια βάση, επηρεάζει τη γενικότερη λειτουργία των αγγείων του οργανισμού και πιο ειδικά τον αγγειακό μηχανισμό του πέους που είναι υπεύθυνο για τη δημιουργία στύσης.
Στους ψυχολογικούς παράγοντες, οι αγχώδεις διαταραχές και η κατάθλιψη έχουν ενοχοποιηθεί σε σημαντικό βαθμό. Είναι σημαντικό να αναφερθεί ακόμη ότι μεγάλο ποσοστό ανδρών νεαρής ηλικίας μπορεί να εμφανίσει πρόβλημα στύσης στο ξεκίνημα της σεξουαλικής του ζωής, ιδιαίτερα αν ο άνδρας είναι αγχώδης, τελειομανής ή έχει χαμηλή αυτοπεποίθηση.
Ο άνδρας δίνει μεγάλη έμφαση στην καλή σεξουαλική λειτουργία του την οποία σε πολλές περιπτώσεις ταυτίζει με την καλή στύση. Ένα στυτικό πρόβλημα συχνά επηρεάζει σε πολύ μεγάλο βαθμό την ψυχολογία του άνδρα, ο οποίος θορυβείται και καταρρακώνεται ηθικά, θεωρώντας πως αυτό που του συμβαίνει του αλλάζει όλη τη ζωή και τον εκθέτει ανεπανόρθωτα στα μάτια της συντρόφου του.
Πολλές φορές κυριαρχείται από φόβο και κάνει συνεχώς άσχημες σκέψεις γύρω από το πρόβλημα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να αγχώνεται σε μεγάλο βαθμό και έτσι σε κάθε επόμενη σεξουαλική επαφή ξεκινάει με το άγχος για το αν θα μπορέσει να κρατήσει τη στύση του και να λειτουργήσει ικανοποιητικά. Με τον τρόπο αυτό, μπαίνει σε ένα φαύλο κύκλο καταστροφολογικών σκέψεων από τον οποίο δύσκολα μπορεί να απεγκλωβιστεί.
Δεν είναι σπάνιο να μειωθεί και η συχνότητα των σεξουαλικών του επαφών ή ακόμα και να αποφεύγει να βρεθεί ερωτικά με κάποια σύντροφο για να μη δει και πάλι τη στύση του να χάνεται. Άλλες πάλι φορές, αυνανίζεται ακόμα και με μηχανικό ή σχεδόν καταναγκαστικό τρόπο προκειμένου να επιβεβαιώσει αν και εκεί αντιμετωπίζει το ίδιο πρόβλημα. Αισθήματα ανασφάλειας, φόβου και ενοχής κάνουν την εμφάνισή τους και επηρεάζουν τη γενικότερη ψυχολογική κατάσταση του ατόμου.
Αυτό όμως που είναι σημαντικό να αναφερθεί είναι το γεγονός ότι η στυτική δυσλειτουργία, ανεξαρτήτως οργανικής ή ψυχολογικής αιτιολογίας, μπορεί να θεραπευτεί. Είναι σημαντικό αρχικά ο άνδρας να αποδεχτεί το πρόβλημα που αντιμετωπίζει και να αναζητήσει βοήθεια σε εξειδικευμένους επιστήμονες στη σεξουαλική υγεία, γιατρούς και ψυχολόγους για την επίλυση του προβλήματος.
Στις ημέρες μας ο άνδρας που δε «μπορούσε» βρίσκει πάλι το χαμένο του «ηθικό» και μπαίνει με αυτοπεποίθηση στο παιχνίδι του φλερτ και στην απόλαυση της σεξουαλικής ζωής!
Dr. Θάνος Ε. Ασκητής
Νευρολόγος – Ψυχίατρος
Διδάκτωρ Ψυχιατρικής Πανεπιστημίου Αθηνών
Πρόεδρος Ινστιτούτου Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας
Αργύρης Θεοδωρόπουλος
Ψυχολόγος Σεξουαλικής Υγείας
Τρίτη 21 Φεβρουαρίου 2012
Κυριακή 19 Φεβρουαρίου 2012
...5 ΕΝ ΖΩΗ 7 ΓΕΝΝΗΘΕΙΣΕΣ ...ΑΔΕΛΦΕΣ.!!!
Γυναίκες, λάβετε θέσεις!
Αναρτήθηκε από τον/την olympiada στο Φεβρουαρίου 19, 2012
Αχός βαρύς ακούεται πολλά ντουφέκια πέφτουν,
Μήνα σε γάμο ρίχνονται, μήνα σε χαροκόπι;
…………………………………………………………………….
Η Δέσπω κάνει πόλεμο με νύφες και μ’ αγγόνια…
Δημώδες
Είναι γνωστό ότι από τα βάθη των αιώνων, σε καταστάσεις δύσκολες και πολέμου, οι γυναίκες βρίσκονταν στο πλευρό των ανδρών και των γιών τους, και προσέφεραν όποια βοήθεια μπορούσαν.
Είτε ήταν μπαρουτόβολα, όπως οι Σουλιώτισσες, δίπλα στους καπεταναίους, είτε ήταν προμήθειες που κουβαλούσαν στη πλάτη οι ηρωίδες της Πίνδου, στα χιονισμένα κακοτράχαλα βουνά της Ηπείρου.
Μην ξεχνάμε και τις αστές που έπλεκαν τις μάλλινες φανέλες και κάλτσες για τα παιδιά του μετώπου, καθώς και τις ηρωίδες που στέκονταν δίπλα στα παιδιά τους, μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα του κατακτητή.
Ξεχωριστή θέση έχουν και οι γυναίκες που έδωσαν την περιουσία τους για εξοπλισμούς , και έλαβαν μάλιστα και μέρος με σθένος στις μάχες το 1821 όπως η Μπουμπουλίνα και η Μαντώ Μαυρογένους.
Μην ξεχνάμε και τις γενναίες Σπαρτιάτισσες και την γνωστή προτροπή τους [Ή τάν ή επί τας ]προς τους γιους τους, που έφευγαν για τον πόλεμο. Κάποτε η μάνα του Λεωνίδα είχε επισκεφθεί την Κόρινθο. Εκεί οι γυναίκες της είπαν ότι : Εσείς οι Σπαρτιάτισσες επιβάλλεστε, κάνετε κουμάντο στα παιδιά σας. Εκείνη αγέρωχη τους απάντησε: ότι έχουμε
αυτό το δικαίωμα, γιατί μόνο εμείς γεννάμε ΑΝΔΡΕΣ.
Τα τελευταία χρόνια, τα χρόνια της ευμάρειας, η ψυχή μας παχαιμένη από κάθε είδους ηδονές, εξόρισε στα βάθη της μνήμης μας, όλες τις προηγούμενες ηρωικές καταστάσεις.
Τα γνωστά μας Μ.Μ.Ε. που τώρα βουλιάζουν, είχαν καθιερώσει για τις γυναίκες, τα γνωστά [βραβεία της χρονιάς].
Εκεί βράβευαν κάθε χρόνο, σε λαμπρές εκδηλώσεις, το καλύτερο ξανθό εξτένσιον, τις καλύτερες ψηλοτάκουνες γόβες, την καλύτερη παγέτα, στην ουσία το καλύτερο ΤΙΠΟΤΑ.
Η Κυρά των Καρπασίων και η Κυρά της ΡΩ, μόλις που αχνοφαίνονταν στις αναφορές τους, ίσως γιατί το GLAMOROUS το είχαν στην ψυχή τους και όχι στην εξωτερική τους εμφάνιση.
Τώρα που ήλθε η μεγάλη ανατροπή, πάλι οι γυναίκες πρέπει να πάρουμε θέση και να βοηθήσουμε όπως μπορούμε, για την επιβίωση της οικογένειας μας.
Για την εκπαίδευση των γυναικών, στις συνθήκες πολέμου που θα΄ρθουν δεν είμαι εγώ η κατάλληλη, υπάρχουν άλλοι καλώς γνωρίζοντες που θα το φροντίσουν.
Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι πρέπει να θωρακίσουμε ψυχολογικά τα παιδιά μας για τις αυριανές δυσκολίες, ν΄αλλάξουμε στο πιο απλό και λιτό τρόπο τη ζωή μας, ακόμη ν΄αφήσουμε στην άκρη τα γκουρμομαγειρέματα και να στραφούμε σε πιο συμφέρουσες μορφές μαγειρικής.
Ας ανασύρουμε από τη μνήμη μας την ζωή που έκαναν οι γυναίκες στα χωριά π.χ.
Με απλά φθηνά υλικά που υπήρχαν στην κουζίνα τους στον κήπο ή το χωράφι τους έφτιαχναν και συνεχίζουν να φτιάχνουν τις υπέροχες χορταστικές πίτες τους, που τόσο λαχταράμε εμείς οι Αθηναίοι. Απίθωναν το ταψί με την ζεστή πίτα στο φτωχικό τραπέζι και έπειτα μάζευαν σαν την κλώσα τα παιδιά τους, και τα τάιζαν εκτός από το φαί και τις πολύτιμες συμβουλές τους.
Ας μάθουμε από τους μεγαλύτερους μας τον τρόπο ζωής τους και πως τα κατάφερναν να ζουν με λίγα χρήματα και πολλή περηφάνεια, και ας μεταγγίσουμε στα παιδιά μας αυτή τη γνώση. Είμαστε ένας λαός που πάντα βρίσκει τον τρόπο ν΄αποδρά από την σπηλιά των Κυκλώπων, και να φτάνει στην δικιά του Ιθάκη.
Μέσα από τα χιλιάδες περιστατικά, που ξέρουμε, γενναιότητας των γυναικών και αρωγής που προσέφεραν στους συντρόφους τους, στις μάχες, διάλεξα για το τέλος, να φωτίσω ένα ίσως λιγότερο γνωστό, που αφορά τις γυναίκες της Τεγέας.
Τον καιρό των πολέμων μεταξύ Σπαρτιατών και Αρκάδων, όταν βασιλιάς των Σπαρτιατών ήταν ο Χαρίλαος, ήθελαν να επεκταθούν προς την Αρκαδία και γι΄αυτό ζήτησαν χρησμό από το Μαντείο για την έκβαση των επιχειρήσεων.
Η Πυθία απάντησε: Την Αρκαδία μου γυρεύεις; Κάτι μεγάλο μου γυρεύεις. Δεν θα σου τη δώσω. Πολλοί στην Αρκαδία υπάρχουν άνδρες που τρέφονται με βαλανίδια, οι οποίοι θα σ΄εμποδίσουν. Εγώ θα σου δώσω την Τεγέα την ποδόκροτο –που θ ΄ακούγεται ο κρότος των ποδιών-, για το χορό, και την καλή πεδιάδα με σκοινί να μετρηθεί –σχοίνω διαμετρήσασθαι-.
Οι Σπαρτιάτες νόμισαν ότι ο χρησμός λέει ότι θα ποδοπατήσουν την μικρή αδύναμη Τεγέα και θα μετρήσουν τον κάμπο της με σκοινί, και επιτέθηκαν φέρνοντας μαζί τους και σκοινιά γι ΄αυτό το σκοπό.
Μαζί με το στρατό της Τεγέας όμως, οπλίσθηκαν και οι γυναίκες και κρύφθηκαν πίσω από ένα λόφο. Στην κρίσιμη καμπή της μάχης, ρίχθηκαν αιφνίδια στα νώτα των Σπαρτιατών σαν λέαινες, με αποτέλεσμα να αιχμαλωτίσουν τον στρατό και το βασιλιά τους Χαρίλαο.
Τους έζεψαν με τα σκοινιά τους, πέρασαν αλυσίδες στα πόδια τους και όργωναν τα χωράφια. Έτσι με το <> και καθώς βροντούσαν οι αλυσίδες με το <>,ο χρησμός επαληθεύτηκε ,όμως χάρη στη βοήθεια των γυναικών υπέρ της Τεγέας.
Για ανάμνηση της νίκης καθιέρωσαν γιορτή και αγώνες τα <>.
Με εκτίμηση,
Αγγελική Π.
Αναρτήθηκε από τον/την olympiada στο Φεβρουαρίου 19, 2012
Αχός βαρύς ακούεται πολλά ντουφέκια πέφτουν,
Μήνα σε γάμο ρίχνονται, μήνα σε χαροκόπι;
…………………………………………………………………….
Η Δέσπω κάνει πόλεμο με νύφες και μ’ αγγόνια…
Δημώδες
Είναι γνωστό ότι από τα βάθη των αιώνων, σε καταστάσεις δύσκολες και πολέμου, οι γυναίκες βρίσκονταν στο πλευρό των ανδρών και των γιών τους, και προσέφεραν όποια βοήθεια μπορούσαν.
Είτε ήταν μπαρουτόβολα, όπως οι Σουλιώτισσες, δίπλα στους καπεταναίους, είτε ήταν προμήθειες που κουβαλούσαν στη πλάτη οι ηρωίδες της Πίνδου, στα χιονισμένα κακοτράχαλα βουνά της Ηπείρου.
Μην ξεχνάμε και τις αστές που έπλεκαν τις μάλλινες φανέλες και κάλτσες για τα παιδιά του μετώπου, καθώς και τις ηρωίδες που στέκονταν δίπλα στα παιδιά τους, μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα του κατακτητή.
Ξεχωριστή θέση έχουν και οι γυναίκες που έδωσαν την περιουσία τους για εξοπλισμούς , και έλαβαν μάλιστα και μέρος με σθένος στις μάχες το 1821 όπως η Μπουμπουλίνα και η Μαντώ Μαυρογένους.
Μην ξεχνάμε και τις γενναίες Σπαρτιάτισσες και την γνωστή προτροπή τους [Ή τάν ή επί τας ]προς τους γιους τους, που έφευγαν για τον πόλεμο. Κάποτε η μάνα του Λεωνίδα είχε επισκεφθεί την Κόρινθο. Εκεί οι γυναίκες της είπαν ότι : Εσείς οι Σπαρτιάτισσες επιβάλλεστε, κάνετε κουμάντο στα παιδιά σας. Εκείνη αγέρωχη τους απάντησε: ότι έχουμε
αυτό το δικαίωμα, γιατί μόνο εμείς γεννάμε ΑΝΔΡΕΣ.
Τα τελευταία χρόνια, τα χρόνια της ευμάρειας, η ψυχή μας παχαιμένη από κάθε είδους ηδονές, εξόρισε στα βάθη της μνήμης μας, όλες τις προηγούμενες ηρωικές καταστάσεις.
Τα γνωστά μας Μ.Μ.Ε. που τώρα βουλιάζουν, είχαν καθιερώσει για τις γυναίκες, τα γνωστά [βραβεία της χρονιάς].
Εκεί βράβευαν κάθε χρόνο, σε λαμπρές εκδηλώσεις, το καλύτερο ξανθό εξτένσιον, τις καλύτερες ψηλοτάκουνες γόβες, την καλύτερη παγέτα, στην ουσία το καλύτερο ΤΙΠΟΤΑ.
Η Κυρά των Καρπασίων και η Κυρά της ΡΩ, μόλις που αχνοφαίνονταν στις αναφορές τους, ίσως γιατί το GLAMOROUS το είχαν στην ψυχή τους και όχι στην εξωτερική τους εμφάνιση.
Τώρα που ήλθε η μεγάλη ανατροπή, πάλι οι γυναίκες πρέπει να πάρουμε θέση και να βοηθήσουμε όπως μπορούμε, για την επιβίωση της οικογένειας μας.
Για την εκπαίδευση των γυναικών, στις συνθήκες πολέμου που θα΄ρθουν δεν είμαι εγώ η κατάλληλη, υπάρχουν άλλοι καλώς γνωρίζοντες που θα το φροντίσουν.
Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι πρέπει να θωρακίσουμε ψυχολογικά τα παιδιά μας για τις αυριανές δυσκολίες, ν΄αλλάξουμε στο πιο απλό και λιτό τρόπο τη ζωή μας, ακόμη ν΄αφήσουμε στην άκρη τα γκουρμομαγειρέματα και να στραφούμε σε πιο συμφέρουσες μορφές μαγειρικής.
Ας ανασύρουμε από τη μνήμη μας την ζωή που έκαναν οι γυναίκες στα χωριά π.χ.
Με απλά φθηνά υλικά που υπήρχαν στην κουζίνα τους στον κήπο ή το χωράφι τους έφτιαχναν και συνεχίζουν να φτιάχνουν τις υπέροχες χορταστικές πίτες τους, που τόσο λαχταράμε εμείς οι Αθηναίοι. Απίθωναν το ταψί με την ζεστή πίτα στο φτωχικό τραπέζι και έπειτα μάζευαν σαν την κλώσα τα παιδιά τους, και τα τάιζαν εκτός από το φαί και τις πολύτιμες συμβουλές τους.
Ας μάθουμε από τους μεγαλύτερους μας τον τρόπο ζωής τους και πως τα κατάφερναν να ζουν με λίγα χρήματα και πολλή περηφάνεια, και ας μεταγγίσουμε στα παιδιά μας αυτή τη γνώση. Είμαστε ένας λαός που πάντα βρίσκει τον τρόπο ν΄αποδρά από την σπηλιά των Κυκλώπων, και να φτάνει στην δικιά του Ιθάκη.
Μέσα από τα χιλιάδες περιστατικά, που ξέρουμε, γενναιότητας των γυναικών και αρωγής που προσέφεραν στους συντρόφους τους, στις μάχες, διάλεξα για το τέλος, να φωτίσω ένα ίσως λιγότερο γνωστό, που αφορά τις γυναίκες της Τεγέας.
Τον καιρό των πολέμων μεταξύ Σπαρτιατών και Αρκάδων, όταν βασιλιάς των Σπαρτιατών ήταν ο Χαρίλαος, ήθελαν να επεκταθούν προς την Αρκαδία και γι΄αυτό ζήτησαν χρησμό από το Μαντείο για την έκβαση των επιχειρήσεων.
Η Πυθία απάντησε: Την Αρκαδία μου γυρεύεις; Κάτι μεγάλο μου γυρεύεις. Δεν θα σου τη δώσω. Πολλοί στην Αρκαδία υπάρχουν άνδρες που τρέφονται με βαλανίδια, οι οποίοι θα σ΄εμποδίσουν. Εγώ θα σου δώσω την Τεγέα την ποδόκροτο –που θ ΄ακούγεται ο κρότος των ποδιών-, για το χορό, και την καλή πεδιάδα με σκοινί να μετρηθεί –σχοίνω διαμετρήσασθαι-.
Οι Σπαρτιάτες νόμισαν ότι ο χρησμός λέει ότι θα ποδοπατήσουν την μικρή αδύναμη Τεγέα και θα μετρήσουν τον κάμπο της με σκοινί, και επιτέθηκαν φέρνοντας μαζί τους και σκοινιά γι ΄αυτό το σκοπό.
Μαζί με το στρατό της Τεγέας όμως, οπλίσθηκαν και οι γυναίκες και κρύφθηκαν πίσω από ένα λόφο. Στην κρίσιμη καμπή της μάχης, ρίχθηκαν αιφνίδια στα νώτα των Σπαρτιατών σαν λέαινες, με αποτέλεσμα να αιχμαλωτίσουν τον στρατό και το βασιλιά τους Χαρίλαο.
Τους έζεψαν με τα σκοινιά τους, πέρασαν αλυσίδες στα πόδια τους και όργωναν τα χωράφια. Έτσι με το <> και καθώς βροντούσαν οι αλυσίδες με το <>,ο χρησμός επαληθεύτηκε ,όμως χάρη στη βοήθεια των γυναικών υπέρ της Τεγέας.
Για ανάμνηση της νίκης καθιέρωσαν γιορτή και αγώνες τα <>.
Με εκτίμηση,
Αγγελική Π.
Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου 2012
....SAS NOSTALGO.....
Άνθρωποι της τέχνης από όλο τον κόσμο δείχνουν να κατανοούν το δράμα του Ελληνικού λαού και την παγίδα στην οποία τον έριξαν με το "έτσι θέλω". Μετά την Γκουίνεθ Πάλτροου άλλη μία διάσημη ηθοποιός λέει το αυτονόητο.
«Ήρωες» χαρακτήρισε τους Έλληνες η Άντι Μακντάουελ η οποία σε συνέτευξή της δήλωσε:
«Θα έλεγα ότι θαυμάζω τον ελληνικό λαό για όλα όσα περνάει, είστε ήρωες», δήλωση η γνωστή ηθοποιός, προσθέτοντας ότι η Ελλάδα την έχει γοητεύσει.
«Είχα έρθει για μια φωτογράφηση στα ελληνικά νησιά, νομίζω για την αμερικανική Vogue. Θυμάμαι με νοσταλγία τον καταγάλανο ουρανό, το κρυστάλλινο νερό στη θάλασσα, τα λευκά σπιτάκια…», είπε.
Τέλος, η ηθοποιός είπε ακόμα ότι θαυμάζει απεριόριστα τον Θεόδωρο Αγγελόπουλο και εξέφρασε τη θλίψη της για τον ξαφνικό χαμό του.
«Ήρωες» χαρακτήρισε τους Έλληνες η Άντι Μακντάουελ η οποία σε συνέτευξή της δήλωσε:
«Θα έλεγα ότι θαυμάζω τον ελληνικό λαό για όλα όσα περνάει, είστε ήρωες», δήλωση η γνωστή ηθοποιός, προσθέτοντας ότι η Ελλάδα την έχει γοητεύσει.
«Είχα έρθει για μια φωτογράφηση στα ελληνικά νησιά, νομίζω για την αμερικανική Vogue. Θυμάμαι με νοσταλγία τον καταγάλανο ουρανό, το κρυστάλλινο νερό στη θάλασσα, τα λευκά σπιτάκια…», είπε.
Τέλος, η ηθοποιός είπε ακόμα ότι θαυμάζει απεριόριστα τον Θεόδωρο Αγγελόπουλο και εξέφρασε τη θλίψη της για τον ξαφνικό χαμό του.
ΠΑΠΑΣ....ΜΑΊΜΟΥ.!!!
Άντρας ο οποίος παρουσίαζε τον εαυτό του σαν ιερέα πήρε από 3 πρόσωπα ποσά 420, 300 και 600 ευρώ προκειμένου να προβεί σε αγιασμό, ευχαίλεο και εξορκισμό.
Ο ίδιος αυτοαποκαλείται ως Πάτερ Νεκτάριος με έδρα συγκεκριμένη επαρχία.
Τα θύματα επικοινώνησαν με Αρχιμανδρίτη από την Λεμεσό, ο οποίος τους ενημέρωσε πως δεν υπάρχει τέτοιος ιερέας.
Οι έρευνες της αστυνομίας αναμένεται να ρίξουν φως στην υπόθεση, για να διαφανεί κατά πόσο πρόκειται όντως για ιερέα ή πρόκειται για υπόθεση απόσπασης χρημάτων με ψευδής παραστάσεις.
Το όλο ζήτημα αναμένεται να συζητηθεί και στην Ιερά Αρχιεπισκοπή.
Ο ίδιος αυτοαποκαλείται ως Πάτερ Νεκτάριος με έδρα συγκεκριμένη επαρχία.
Τα θύματα επικοινώνησαν με Αρχιμανδρίτη από την Λεμεσό, ο οποίος τους ενημέρωσε πως δεν υπάρχει τέτοιος ιερέας.
Οι έρευνες της αστυνομίας αναμένεται να ρίξουν φως στην υπόθεση, για να διαφανεί κατά πόσο πρόκειται όντως για ιερέα ή πρόκειται για υπόθεση απόσπασης χρημάτων με ψευδής παραστάσεις.
Το όλο ζήτημα αναμένεται να συζητηθεί και στην Ιερά Αρχιεπισκοπή.
Α.ΣΑΜΑΡΑΣ ΠΡΟΣ ΕΥΡΩ ΠΕΟΥΣ.....
"Όπως ήδη έχω αναφέρει στην επιστολή μου της 23ης Νοεμβρίου 2011, το Κόμμα μου, η Νέα Δημοκρατία έχει δεσμευτεί για την επιτυχία των στόχων του Προγράμματος Σταθεροποίησης, των βασικών πολιτικών του καθώς και της εφαρμογής τους. Το ίδιο ισχύει και για το Μνημόνιο/Οικονομική και Χρηματοπιστωτική Συμφωνία (MoU/MEFP) που ψηφίστηκε από το Ελληνικό Κοινοβούλιο την περασμένη Κυριακή, με μεγάλη πλειοψηφία βουλευτών.
Πιο συγκεκριμένα, το κόμμα μου εκφράζει τη δέσμευσή του:
* Να προωθήσει την ανταγωνιστικότητα και την ανάπτυξη. Να υποστηρίξει ριζικές διαρθρωτικές αλλαγές στις αγορές εργασίας, προϊόντων και υπηρεσιών καθώς και το φιλόδοξο σχέδιο αποκρατικοποιήσεων που περιέχει το πρόγραμμα. Οι προσαρμογές που συμφωνήθηκαν στην αγορά εργασίας, ελπίζουμε να δώσουν μια ισχυρή άμεση ώθηση, ώστε να προωθήσουν την απασχόληση και την οικονομική δραστηριότητα. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για μιαν Οικονομία που βρίσκεται ήδη για πολλά χρόνια σε ύφεση και που η ανεργία της έχει ήδη ξεπεράσει το 20%.
* Να αποκαταστήσουμε την εμπιστοσύνη των αγορών και τη δημοσιονομική βιωσιμότητα, προστατεύοντας όμως τα πιο ευάλωτα τμήματα του πληθυσμού. Υποστηρίζουμε την άμεση εφαρμογή περικοπών διαρθρωτικού χαρακτήρα και τις συνεχείς προσπάθειες να ελεγχθεί η δαπάνη και να αποφευχθούν οι καθυστερήσεις πληρωμών του δημοσίου [προς Έλληνες ιδιώτες και επιχειρήσεις], που φτάνουν ήδη το 3% του ΑΕΠ. Πράγματι, τολμηρές φορολογικές μεταρρυθμίσεις θα έπρεπε να φέρουν πιο δίκαιη κατανομή των φορολογικών βαρών και να ανακόψουν τη φοροδιαφυγή.
* Να διασφαλιστεί η χρηματοπιστωτική σταθερότητα. Υποστηρίζουμε την εφαρμογή του Προγράμματος για μια ολοκληρωμένη στρατηγική αντιμετώπισης του προβλήματος στον τραπεζικό τομέα, με ισχυρή αποφασιστικότητα και έλεγχο του χρηματοπιστωτικού πλαισίου, καθώς και τα σχέδια για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, η οποία έχει στόχο να προωθήσει το δημόσιο συμφέρον και να σεβαστεί την επιχειρηματική αυτονομία των τραπεζών.
* Εκφράζουμε, προφανώς, τη δέσμευσή μας για ταχύτατη εφαρμογή της χρηματοπιστωτικής στρατηγικής που περιλαμβάνει τη Συμμετοχή του Επίσημου τομέα και το Ιδιωτικού τομέα (PSI), μαζί με τους Ευρωπαίους εταίρους μας. Αυτό θα βοηθήσει την Ελλάδα να επιτύχει τους απώτερους στόχους της δημοσιονομικής βιωσιμότητας και να προσφέρει τα απαραίτητα χρηματοδοτικά μέσα για να στηρίξει την προσαρμογή της χώρας μας και τις μεταρρυθμιστικές προσπάθειές της.
Αν η Νέα Δημοκρατία κερδίσει τις επόμενες εκλογές στην Ελλάδα, θα παραμείνει προσηλωμένη στους στόχους και τις βασικές πολιτικές του Προγράμματος, όπως περιγράφονται στο Μνημόνιο και τη Χρηματοπιστωτική Συμφωνία.
Όπως ανέφερα και στην προηγούμενη επιστολή μου, εξακολουθούμε να δίνουμε «μεγάλη έμφαση στο να επιτευχθεί άμεση Ανάκαμψη, έτσι ώστε τα δημόσια έσοδα που θα προκύψουν να μας επιτρέψουν να πετύχουμε τους στόχους που έχουν τεθεί».
Πράγματι, δίνοντας προτεραιότητα στην Ανάκαμψη, μαζί με τους άλλους αντικειμενικούς στόχους, θα καταστήσουμε το Πρόγραμμα πιο αποτελεσματικό και την προσπάθεια προσαρμογής πιο επιτυχή.
Έτσι λοιπόν, όπως υπογραμμίζω και στην προηγούμενη επιστολή μου, μπορεί να απαιτηθούν τροποποιήσεις που θα εγγυηθούν την πλήρη εφαρμογή του Προγράμματος. Και επαναλαμβάνουμε την πρόθεσή μας να φέρουμε αυτά τα ζητήματα για συζήτηση, μαζί με βιώσιμες εναλλακτικές πολιτικές, αυστηρά μέσα στα πλαίσια του Προγράμματος, ώστε να μην τεθεί σε κίνδυνο η επίτευξη των στόχων του".
Πιο συγκεκριμένα, το κόμμα μου εκφράζει τη δέσμευσή του:
* Να προωθήσει την ανταγωνιστικότητα και την ανάπτυξη. Να υποστηρίξει ριζικές διαρθρωτικές αλλαγές στις αγορές εργασίας, προϊόντων και υπηρεσιών καθώς και το φιλόδοξο σχέδιο αποκρατικοποιήσεων που περιέχει το πρόγραμμα. Οι προσαρμογές που συμφωνήθηκαν στην αγορά εργασίας, ελπίζουμε να δώσουν μια ισχυρή άμεση ώθηση, ώστε να προωθήσουν την απασχόληση και την οικονομική δραστηριότητα. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για μιαν Οικονομία που βρίσκεται ήδη για πολλά χρόνια σε ύφεση και που η ανεργία της έχει ήδη ξεπεράσει το 20%.
* Να αποκαταστήσουμε την εμπιστοσύνη των αγορών και τη δημοσιονομική βιωσιμότητα, προστατεύοντας όμως τα πιο ευάλωτα τμήματα του πληθυσμού. Υποστηρίζουμε την άμεση εφαρμογή περικοπών διαρθρωτικού χαρακτήρα και τις συνεχείς προσπάθειες να ελεγχθεί η δαπάνη και να αποφευχθούν οι καθυστερήσεις πληρωμών του δημοσίου [προς Έλληνες ιδιώτες και επιχειρήσεις], που φτάνουν ήδη το 3% του ΑΕΠ. Πράγματι, τολμηρές φορολογικές μεταρρυθμίσεις θα έπρεπε να φέρουν πιο δίκαιη κατανομή των φορολογικών βαρών και να ανακόψουν τη φοροδιαφυγή.
* Να διασφαλιστεί η χρηματοπιστωτική σταθερότητα. Υποστηρίζουμε την εφαρμογή του Προγράμματος για μια ολοκληρωμένη στρατηγική αντιμετώπισης του προβλήματος στον τραπεζικό τομέα, με ισχυρή αποφασιστικότητα και έλεγχο του χρηματοπιστωτικού πλαισίου, καθώς και τα σχέδια για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, η οποία έχει στόχο να προωθήσει το δημόσιο συμφέρον και να σεβαστεί την επιχειρηματική αυτονομία των τραπεζών.
* Εκφράζουμε, προφανώς, τη δέσμευσή μας για ταχύτατη εφαρμογή της χρηματοπιστωτικής στρατηγικής που περιλαμβάνει τη Συμμετοχή του Επίσημου τομέα και το Ιδιωτικού τομέα (PSI), μαζί με τους Ευρωπαίους εταίρους μας. Αυτό θα βοηθήσει την Ελλάδα να επιτύχει τους απώτερους στόχους της δημοσιονομικής βιωσιμότητας και να προσφέρει τα απαραίτητα χρηματοδοτικά μέσα για να στηρίξει την προσαρμογή της χώρας μας και τις μεταρρυθμιστικές προσπάθειές της.
Αν η Νέα Δημοκρατία κερδίσει τις επόμενες εκλογές στην Ελλάδα, θα παραμείνει προσηλωμένη στους στόχους και τις βασικές πολιτικές του Προγράμματος, όπως περιγράφονται στο Μνημόνιο και τη Χρηματοπιστωτική Συμφωνία.
Όπως ανέφερα και στην προηγούμενη επιστολή μου, εξακολουθούμε να δίνουμε «μεγάλη έμφαση στο να επιτευχθεί άμεση Ανάκαμψη, έτσι ώστε τα δημόσια έσοδα που θα προκύψουν να μας επιτρέψουν να πετύχουμε τους στόχους που έχουν τεθεί».
Πράγματι, δίνοντας προτεραιότητα στην Ανάκαμψη, μαζί με τους άλλους αντικειμενικούς στόχους, θα καταστήσουμε το Πρόγραμμα πιο αποτελεσματικό και την προσπάθεια προσαρμογής πιο επιτυχή.
Έτσι λοιπόν, όπως υπογραμμίζω και στην προηγούμενη επιστολή μου, μπορεί να απαιτηθούν τροποποιήσεις που θα εγγυηθούν την πλήρη εφαρμογή του Προγράμματος. Και επαναλαμβάνουμε την πρόθεσή μας να φέρουμε αυτά τα ζητήματα για συζήτηση, μαζί με βιώσιμες εναλλακτικές πολιτικές, αυστηρά μέσα στα πλαίσια του Προγράμματος, ώστε να μην τεθεί σε κίνδυνο η επίτευξη των στόχων του".
Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου 2012
ΤΑ ΒΡΟΝΤΗΞΕ...
Aπο κάθε θέση- μέλους των επιτροπών της Εκκλησίας παραιτήθηκε ο κ. Χρυσόστομος
Την παραίτησή του υπέβαλε σήμερα 13-2-2012, στην Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος, ο Σεβ. Μητροπολίτης Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος, από κάθε θέση – μέλους των Μονίμων και Ειδικών Συνοδικών Επιτροπών (Νομοκανονικών και Δογματικών Ζητημάτων, Διορθοδόξων και Διαχριστιανικών Σχέσεων, και Παρακολουθήσεως Ευρωπαϊκών Θεμάτων), καθώς επίσης και από του Εκπροσώπου της Εκκλησίας της Ελλάδος στον επίσημο Θεολογικό Διάλογο, στο Forum των Ευρωπαϊκών Εκκλησιών και στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών.
Ο Μητροπολίτης οδηγήθηκε στην απόφαση αυτή, επειδή, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει στο κείμενο της παραίτησής του : “Η ιδιοτέλεια και η σκοπιμοτητα τείνουν να χαρακτηρίσουν τον εκκλησιαστικό τρόπο του ζην και η ανωριμότητα και η μετριότητα κατέστησαν κριτήρια λειτουργίας των εκκλησιαστικών θεσμών”.
Τέλος, εκφράζει την ελπίδα, οι αντικαταστάτες του να συμβάλλουν καλύτερα, ουσιαστικότερα και περισσότερο αξιόπιστα το έργο των ως άνω Επιτροπών και Διαλόγων.
Την παραίτησή του υπέβαλε σήμερα 13-2-2012, στην Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος, ο Σεβ. Μητροπολίτης Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος, από κάθε θέση – μέλους των Μονίμων και Ειδικών Συνοδικών Επιτροπών (Νομοκανονικών και Δογματικών Ζητημάτων, Διορθοδόξων και Διαχριστιανικών Σχέσεων, και Παρακολουθήσεως Ευρωπαϊκών Θεμάτων), καθώς επίσης και από του Εκπροσώπου της Εκκλησίας της Ελλάδος στον επίσημο Θεολογικό Διάλογο, στο Forum των Ευρωπαϊκών Εκκλησιών και στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών.
Ο Μητροπολίτης οδηγήθηκε στην απόφαση αυτή, επειδή, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει στο κείμενο της παραίτησής του : “Η ιδιοτέλεια και η σκοπιμοτητα τείνουν να χαρακτηρίσουν τον εκκλησιαστικό τρόπο του ζην και η ανωριμότητα και η μετριότητα κατέστησαν κριτήρια λειτουργίας των εκκλησιαστικών θεσμών”.
Τέλος, εκφράζει την ελπίδα, οι αντικαταστάτες του να συμβάλλουν καλύτερα, ουσιαστικότερα και περισσότερο αξιόπιστα το έργο των ως άνω Επιτροπών και Διαλόγων.
GIORTASE TA 80XRONA.!!!
Ογδόντα χρόνια ιστορίας και ζωντανής μαρτυρίας Ελληνισμού και Ορθοδοξίας στην Νέα Υόρκη γιόρτασε η κοινότητα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο Μπρούκλυν κατά την ετήσια χοροεσπερίδα της το βράδυ της περασμένης Παρασκευής στο Russo’s on the Bay στο Howard Beach του Κουίνς.
Περισσότερα από 400 άτομα, ανάμεσά τους αρκετοί νέοι, παρέστησαν στην πανηγυρική αυτή εκδήλωση, που «ξεπέρασε τα όρια της επιτυχίας», όπως χαρακτηριστικά ανέφερε ο ιερατικώς προϊστάμενος της κοινότητας, Αρχιμανδρίτης Δαμασκηνός Γκανάς, δείχνοντας την αγάπη τους για την κοινότητά τους που ατενίζει με αισιοδοξία το μέλλον.
«Είναι μεγάλη τιμή για μένα να υπηρετώ αυτή την ενορία για 28 ολόκληρα χρόνια», δήλωσε ο π. Δαμασκηνός στη Greek News, συγχαίροντας τον πρόεδρο κ. Σταύρο Χαβιάρα και την οργανωτική επιτροπή για την επιτυχία του χορού και εκφράζοντας, παράλληλα, τη χαρά του και τη συγκίνηση για την ανταπόκριση του κόσμου στο κάλεσμα της κοινότητας.
«Μας δίνεται η ευκαιρία απόψε με τη βραδιά αυτή να δούμε παλαιούς φίλους, παλαιά μέλη της κοινότητας και να εορτάσουμε αυτή την επέτειο των γενεθλίων της κοινότητάς μας. Πρέπει να γνωρίζουμε ότι αυτό το οφείλουμε στους πρωτοπόρους της κοινότητάς μας και εμείς οι νεότεροι συνεχίζουμε το έργο το οποίο εκείνοι ξεκίνησαν. Είμαστε υπερήφανοι για το έργο το οποίο επιτελείται», πρόσθεσε.
Τα έσοδα της χοροεσπερίδας, όπως και τα έσοδα του λαχείου που κληρώθηκε το ίδιο βράδυ, αλλά και του πλούσιου αναμνηστικού λευκώματος που εκδόθηκε για την επέτειο με υπεύθυνο τον κ. Κωνσταντίνο Μάλλα, θα διατεθούν για την ολοκλήρωση των έργων, που έχουν ξεκινήσει στην κοινότητα, εδώ και σχεδόν τέσσερα χρόνια, προϋπολογισμού άνω του 1,2 εκατ. δολαρίων.
Ηδη έχουν παραδοθεί ο ανελκυστήρας που παρέχει στους ηλικιωμένους και τα άτομα με ειδικές ανάγκες πρόσβαση στο ναό, ο Νάρθηκας, η κοινοτική αίθουσα, η πρόσοψη της εκκλησίας, ενώ απομένει να ολοκληρωθεί μέρος της αγιογράφησης του ναού.
«Το 2012 βρίσκει την κοινότητά μας σε μια πάρα πολύ καλή πορεία», δήλωσε ο πρόεδρος του κοινοτικού συμβουλίου, Σταύρος Χαβιάρας, προσθέτοντας ότι «η κοινότητά μας προοδεύει στα πάντα, στα έργα, στη νεολαία, στα μέλη της γιατί είναι ενωμένη». «Προσπαθούμε το καλύτερο για το μέλλον και το μέλλον είναι οι νέοι, αυτός είναι ο σκοπός μας. Η κοινότητά μας είναι πάρα πολύ ενωμένη, ο κόσμος είναι αγαπημένος, είμαστε σα μια οικογένεια», σημείωσε.
«Μετά από τόσα χρόνια προόδου και προκοπής θα πρέπει να είμαστε οι συνεχιστές των στόχων και ονείρων εκείνων που έβαλαν τα θεμέλια και τις απαραίτητες υποδομές για πρόοδο και προκοπή», είπε ο κ. Χαβιάρας.
«Η αποψινή εκδήλωση, τα 80α γενέθλια, είναι ένα μεγάλο γεγονός για την κοινότητά μας», δήλωσε ο υπεύθυνος της βραδιάς Αντώνης Γρίγος αποδίδοντας την μεγάλη της επιτυχία «στην αφοσίωση, την υποστήριξη και τη γενναιοδωρία των ενοριτών».
Χαρακτηριστικό, είναι όπως είπε, ότι τα έσοδα του λευκώματος ξεπέρασαν τις 100,000 δολάρια, ενώ τα περισσότερα χρήματα για το έργο της ανακαίνισης που επιτελείται στην κοινότητα τα τελευταία χρόνια προέρχονται από δωρεές μελών.
«Οταν οι άνθρωποι βλέπουν ότι γίνεται έργο, όταν βλέπουν πού πάνε τα χρήματα, δίνουν», σημείωσε ο κ. Γρίγος.
Σημαντική θέση μεταξύ των προγραμμάτων της κοινότητας κατέχουν αυτά που απευθύνονται στα παιδιά και τους νέους. Πάνω από 100 παιδιά συμμετέχουν στα προγράμματα της κοινότητας, Hope, Joy, GOYA, στις ομάδες ποδοσφαίρου και μπάσκετ, την ευθύνη των οποίων έχει αναλάβει ο διάκονος Δημήτριος Καζάκης. «Τα προγράμματα νεολαίας», όπως είπε, «αποτελούν το κλειδί, στην προσπάθεια της κοινότητας να κρατήσει τα παιδιά κοντά, να διασφαλίσει ότι θα παραμείνουν κοντά στην εκκλησία και το ένα δίπλα στο άλλο».
«Τα παιδιά είναι πολύ δεμένα με την εκκλησία και βλέπουμε ένα λαμπρό μέλλον στην κοινότητά μας», τόνισε ο κ. Γρίγος.
Μια ευχάριστη νότα στην χοροεσπερίδα αποτέλεσε -για πρώτη φορά φέτος- η παρουσία του χορευτικού τμήματος υπό την διεύθυνση του χοροδιδασκάλου Πέτρου Φουρνιώτη, το οποίο παρουσίασε τέσσερις χορούς από την πατρίδα.
Συγχαρητήρια μηνύματα απέστειλαν στην κοινότητα ο Κυβερνήτης Αντριου Κουόμο, ο πολιτειακός γερουσιαστής Μάρτιν Γκόλντεν, η πολιτειακή βουλευτής Νικόλ Μαλλιωτάκη και ο πρόεδρος του Μπρούκλυν, Μάρτυ Μάρκοβιτς.
Την ιστορική κοινότητα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου δημιούργησε το 1931 μια μικρή ομάδα μεταναστών, παραβλέποντας την παγκόσμια οικονομική κρίση. Το 1933 ιδρύθηκε η Φιλόπτωχος Αδελφότητα, με πρώτη πρόεδρο την Ζαφείρω Σαραγιώτου και τρία χρόνια αργότερα, το Αδελφάτο της Αγίας Μαρκέλλας. Ακολούθησε το 1966 η ίδρυση του Ημερήσιου Σχολείου «Σωτήριος Ελληνας» το οποίο φέρει το όνομα του ευεργέτη Σωτήριου Ελληνα και το οποίο αποτέλεσε τη βάση για την ίδρυση πριν από σχεδόν εφτά χρόνια του πρώτου ελληνικού Charter School στη Νέα Υόρκη.
Περισσότερα από 400 άτομα, ανάμεσά τους αρκετοί νέοι, παρέστησαν στην πανηγυρική αυτή εκδήλωση, που «ξεπέρασε τα όρια της επιτυχίας», όπως χαρακτηριστικά ανέφερε ο ιερατικώς προϊστάμενος της κοινότητας, Αρχιμανδρίτης Δαμασκηνός Γκανάς, δείχνοντας την αγάπη τους για την κοινότητά τους που ατενίζει με αισιοδοξία το μέλλον.
«Είναι μεγάλη τιμή για μένα να υπηρετώ αυτή την ενορία για 28 ολόκληρα χρόνια», δήλωσε ο π. Δαμασκηνός στη Greek News, συγχαίροντας τον πρόεδρο κ. Σταύρο Χαβιάρα και την οργανωτική επιτροπή για την επιτυχία του χορού και εκφράζοντας, παράλληλα, τη χαρά του και τη συγκίνηση για την ανταπόκριση του κόσμου στο κάλεσμα της κοινότητας.
«Μας δίνεται η ευκαιρία απόψε με τη βραδιά αυτή να δούμε παλαιούς φίλους, παλαιά μέλη της κοινότητας και να εορτάσουμε αυτή την επέτειο των γενεθλίων της κοινότητάς μας. Πρέπει να γνωρίζουμε ότι αυτό το οφείλουμε στους πρωτοπόρους της κοινότητάς μας και εμείς οι νεότεροι συνεχίζουμε το έργο το οποίο εκείνοι ξεκίνησαν. Είμαστε υπερήφανοι για το έργο το οποίο επιτελείται», πρόσθεσε.
Τα έσοδα της χοροεσπερίδας, όπως και τα έσοδα του λαχείου που κληρώθηκε το ίδιο βράδυ, αλλά και του πλούσιου αναμνηστικού λευκώματος που εκδόθηκε για την επέτειο με υπεύθυνο τον κ. Κωνσταντίνο Μάλλα, θα διατεθούν για την ολοκλήρωση των έργων, που έχουν ξεκινήσει στην κοινότητα, εδώ και σχεδόν τέσσερα χρόνια, προϋπολογισμού άνω του 1,2 εκατ. δολαρίων.
Ηδη έχουν παραδοθεί ο ανελκυστήρας που παρέχει στους ηλικιωμένους και τα άτομα με ειδικές ανάγκες πρόσβαση στο ναό, ο Νάρθηκας, η κοινοτική αίθουσα, η πρόσοψη της εκκλησίας, ενώ απομένει να ολοκληρωθεί μέρος της αγιογράφησης του ναού.
«Το 2012 βρίσκει την κοινότητά μας σε μια πάρα πολύ καλή πορεία», δήλωσε ο πρόεδρος του κοινοτικού συμβουλίου, Σταύρος Χαβιάρας, προσθέτοντας ότι «η κοινότητά μας προοδεύει στα πάντα, στα έργα, στη νεολαία, στα μέλη της γιατί είναι ενωμένη». «Προσπαθούμε το καλύτερο για το μέλλον και το μέλλον είναι οι νέοι, αυτός είναι ο σκοπός μας. Η κοινότητά μας είναι πάρα πολύ ενωμένη, ο κόσμος είναι αγαπημένος, είμαστε σα μια οικογένεια», σημείωσε.
«Μετά από τόσα χρόνια προόδου και προκοπής θα πρέπει να είμαστε οι συνεχιστές των στόχων και ονείρων εκείνων που έβαλαν τα θεμέλια και τις απαραίτητες υποδομές για πρόοδο και προκοπή», είπε ο κ. Χαβιάρας.
«Η αποψινή εκδήλωση, τα 80α γενέθλια, είναι ένα μεγάλο γεγονός για την κοινότητά μας», δήλωσε ο υπεύθυνος της βραδιάς Αντώνης Γρίγος αποδίδοντας την μεγάλη της επιτυχία «στην αφοσίωση, την υποστήριξη και τη γενναιοδωρία των ενοριτών».
Χαρακτηριστικό, είναι όπως είπε, ότι τα έσοδα του λευκώματος ξεπέρασαν τις 100,000 δολάρια, ενώ τα περισσότερα χρήματα για το έργο της ανακαίνισης που επιτελείται στην κοινότητα τα τελευταία χρόνια προέρχονται από δωρεές μελών.
«Οταν οι άνθρωποι βλέπουν ότι γίνεται έργο, όταν βλέπουν πού πάνε τα χρήματα, δίνουν», σημείωσε ο κ. Γρίγος.
Σημαντική θέση μεταξύ των προγραμμάτων της κοινότητας κατέχουν αυτά που απευθύνονται στα παιδιά και τους νέους. Πάνω από 100 παιδιά συμμετέχουν στα προγράμματα της κοινότητας, Hope, Joy, GOYA, στις ομάδες ποδοσφαίρου και μπάσκετ, την ευθύνη των οποίων έχει αναλάβει ο διάκονος Δημήτριος Καζάκης. «Τα προγράμματα νεολαίας», όπως είπε, «αποτελούν το κλειδί, στην προσπάθεια της κοινότητας να κρατήσει τα παιδιά κοντά, να διασφαλίσει ότι θα παραμείνουν κοντά στην εκκλησία και το ένα δίπλα στο άλλο».
«Τα παιδιά είναι πολύ δεμένα με την εκκλησία και βλέπουμε ένα λαμπρό μέλλον στην κοινότητά μας», τόνισε ο κ. Γρίγος.
Μια ευχάριστη νότα στην χοροεσπερίδα αποτέλεσε -για πρώτη φορά φέτος- η παρουσία του χορευτικού τμήματος υπό την διεύθυνση του χοροδιδασκάλου Πέτρου Φουρνιώτη, το οποίο παρουσίασε τέσσερις χορούς από την πατρίδα.
Συγχαρητήρια μηνύματα απέστειλαν στην κοινότητα ο Κυβερνήτης Αντριου Κουόμο, ο πολιτειακός γερουσιαστής Μάρτιν Γκόλντεν, η πολιτειακή βουλευτής Νικόλ Μαλλιωτάκη και ο πρόεδρος του Μπρούκλυν, Μάρτυ Μάρκοβιτς.
Την ιστορική κοινότητα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου δημιούργησε το 1931 μια μικρή ομάδα μεταναστών, παραβλέποντας την παγκόσμια οικονομική κρίση. Το 1933 ιδρύθηκε η Φιλόπτωχος Αδελφότητα, με πρώτη πρόεδρο την Ζαφείρω Σαραγιώτου και τρία χρόνια αργότερα, το Αδελφάτο της Αγίας Μαρκέλλας. Ακολούθησε το 1966 η ίδρυση του Ημερήσιου Σχολείου «Σωτήριος Ελληνας» το οποίο φέρει το όνομα του ευεργέτη Σωτήριου Ελληνα και το οποίο αποτέλεσε τη βάση για την ίδρυση πριν από σχεδόν εφτά χρόνια του πρώτου ελληνικού Charter School στη Νέα Υόρκη.
....ΟΙ ΚΟΝΤΟΙ...Η ΦΩΝΗ....Η ...ΨΩΛΗ....
Το ύψος συνδέεται με τον καρκίνο των όρχεων
Πρώτη καταχώρηση: Δευτέρα, 13 Φεβρουαρίου 2012, 12:15
Όσο πιο ψηλός είναι ένας άνδρας, τόσο μεγαλύτερο κίνδυνο για την εμφάνιση καρκίνου των όρχεων διατρέχει.
Σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα του Εθνικού Ινστιτούτου Καρκίνου, υπό τον δρα Μάικλ Μπλεζ Κουκ, που δημοσιεύτηκε στο βρετανικό ιατρικό περιοδικό «British Journal of Cancer», για κάθε πέντε εκατοστά ύψους πάνω από το μέσο όρο, ο κίνδυνος για την εμφάνιση της συγκεκριμένης μορφής καρκίνου αυξάνεται κατά 13%.
Οι επιστήμονες κατέληξαν στο εν λόγω συμπέρασμα μετά την ανάλυση των δεδομένων από 10.000 άνδρες που συμμετείχαν στην έρευνα. Παρόλα αυτά, εμφανίζονται καθησυχαστικοί καθώς η πιθανότητα να εμφανίσει ένας άνδρας καρκίνο των όρχεων στη ζωή του είναι γενικά χαμηλή, περίπου μια πιθανότητα στις 200.
Ο καρκίνος των όρχεων (που συνήθως εμφανίζεται σε άνδρες κάτω των 35 ετών), ακόμα και αν έχει εξαπλωθεί, θεωρείται ένας από τους καρκίνους που μπορεί να αντιμετωπιστεί καλύτερα και πιο αποτελεσματικά, ενώ μπορεί να διαγνωστεί εύκολα και έγκαιρα.
Επιμέλεια: Παύλος Διονυσόπουλος
Πρώτη καταχώρηση: Δευτέρα, 13 Φεβρουαρίου 2012, 12:15
Όσο πιο ψηλός είναι ένας άνδρας, τόσο μεγαλύτερο κίνδυνο για την εμφάνιση καρκίνου των όρχεων διατρέχει.
Σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα του Εθνικού Ινστιτούτου Καρκίνου, υπό τον δρα Μάικλ Μπλεζ Κουκ, που δημοσιεύτηκε στο βρετανικό ιατρικό περιοδικό «British Journal of Cancer», για κάθε πέντε εκατοστά ύψους πάνω από το μέσο όρο, ο κίνδυνος για την εμφάνιση της συγκεκριμένης μορφής καρκίνου αυξάνεται κατά 13%.
Οι επιστήμονες κατέληξαν στο εν λόγω συμπέρασμα μετά την ανάλυση των δεδομένων από 10.000 άνδρες που συμμετείχαν στην έρευνα. Παρόλα αυτά, εμφανίζονται καθησυχαστικοί καθώς η πιθανότητα να εμφανίσει ένας άνδρας καρκίνο των όρχεων στη ζωή του είναι γενικά χαμηλή, περίπου μια πιθανότητα στις 200.
Ο καρκίνος των όρχεων (που συνήθως εμφανίζεται σε άνδρες κάτω των 35 ετών), ακόμα και αν έχει εξαπλωθεί, θεωρείται ένας από τους καρκίνους που μπορεί να αντιμετωπιστεί καλύτερα και πιο αποτελεσματικά, ενώ μπορεί να διαγνωστεί εύκολα και έγκαιρα.
Επιμέλεια: Παύλος Διονυσόπουλος
Κυριακή 12 Φεβρουαρίου 2012
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ ΠΡΟΣ ΙΜΠΡΑΗΜ....
«Αυτό οπού μας φοβερίζεις, να μας κόψης και κάψης τα καρποφόρα δέντρα μας, δεν είναι της πολεμικής έργον, διατί τα άψυχα δένδρα δεν εναντιώνονται εις κανένα, μόνον οι άνθρωποι οπού εναντιώνονται έχουνε στρατεύματα και σκλαβώνεις, και έτσι είναι το δίκαιον του πολέμου…
Όχι τα κλαδιά να μας κόψης, όχι τα δένδρα, όχι τα σπίτια που μας έκαψες, μόνον πέτρα απάνω στην πέτρα να μην μείνη, ημείς δεν προσκυνούμεν.
Τι τα δένδρα μας αν μας τα κόψης, και κάψης την γην δεν θέλει την σηκώσης και η ίδια η γης που τα έθρεψε, αυτή η ίδια γη μένει δική μας και τα ματακάνει. Μόνον ένας Έλληνας να μείνη, πάντα θα πολεμούμε και μην ελπίζης πως την γην μας θα την κάμης δική σου, βγάλτο από το νου σου».
Όχι τα κλαδιά να μας κόψης, όχι τα δένδρα, όχι τα σπίτια που μας έκαψες, μόνον πέτρα απάνω στην πέτρα να μην μείνη, ημείς δεν προσκυνούμεν.
Τι τα δένδρα μας αν μας τα κόψης, και κάψης την γην δεν θέλει την σηκώσης και η ίδια η γης που τα έθρεψε, αυτή η ίδια γη μένει δική μας και τα ματακάνει. Μόνον ένας Έλληνας να μείνη, πάντα θα πολεμούμε και μην ελπίζης πως την γην μας θα την κάμης δική σου, βγάλτο από το νου σου».
....ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ.!!!
Η επιστροφή του «ασώτου Υιού»
Αναρτήθηκε από τον/την olympiada στο Φεβρουαρίου 12, 2012
Γράφει ο ΑΠΕΛΛΗΣ
Κυριακή του «Ασώτου υιού» σήμερα. Αυτή η θρησκευτική αφήγηση, που βασίζεται στην πιο όμορφη και στην πιο βαθιά σε νοήματα, από τις παραβολές του Κυρίου, μου άρεσε πάντα. Με συγκινούσε πάνω από όλα η εικόνα της επιστροφής και ιδιαίτερα η απέραντη αγάπη και η συμπόνια του Πατέρα. Ίσως, επειδή, ο ίδιος αισθανόμουν πάντα ως ένας άσωτος υιός και είχα ανάγκη από έναν τέτοιο Πατέρα.
Το «θεολογείν» ανήκει στους θεολόγους και στους λειτουργούς του θείου, εγώ δεν ανήκω σε αυτούς. Για μένα, η μικρή ιστορία του Ασώτου, οφείλει τη σπουδαιότητα της στην ουσιαστική μεταφορά της με άπειρους τρόπους, στα πεπραγμένα του καθημερινού βίου, της πραγματικής ζωής. Σε αυτό έγκειται η μεγάλη της αξία. Είναι ιδέα φιλοσοφική, όχι μόνο θρησκευτική.
Η μορφή του Ασώτου κυριαρχεί στην παραβολή. Είναι ο πρωταγωνιστής της. Ο φακός εστιάζει πάνω του και τον ακολουθεί στα διάφορα περιστατικά της ασωτείας του. Γλεντοκόπι, γυναίκες, συμπόσια, πολυτέλεια.Η γραμμή των συνεπειών κινείται εξελικτικά πάνω στην απόλυτη ευθεία της λογικής, με βάση την αναπόδραστη σχέση μεταξύ αιτίας και αποτελέσματος. Μια θέση αριστοτελική.
Η σειρά είναι: Αποκοπή-ασωτεία-πτώχευση-δυστυχία-μετάνοια-επιστροφή.
Όλη η ιστορία κινείται ανάμεσα στις δύο άκρες. Την αρχή της αιτίας, που εν προκειμένω είναι, η αποκοπή και η απάρνηση της πατρικής συμβίωσης και τέλος την επιστροφή, που είναι το αποτέλεσμα όλων των ενδιάμεσων οδυνηρών συνεπειών. Μια τέλεια αλληλουχία διέπει την όλη ιστορία.Η απομάκρυνση από αυτό που δίνει την ζωή και την αληθινή ευτυχία, οδηγεί αναπόφευκτα στην παρακμή και στον εκφυλισμό, στην απόλυτη στέρηση και στη δυστυχία. Και αυτή η δυστυχία, στάθηκε πάντα ο γόνιμος κάμπος της ψυχής και του νου, του δυστυχισμένου ασώτου. Γιατί, αυτός ο κάμπος σπέρνεται με ελπίδες και ποτίζεται με δάκρυα για να φυτρώσουν τα ζωοφόρα άνθη της μετάνοιας. Που σημαίνει «αλλάζω νου».Αλλάζω τρόπο ζωής, σκέψης. Τώρα, το Λευκό μου φαίνεται Λευκό, και το Μαύρο το βλέπω Μαύρο. Μετάνοια μπορεί να σημαίνει, πως αναγνωρίζω πλέον τον εαυτό μου, σαν αυτό που αληθινά Είναι. Όχι σαν αυτό, που θα ήθελα να είναι.
Το μεγαλειώδες στοιχείο της ιστορίας του Ασώτου, συνίσταται στη δυνατότητα της διαχρονικής μεταφορά της, τόσο στις μικρές ιστορίες των ατόμων, όσο και στις μεγάλες ιστορίες των εθνών. Του δικού μας έθνους για παράδειγμα. Το στοιχείο του ιερού, που είναι το ένα από τους δύο πόλους, μαζί με το αισθητικό (πολιτικό), που καθορίζει την έλλογη ανθρώπινη ύπαρξη, διαπερνά τους αιώνες μέσα σε όλη την διάρκεια της ιστορίας. Όχι όμως με την ίδια ένταση σε κάθε εποχή, ούτε στον ίδιο βαθμό επιρροής. Και αυτό ανεξάρτητα από το όνομα της θεότητας που οι ‘Ελληνες έχουμε σε κάθε εποχή έχουμε λατρέψει. Βλέποντας πανοραμικά την ιστορία του ελληνικού Έθνους, διαπιστώνουμε, ότι κάθε μεγάλη αλλαγή, γεμάτη κινδύνους και αγωνία, συνέβαινε πάντα μετά από μια περίοδο υποχώρησης του ιερού στοιχείου και υπερίσχυσης του αισθητικού στην ελληνική κοινωνία. Ας πάρω μερικά παραδείγματα.
Λίγοι γνωρίζουν, ότι στην αρχαϊκή περίοδο, 6ο και αρχές 5ου π.Χ αιώνα, υπήρξε μια υποχώρηση του ιερού, κάτω από την επίδραση των Ιώνων φιλοσόφων και μιας αίσθησης γενικότερης αυτονόμησης της ανθρώπινης αξίας, έναντι της θεϊκής αυθεντίας. Αυτό διαπιστώνεται και από τη μελέτη των αναθηματικών γραφών της εποχής εκείνης, στην πολύ ωραία μελέτη του Χρ. Καρούζου «Περικαλλές Άγαλμα». Αυτή η υποχώρηση της αυθεντικότητας της παράδοσης κατά τους αρχαϊκούς χρόνους και κατά συνέπεια της θρησκευτικότητας, που στην καλύτερη περίπτωση ακολουθούσε μόνο τους λατρευτικούς τύπους, διαδέχεται και αποτυπώνεται στην αγωνία της περιόδου των «Μηδικών». Τότε, που οι Έλληνες μπροστά στον κίνδυνο, συνειδητοποιούν την «ύβρι» και επιστρέφουν πάλι στους θεούς. Σαν άσωτοι υιοί, τους ικετεύουν για τη σωτηρία των πόλεων, αλλά αυτή την φορά από τα βάθη της ψυχής τους. Και όταν πλέον ο κίνδυνος είχε περάσει και μάλιστα νικηφόρα, ουδείς τολμούσε πλέον να αμφισβητήσει δημοσίως, ότι όλα αυτά δεν οφείλονταν στην βοήθεια των θεών. Το στοιχείο της θρησκευτικότητας επέστρεψε τόσο δυνατό, μετά από εκείνη την περιπέτεια, ώστε όχι μόνο οδήγησε στην ανέγερση μεγαλοπρεπών ναών όπως της Παλλάδας Αθηνάς, αλλά ακόμη και 70 χρόνια μετά, κανείς στην αρχαία Αθήνα δε μπορούσε δημοσίως να αναφερθεί με τρόπο αιρετικό για τους θεούς, για να θυμηθούμε τους Πρωταγόρα και Αναξαγόρα.
Μετά την πρόσκαιρη αυτή αναζωπύρωση της θρησκευτικότητας, μια νέα κατάσταση ηθικής παρακμής και υποχώρησης του ιερού, σημειώνεται κατά τη διάρκεια της αλεξανδρινής εποχής, των πλούσιων ηγεμόνων και των ανακτόρων, που οδηγεί στο τέλος της Ελληνικής κυριαρχίας των πόλεων κρατών από τους Ρωμαίους. Όλα τούτα μοιάζουν συνέπειες μιας συγκεκριμένης αιτιότητας, και μιας απόλυτης λογικής. Και άλλα παραδείγματα μέσα στους αιώνες διαδέχονται σαν σημεία παλμογραφήματος τις διακυμάνσεις του ιερού με τις εθνικές δοκιμασίες.
Στο Βυζάντιο, οι Άβαροι και οι Άραβες αργότερα, δοκιμάζουν την θρησκευτική πίστη τον βυζαντινών μετά από μεγάλες περιόδους θρησκευτικής κατάπτωσης και εσωτερικής παρακμής του κράτους. Ήδη από την άλωση της Πόλης από τους Φράγκους το 1204, πολλοί λόγιοι αποδίδουν τις καταστροφές σε τιμωρία για την απάρνηση της θρησκευτικότητας.Το ίδιο ακριβώς κάνουν και οι αρχαίοι συγγραφείς για τα κακά του καιρού τους, μιας και η βασική ιδέα εδώ, δηλαδή αυτή της «ανταπόδωσης», είναι διαχρονική και κυριαρχεί σε όλες τις θρησκευτικές εκφάνσεις των Ελλήνων. Αποκορύφωμα όλων αυτών ίσως να θεωρείται το 1453, περίοδο επίσης μεγάλης ηθικής, πολιτικής και θρησκευτικής κατάπτωσης, που σήμανε το τέλος, του τελευταίου τμήματος, της πάλαι ποτέ μεγάλης ελληνικής αυτοκρατορίας.
Και πάλι, όμως, σαν άσωτος υιός, το ελληνικό Έθνος, γύρισε στην θρησκευτικότητα του. Μέσα στη σκλαβιά και στη δυστυχία πιάστηκε από τις ρίζες της εθνικής του παράδοσης και από τα κλαδιά της πίστης του σε ένα θεό Πατέρα. Που δεν είναι τιμωρός όπως ορισμένοι, εύκολα θα νομίσουν, αλλά πειθήνιος και υπάκουος στη θέληση του υιού του, όπως ακριβώς τον περιγράφει η παραβολή. Δεν τον τιμωρεί, τον υπακούει. Δεν τον διώχνει, φεύγει μόνος του αυτόβουλα. Για αυτό επιστρέφει. Γνωρίζει, ότι αυτός που δεν τον έδιωξε, δεν μπορεί παρά να τον συγχωρήσει και να τον ξαναδεχθεί. Στο κάτω-κάτω, είναι ο Πατέρας του. Με τον ίδιο τρόπο η Αθηνά συγχώρεσε την προσβολή του «άγους» και άπλωσε την ευλογία της πάλι πάνω από την πόλη. Οι παραλληλισμοί, είναι συμβατικοί χάριν της συνεννόησης και της αναλογίας πάνω σε διαφορετικά παραδείγματα, όπου η συνέπεια των πράξεων των αυτόβουλων όντων, δεν θα πρέπει να θεωρείται ως μια θεία τιμωρία, αλλά περισσότερο σαν μια τελολογική ανάπτυξη των επιλογών. Μια γεύση του καρπού της γνώσης, για την αλήθεια των πραγμάτων και της ύπαρξης. Γνώση, που όπως έλεγαν και οι αρχαίοι πατέρες μας «κόποις» αποκτάται, και ιδρώτοις και αιμάτοις.
Και σε όποιον αναγνώστη δεν αρέσει η λέξη θεός και θρησκευτικό συναίσθημα, λόγω αθεισμού, ή σε όποιον προτιμά ένα άλλο όνομα για τον θεό, το πράγμα επί της ουσίας είναι αδιάφορο. Ας αλλάξει τους όρους και αντί για θεό ας πει, μόνο παράδοση και πνεύμα προγονικό, ή ας πει Δίας και Αθηνά. Δεν θα έχει καμμία σημασία. Η ιστορία του ασώτου, πέρα και έξω από τη μεταφυσική της διάσταση, διατρέχει με αιτιακό τρόπο και σε πραγματικό χρόνο τα γεγονότα της επικαιρότητας.
Σήμερα, ο ελληνικός λαός επιστρέφει σαν τον άσωτο υιό. Ήρθε στα συγκαλά του. Αφυπνίστηκε από την νάρκη της κραιπάλης και της ασωτείας. Τώρα, δεν ακούει πια τα ωραία τραγούδια των ευρωπαϊκών Σειρήνων, αλλά τις βλασφήμιες και τις απειλές δανειστών και τοκογλύφων. Οι φίλοι των συμποσίων τον εγκατέλειψαν. Όταν δεν έχεις μία, δεν είσαι κανένας.Τα τελευταία 40 χρόνια της απόλυτης απάρνησης και της ευδαιμονίας, τον έκαναν να πρέπει να μάθει τώρα, να τρώει ξυλοκέρατα με τους χοίρους. Να συναγωνίζεται στους κάδους των σκουπιδιών με τις γάτες. Θυμάται τη στοργή της πατρικής οικίας, τότε που ήταν κύριος στην περιουσία του και αναστενάζει.
Όμως, τι ωραία που η παραβολή τελειώνει! Πόσο αισιόδοξα! Δεν τον αφήνει να μένει αμετάκλητα μέσα στη θλίψη, του επιφυλάσσει καλό τέλος. Το εκπληκτικό είναι, ότι αυτό δεν εξαρτάται παρά μόνο από αυτόν τον ίδιο. Μόνο με τη δική του απόφαση. Μόνο αυτή χρειάζεται και η επιστροφή είναι δεδομένη. Πόσο δύσκολη απόφαση όμως, όταν θα πρέπει να προηγηθεί η μετάνοια. Και πριν την αλλαγή του νου, η αυτογνωσία και η αυτοκριτική. Να καταλάβει ότι, πρόδωσε τα όσια και ιερά και τα πατρικά κειμήλια του πνεύματος και του πολιτισμού του. Ότι προτίμησε τους γυαλισμένους τσίγκους και άφησε στην άκρη τα αληθινά τιμαλφή κοσμήματα του πατρικού οίκου, τα νάματα της παράδοσης της οικογένειας-έθνους του.
Τότε θα καταλάβει πόσων εντολών παραβάτης υπήρξε. Του «παν μέτρον άριστον», του «μηδέν άγαν» του «εγκρατεύεστε», του «μη τα υψηλά φρονείτε», και πολλών άλλων αποθησαυρισμένων στο χρόνο πατρικών ρημάτων. Θα νιώσει, ότι απαρνήθηκε την βασική αρετή των Ελλήνων, τη μόνη που μπορεί να τιθασσεύσει την ορμητική του φύση και να τον εξαρμονίσει με την λιτή γη του. Και αυτή την αρετή την λένε ολιγάρκεια και την αδελφή της την λένε αυτάρκεια και των δύο τους την μάνα την λένε ελευθερία.
Κάπως έτσι, ο Ξέρξης απόρησε όταν του είπαν, ότι αυτοί οι άνθρωποι που του αντιστέκονται στις Θερμοπύλες και στον Μαραθώνα, ήταν πτωχοί. Και δεν πολεμούσαν για κανένα βασιλιά και για καμιά πολυτελή ζωή και αγαθά γεμάτη, ώστε δικαιολογημένα να αντισταθούν για όλα αυτά, για να τα διατηρήσουν. Μέχρι εκεί έφτανε το μυαλό του Ξέρξη. Μέχρι εκεί φτάνουν και τα μυαλά των εγχώριων υποτακτικών και των ευρωπαίων αφεντικών τους. Μένει μόνο η απόφαση του μετανοημένου. Να επιστρέψει ξανά στα του Οίκου του. Δυνατός ξανά και τιμημένος.
Σήμερα ο ελληνικός λαός, για μια ακόμη φορά, θα εφαρμόσει ως πράξη στη ιστορία του, την σκηνή της επιστροφής του Ασώτου στην παράδοση και στον πολιτισμό του. Τώρα, που τα σκηνικά της παλιάς παράστασης καταρρέουν φθαρμένα και που οι ρεκλάμες με τα ονόματα των ηθοποιών, ξεβάφουν βρεγμένες από την βροχή, το μόνο στοιχείο που μπορεί να εμπνέει έναν αληθινό πατριωτισμό, είναι αυτό της προσήλωσης στην αυθεντικότητα. Σε κάθε επίπεδο της δημόσιας και ιδιωτικής ζωής
Αναρτήθηκε από τον/την olympiada στο Φεβρουαρίου 12, 2012
Γράφει ο ΑΠΕΛΛΗΣ
Κυριακή του «Ασώτου υιού» σήμερα. Αυτή η θρησκευτική αφήγηση, που βασίζεται στην πιο όμορφη και στην πιο βαθιά σε νοήματα, από τις παραβολές του Κυρίου, μου άρεσε πάντα. Με συγκινούσε πάνω από όλα η εικόνα της επιστροφής και ιδιαίτερα η απέραντη αγάπη και η συμπόνια του Πατέρα. Ίσως, επειδή, ο ίδιος αισθανόμουν πάντα ως ένας άσωτος υιός και είχα ανάγκη από έναν τέτοιο Πατέρα.
Το «θεολογείν» ανήκει στους θεολόγους και στους λειτουργούς του θείου, εγώ δεν ανήκω σε αυτούς. Για μένα, η μικρή ιστορία του Ασώτου, οφείλει τη σπουδαιότητα της στην ουσιαστική μεταφορά της με άπειρους τρόπους, στα πεπραγμένα του καθημερινού βίου, της πραγματικής ζωής. Σε αυτό έγκειται η μεγάλη της αξία. Είναι ιδέα φιλοσοφική, όχι μόνο θρησκευτική.
Η μορφή του Ασώτου κυριαρχεί στην παραβολή. Είναι ο πρωταγωνιστής της. Ο φακός εστιάζει πάνω του και τον ακολουθεί στα διάφορα περιστατικά της ασωτείας του. Γλεντοκόπι, γυναίκες, συμπόσια, πολυτέλεια.Η γραμμή των συνεπειών κινείται εξελικτικά πάνω στην απόλυτη ευθεία της λογικής, με βάση την αναπόδραστη σχέση μεταξύ αιτίας και αποτελέσματος. Μια θέση αριστοτελική.
Η σειρά είναι: Αποκοπή-ασωτεία-πτώχευση-δυστυχία-μετάνοια-επιστροφή.
Όλη η ιστορία κινείται ανάμεσα στις δύο άκρες. Την αρχή της αιτίας, που εν προκειμένω είναι, η αποκοπή και η απάρνηση της πατρικής συμβίωσης και τέλος την επιστροφή, που είναι το αποτέλεσμα όλων των ενδιάμεσων οδυνηρών συνεπειών. Μια τέλεια αλληλουχία διέπει την όλη ιστορία.Η απομάκρυνση από αυτό που δίνει την ζωή και την αληθινή ευτυχία, οδηγεί αναπόφευκτα στην παρακμή και στον εκφυλισμό, στην απόλυτη στέρηση και στη δυστυχία. Και αυτή η δυστυχία, στάθηκε πάντα ο γόνιμος κάμπος της ψυχής και του νου, του δυστυχισμένου ασώτου. Γιατί, αυτός ο κάμπος σπέρνεται με ελπίδες και ποτίζεται με δάκρυα για να φυτρώσουν τα ζωοφόρα άνθη της μετάνοιας. Που σημαίνει «αλλάζω νου».Αλλάζω τρόπο ζωής, σκέψης. Τώρα, το Λευκό μου φαίνεται Λευκό, και το Μαύρο το βλέπω Μαύρο. Μετάνοια μπορεί να σημαίνει, πως αναγνωρίζω πλέον τον εαυτό μου, σαν αυτό που αληθινά Είναι. Όχι σαν αυτό, που θα ήθελα να είναι.
Το μεγαλειώδες στοιχείο της ιστορίας του Ασώτου, συνίσταται στη δυνατότητα της διαχρονικής μεταφορά της, τόσο στις μικρές ιστορίες των ατόμων, όσο και στις μεγάλες ιστορίες των εθνών. Του δικού μας έθνους για παράδειγμα. Το στοιχείο του ιερού, που είναι το ένα από τους δύο πόλους, μαζί με το αισθητικό (πολιτικό), που καθορίζει την έλλογη ανθρώπινη ύπαρξη, διαπερνά τους αιώνες μέσα σε όλη την διάρκεια της ιστορίας. Όχι όμως με την ίδια ένταση σε κάθε εποχή, ούτε στον ίδιο βαθμό επιρροής. Και αυτό ανεξάρτητα από το όνομα της θεότητας που οι ‘Ελληνες έχουμε σε κάθε εποχή έχουμε λατρέψει. Βλέποντας πανοραμικά την ιστορία του ελληνικού Έθνους, διαπιστώνουμε, ότι κάθε μεγάλη αλλαγή, γεμάτη κινδύνους και αγωνία, συνέβαινε πάντα μετά από μια περίοδο υποχώρησης του ιερού στοιχείου και υπερίσχυσης του αισθητικού στην ελληνική κοινωνία. Ας πάρω μερικά παραδείγματα.
Λίγοι γνωρίζουν, ότι στην αρχαϊκή περίοδο, 6ο και αρχές 5ου π.Χ αιώνα, υπήρξε μια υποχώρηση του ιερού, κάτω από την επίδραση των Ιώνων φιλοσόφων και μιας αίσθησης γενικότερης αυτονόμησης της ανθρώπινης αξίας, έναντι της θεϊκής αυθεντίας. Αυτό διαπιστώνεται και από τη μελέτη των αναθηματικών γραφών της εποχής εκείνης, στην πολύ ωραία μελέτη του Χρ. Καρούζου «Περικαλλές Άγαλμα». Αυτή η υποχώρηση της αυθεντικότητας της παράδοσης κατά τους αρχαϊκούς χρόνους και κατά συνέπεια της θρησκευτικότητας, που στην καλύτερη περίπτωση ακολουθούσε μόνο τους λατρευτικούς τύπους, διαδέχεται και αποτυπώνεται στην αγωνία της περιόδου των «Μηδικών». Τότε, που οι Έλληνες μπροστά στον κίνδυνο, συνειδητοποιούν την «ύβρι» και επιστρέφουν πάλι στους θεούς. Σαν άσωτοι υιοί, τους ικετεύουν για τη σωτηρία των πόλεων, αλλά αυτή την φορά από τα βάθη της ψυχής τους. Και όταν πλέον ο κίνδυνος είχε περάσει και μάλιστα νικηφόρα, ουδείς τολμούσε πλέον να αμφισβητήσει δημοσίως, ότι όλα αυτά δεν οφείλονταν στην βοήθεια των θεών. Το στοιχείο της θρησκευτικότητας επέστρεψε τόσο δυνατό, μετά από εκείνη την περιπέτεια, ώστε όχι μόνο οδήγησε στην ανέγερση μεγαλοπρεπών ναών όπως της Παλλάδας Αθηνάς, αλλά ακόμη και 70 χρόνια μετά, κανείς στην αρχαία Αθήνα δε μπορούσε δημοσίως να αναφερθεί με τρόπο αιρετικό για τους θεούς, για να θυμηθούμε τους Πρωταγόρα και Αναξαγόρα.
Μετά την πρόσκαιρη αυτή αναζωπύρωση της θρησκευτικότητας, μια νέα κατάσταση ηθικής παρακμής και υποχώρησης του ιερού, σημειώνεται κατά τη διάρκεια της αλεξανδρινής εποχής, των πλούσιων ηγεμόνων και των ανακτόρων, που οδηγεί στο τέλος της Ελληνικής κυριαρχίας των πόλεων κρατών από τους Ρωμαίους. Όλα τούτα μοιάζουν συνέπειες μιας συγκεκριμένης αιτιότητας, και μιας απόλυτης λογικής. Και άλλα παραδείγματα μέσα στους αιώνες διαδέχονται σαν σημεία παλμογραφήματος τις διακυμάνσεις του ιερού με τις εθνικές δοκιμασίες.
Στο Βυζάντιο, οι Άβαροι και οι Άραβες αργότερα, δοκιμάζουν την θρησκευτική πίστη τον βυζαντινών μετά από μεγάλες περιόδους θρησκευτικής κατάπτωσης και εσωτερικής παρακμής του κράτους. Ήδη από την άλωση της Πόλης από τους Φράγκους το 1204, πολλοί λόγιοι αποδίδουν τις καταστροφές σε τιμωρία για την απάρνηση της θρησκευτικότητας.Το ίδιο ακριβώς κάνουν και οι αρχαίοι συγγραφείς για τα κακά του καιρού τους, μιας και η βασική ιδέα εδώ, δηλαδή αυτή της «ανταπόδωσης», είναι διαχρονική και κυριαρχεί σε όλες τις θρησκευτικές εκφάνσεις των Ελλήνων. Αποκορύφωμα όλων αυτών ίσως να θεωρείται το 1453, περίοδο επίσης μεγάλης ηθικής, πολιτικής και θρησκευτικής κατάπτωσης, που σήμανε το τέλος, του τελευταίου τμήματος, της πάλαι ποτέ μεγάλης ελληνικής αυτοκρατορίας.
Και πάλι, όμως, σαν άσωτος υιός, το ελληνικό Έθνος, γύρισε στην θρησκευτικότητα του. Μέσα στη σκλαβιά και στη δυστυχία πιάστηκε από τις ρίζες της εθνικής του παράδοσης και από τα κλαδιά της πίστης του σε ένα θεό Πατέρα. Που δεν είναι τιμωρός όπως ορισμένοι, εύκολα θα νομίσουν, αλλά πειθήνιος και υπάκουος στη θέληση του υιού του, όπως ακριβώς τον περιγράφει η παραβολή. Δεν τον τιμωρεί, τον υπακούει. Δεν τον διώχνει, φεύγει μόνος του αυτόβουλα. Για αυτό επιστρέφει. Γνωρίζει, ότι αυτός που δεν τον έδιωξε, δεν μπορεί παρά να τον συγχωρήσει και να τον ξαναδεχθεί. Στο κάτω-κάτω, είναι ο Πατέρας του. Με τον ίδιο τρόπο η Αθηνά συγχώρεσε την προσβολή του «άγους» και άπλωσε την ευλογία της πάλι πάνω από την πόλη. Οι παραλληλισμοί, είναι συμβατικοί χάριν της συνεννόησης και της αναλογίας πάνω σε διαφορετικά παραδείγματα, όπου η συνέπεια των πράξεων των αυτόβουλων όντων, δεν θα πρέπει να θεωρείται ως μια θεία τιμωρία, αλλά περισσότερο σαν μια τελολογική ανάπτυξη των επιλογών. Μια γεύση του καρπού της γνώσης, για την αλήθεια των πραγμάτων και της ύπαρξης. Γνώση, που όπως έλεγαν και οι αρχαίοι πατέρες μας «κόποις» αποκτάται, και ιδρώτοις και αιμάτοις.
Και σε όποιον αναγνώστη δεν αρέσει η λέξη θεός και θρησκευτικό συναίσθημα, λόγω αθεισμού, ή σε όποιον προτιμά ένα άλλο όνομα για τον θεό, το πράγμα επί της ουσίας είναι αδιάφορο. Ας αλλάξει τους όρους και αντί για θεό ας πει, μόνο παράδοση και πνεύμα προγονικό, ή ας πει Δίας και Αθηνά. Δεν θα έχει καμμία σημασία. Η ιστορία του ασώτου, πέρα και έξω από τη μεταφυσική της διάσταση, διατρέχει με αιτιακό τρόπο και σε πραγματικό χρόνο τα γεγονότα της επικαιρότητας.
Σήμερα, ο ελληνικός λαός επιστρέφει σαν τον άσωτο υιό. Ήρθε στα συγκαλά του. Αφυπνίστηκε από την νάρκη της κραιπάλης και της ασωτείας. Τώρα, δεν ακούει πια τα ωραία τραγούδια των ευρωπαϊκών Σειρήνων, αλλά τις βλασφήμιες και τις απειλές δανειστών και τοκογλύφων. Οι φίλοι των συμποσίων τον εγκατέλειψαν. Όταν δεν έχεις μία, δεν είσαι κανένας.Τα τελευταία 40 χρόνια της απόλυτης απάρνησης και της ευδαιμονίας, τον έκαναν να πρέπει να μάθει τώρα, να τρώει ξυλοκέρατα με τους χοίρους. Να συναγωνίζεται στους κάδους των σκουπιδιών με τις γάτες. Θυμάται τη στοργή της πατρικής οικίας, τότε που ήταν κύριος στην περιουσία του και αναστενάζει.
Όμως, τι ωραία που η παραβολή τελειώνει! Πόσο αισιόδοξα! Δεν τον αφήνει να μένει αμετάκλητα μέσα στη θλίψη, του επιφυλάσσει καλό τέλος. Το εκπληκτικό είναι, ότι αυτό δεν εξαρτάται παρά μόνο από αυτόν τον ίδιο. Μόνο με τη δική του απόφαση. Μόνο αυτή χρειάζεται και η επιστροφή είναι δεδομένη. Πόσο δύσκολη απόφαση όμως, όταν θα πρέπει να προηγηθεί η μετάνοια. Και πριν την αλλαγή του νου, η αυτογνωσία και η αυτοκριτική. Να καταλάβει ότι, πρόδωσε τα όσια και ιερά και τα πατρικά κειμήλια του πνεύματος και του πολιτισμού του. Ότι προτίμησε τους γυαλισμένους τσίγκους και άφησε στην άκρη τα αληθινά τιμαλφή κοσμήματα του πατρικού οίκου, τα νάματα της παράδοσης της οικογένειας-έθνους του.
Τότε θα καταλάβει πόσων εντολών παραβάτης υπήρξε. Του «παν μέτρον άριστον», του «μηδέν άγαν» του «εγκρατεύεστε», του «μη τα υψηλά φρονείτε», και πολλών άλλων αποθησαυρισμένων στο χρόνο πατρικών ρημάτων. Θα νιώσει, ότι απαρνήθηκε την βασική αρετή των Ελλήνων, τη μόνη που μπορεί να τιθασσεύσει την ορμητική του φύση και να τον εξαρμονίσει με την λιτή γη του. Και αυτή την αρετή την λένε ολιγάρκεια και την αδελφή της την λένε αυτάρκεια και των δύο τους την μάνα την λένε ελευθερία.
Κάπως έτσι, ο Ξέρξης απόρησε όταν του είπαν, ότι αυτοί οι άνθρωποι που του αντιστέκονται στις Θερμοπύλες και στον Μαραθώνα, ήταν πτωχοί. Και δεν πολεμούσαν για κανένα βασιλιά και για καμιά πολυτελή ζωή και αγαθά γεμάτη, ώστε δικαιολογημένα να αντισταθούν για όλα αυτά, για να τα διατηρήσουν. Μέχρι εκεί έφτανε το μυαλό του Ξέρξη. Μέχρι εκεί φτάνουν και τα μυαλά των εγχώριων υποτακτικών και των ευρωπαίων αφεντικών τους. Μένει μόνο η απόφαση του μετανοημένου. Να επιστρέψει ξανά στα του Οίκου του. Δυνατός ξανά και τιμημένος.
Σήμερα ο ελληνικός λαός, για μια ακόμη φορά, θα εφαρμόσει ως πράξη στη ιστορία του, την σκηνή της επιστροφής του Ασώτου στην παράδοση και στον πολιτισμό του. Τώρα, που τα σκηνικά της παλιάς παράστασης καταρρέουν φθαρμένα και που οι ρεκλάμες με τα ονόματα των ηθοποιών, ξεβάφουν βρεγμένες από την βροχή, το μόνο στοιχείο που μπορεί να εμπνέει έναν αληθινό πατριωτισμό, είναι αυτό της προσήλωσης στην αυθεντικότητα. Σε κάθε επίπεδο της δημόσιας και ιδιωτικής ζωής
Σάββατο 11 Φεβρουαρίου 2012
YPER TON ELLHNON...
Να μεσολαβήσει υπέρ των Ελλήνων, οι οποίοι βρίσκονται «σε τραγική κοινωνική κατάσταση» καλεί τον Πάπα Βενέδικτο ΙΣΤ΄ο πρόεδρος της Ιεράς Συνόδου της Καθολικής Ιεραρχίας της Ελλάδος, σεβασμιότατος Φραγκίσκος Παπαμανώλης, σε σημερινή του συνέντευξη στην εφημερίδα Il Messaggero, ζητώντας επίσης τη βοήθεια των καθολικών εκκλησιών των άλλων ευρωπαϊκών χωρών και του Βατικανού.
«Ελπίζω ότι η έκκλησή μου θα μπορέσει να φτάσει στον Πάπα. Χρειαζόμαστε βοήθεια για να συμπαρασταθούμε στους ανθρώπους. Η κοινωνική κατάσταση είναι τραγική», δηλώνει στην Il Messaggero ο σεβασμιότατος.
Επιμέλεια: Παύλος Διονυσόπουλος
«Ελπίζω ότι η έκκλησή μου θα μπορέσει να φτάσει στον Πάπα. Χρειαζόμαστε βοήθεια για να συμπαρασταθούμε στους ανθρώπους. Η κοινωνική κατάσταση είναι τραγική», δηλώνει στην Il Messaggero ο σεβασμιότατος.
Επιμέλεια: Παύλος Διονυσόπουλος
<<ΘΑ ΓΕΛΑΣΗ Ο ΚΑΘΕ ΠΙΚΡΑΜΜΕΝΟΣ.!!!
«Οι έλληνες δικαστές δεν είναι υποαπασχολούμενοι ή βολεμένοι και ούτε υπάλληλοι για να έχουν εργοδοτική επιστασία. Είναι κρατικοί λειτουργοί με ύψιστα κατά το Σύνταγμα καθήκοντα», αυτό ήταν το μήνυμα που έστειλαν οι διοικητικοί δικαστές στην ετήσια Γενική Συνέλευση που πραγματοποίησαν σήμερα. Ο πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας Παν. Πικραμμένος κάλεσε μάλιστα τους συναδέλφους του «να μη συμβάλλουν στην περαιτέρω καταρράκωση των θεσμών και να πράξουν το καθήκον τους.
Ο κ. Πικραμμένος ανέφερε μεταξύ άλλων: «Τα τελευταία χρόνια ο ρόλος του διοικητικού δικαστή . έχει εξελιχθεί σε ρυθμιστή μεγάλων θεμάτων που αντιμετωπίζει η ελληνική κοινωνία. Η κρίση άρχισε ως οικονομική αλλά εξελίσσεται σε κρίση αξιών και τείνει να γίνει θεσμική κρίση. Ο διοικητικός δικαστής . καλείται να κάνει μία άσκηση ισορροπίας, ανάμεσα στο δημόσιο συμφέρον και τις ανάγκες της κοινωνίας. Κινδυνεύει να χάσει την ισορροπία του αν ρίξει το βάρος προς τη μία ή την άλλη πλευρά». Σύμφωνα με τα στοιχεία πάντως που παρουσιάστηκαν στη Γ. Σ. των διοικητικών δικαστών, χιλιάδες υποθέσεις έχουν συσσωρευτεί στα διοικητικά δικαστήρια της χώρας.
Είναι χαρακτηριστικό ότι το 2010 εκκρεμούσαν σε όλα τα διοικητικά δικαστήρια της Ελλάδας 463.057 υποθέσεις, μεταξύ των οποίων οι 165.000 αφορούσαν φορολογικές υποθέσεις και οι διοικητικοί δικαστές χρειάστηκε να δώσουν «αγώνα δρόμου» για να εκδικάσουν το 25% απ’ αυτές, όπως προέβλεπαν οι στόχοι που έχει θέσει η τρόικα. Το πρόβλημα ωστόσο αναδεικνύεται ακόμη εντονότερο καθώς ο ρυθμός των υποθέσεων φαίνεται ότι έχει αυξηθεί κατά 45%. Αύξηση πάντως κατά 36% παρουσιάζουν και οι αποφάσεις που εκδίδουν τα διοικητικά δικαστήρια για ν’ αντιμετωπίσουν τον τεράστιο όγκο υποθέσεων που εκκρεμούν σ’ αυτά.
Επιμέλεια: Παύλος Διονυσόπουλος
Ο κ. Πικραμμένος ανέφερε μεταξύ άλλων: «Τα τελευταία χρόνια ο ρόλος του διοικητικού δικαστή . έχει εξελιχθεί σε ρυθμιστή μεγάλων θεμάτων που αντιμετωπίζει η ελληνική κοινωνία. Η κρίση άρχισε ως οικονομική αλλά εξελίσσεται σε κρίση αξιών και τείνει να γίνει θεσμική κρίση. Ο διοικητικός δικαστής . καλείται να κάνει μία άσκηση ισορροπίας, ανάμεσα στο δημόσιο συμφέρον και τις ανάγκες της κοινωνίας. Κινδυνεύει να χάσει την ισορροπία του αν ρίξει το βάρος προς τη μία ή την άλλη πλευρά». Σύμφωνα με τα στοιχεία πάντως που παρουσιάστηκαν στη Γ. Σ. των διοικητικών δικαστών, χιλιάδες υποθέσεις έχουν συσσωρευτεί στα διοικητικά δικαστήρια της χώρας.
Είναι χαρακτηριστικό ότι το 2010 εκκρεμούσαν σε όλα τα διοικητικά δικαστήρια της Ελλάδας 463.057 υποθέσεις, μεταξύ των οποίων οι 165.000 αφορούσαν φορολογικές υποθέσεις και οι διοικητικοί δικαστές χρειάστηκε να δώσουν «αγώνα δρόμου» για να εκδικάσουν το 25% απ’ αυτές, όπως προέβλεπαν οι στόχοι που έχει θέσει η τρόικα. Το πρόβλημα ωστόσο αναδεικνύεται ακόμη εντονότερο καθώς ο ρυθμός των υποθέσεων φαίνεται ότι έχει αυξηθεί κατά 45%. Αύξηση πάντως κατά 36% παρουσιάζουν και οι αποφάσεις που εκδίδουν τα διοικητικά δικαστήρια για ν’ αντιμετωπίσουν τον τεράστιο όγκο υποθέσεων που εκκρεμούν σ’ αυτά.
Επιμέλεια: Παύλος Διονυσόπουλος
Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου 2012
GEORGIOS KATA PAYLOY....
Η απαξίωση από τους θεσμικούς υποστηρικτές - και όχι η οικονομική εξαθλίωση του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού (ΕΙΠ)- οδήγησε σε παραίτηση το ΔΣ του ΕΙΠ, τονίζει ο Kαθηγητής Γεώργιος Μπαμπινιώτης, πρόεδρος του (παραιτηθέντος) ΔΣ του ΕΙΠ, και απαντά προσωπικά με επιστολή του στις δηλώσεις του υπουργού Πολιτισμού κ. Παύλου Γερουλάνου σχετικά με την παραίτηση που του υπεβλήθη.
Η επιστολή
«Στο σχόλιο τού Υπουργού Πολιτισμού περί εγκατάλειψης τού σκάφους από το Δ.Σ. τού Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού που αναγκάστηκε για λόγους ευθύνης και αξιοπρέπειας να παραιτηθεί, απαντώ προσωπικά ότι το σκάφος έχει προ πολλού εγκαταλειφθεί από τον καπετάνιο του και πλέει με αυτόματο πιλότο. Ως Δ.Σ. (Μπαμπινιώτης, Σβολόπουλος, Λαμπράκη, Ευαγγελάτος, Κοπιδάκης, Γεωργουσόπουλος, Λαμπρινουδάκης, Φλογαΐτης, Πολίτου, Δερμιτζάκης, Στάικος) προσπαθήσαμε πολλές φορές να έχουμε μια συνάντηση και συζήτηση ουσίας με τον Υπουργό Πολιτισμού για την προβολή τού ελληνικού πολιτισμού στο εξωτερικό και για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που έχουν προκύψει. Εστάθη αδύνατο! Δεν είναι τόσο η οικονομική εξαθλίωση τού ΕΙΠ όσο η απαξίωσή του από τους θεσμικούς υποστηρικτές του που μάς οδήγησε στην παραίτηση, μη μπορώντας να ανεχθούμε άλλο τον εξευτελισμό της Ελλάδος από την αδυναμία να ανταποκριθούμε σε στοιχειώδεις υποχρεώσεις των Παραρτημάτων και των Εστιών τού ελληνικού πολιτισμού στο εξωτερικό. Άλλωστε, ο δοκιμασμένος θεσμός τού Πολιτιστικού Ιδρύματος (που έχει επιτύχει όπου και όταν στηρίζεται, όπως συμβαίνει με τα γνωστά ξένα πολιτιστικά ιδρύματα) πάει μάλλον να αντικατασταθεί από νέες μορφές, αδοκίμαστες και κυρίως ανυποστήρικτες, οι οποίες θα δώσουν και τη χαριστική βολή στην προβολή τού ελληνικού πολιτισμού στο εξωτερικό, αν ποτέ πραγματοποιηθούν».
Το Δ.Σ. του ΕΙΠ οδηγήθηκε σε παραίτηση μετά από έκτακτη συνεδρίασή του. Ο πρόεδρός του, καθηγητής Γιώργος Μπαμπινιώτης, είχε αναφέρει στη συνεδρίαση της Διαρκούς Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων στις 26 Ιανουαρίου, ότι ο προϋπολογισμός του ΕΙΠ δεν επαρκεί για τη λειτουργία του και γι΄ αυτό, σε περίπτωση που δεν αυξηθεί, τα μέλη του Δ.Σ. θα παραιτηθούν.
Στο διοικητικό συμβούλιο του ΕΙΠ συμμετείχαν πανεπιστημιακοί και ακαδημαϊκοί, σημαντικοί άνθρωποι του πνεύματος και του πολιτισμού, όπως ο πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών Καθηγητής της Νεότερης Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Κωνσταντίνος Σβολόπουλος, ο Καθηγητής Θεατρολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, ακαδημαϊκός Σπύρος Ευαγγελάτος, η καθηγήτρια της Ιστορίας της Τέχνης και διευθύντρια της Εθνικής Πινακοθήκης Μαρίνα Λαμπράκη-Πλάκα, οι Καθηγητές κλασικής αρχαιολογίας Βασίλειος Λαμπρινουδάκης και Μιχάλης Κοπιδάκης, η Καθηγήτρια νεοελληνικής λογοτεχνίας Ελένη Πολίτου - Μαρμαρινού, ο συγγραφέας και κριτικός θεάτρου Κώστας Γεωργουσόπουλος, ο αρχιτέκτων εσωτερικών χώρων και ιστορικός του βιβλίου Κώστας Στάικος, ο Καθηγητής Διοικητικού Δικαίου του Πανεπιστημίου Αθηνών Σπύρος Φλογαΐτης και ο Καθηγητής της Γεωλογίας και Παλαιοντολογίας Μιχάλης Δερμιτζάκης.
Η δήλωση του Υπουργού Πολιτισμού
Ο Υπουργός Πολιτισμού και Τουρισμού, Παύλος Γερουλάνος την Τετάρτη 8 Φεβρουαρίου έκανε δεκτή την παραίτηση των μελών του Δ.Σ. του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού, προβαίνοντας σε δήλωση που -μεταξύ άλλων- αναφέρει: «Εδώ και δύο χρόνια, το ΥΠΠΟΤ και οι εποπτευόμενοι φορείς του δίνουν μια μεγάλη μάχη υπό πολύ αντίξοες συνθήκες. Παρότι καλούμαστε όλοι να κάνουμε τη δουλειά μας με μειωμένους προϋπολογισμούς, γεγονός που οφείλεται στη δεινή δημοσιονομική κατάσταση της χώρας, το παραγόμενο πολιτιστικό έργο είναι σημαντικό. Πολλοί απ' τους φορείς μας, παρά τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν, διανύουν μία από τις δημιουργικές φάσεις της πορείας τους. Εξορθολογίζουν τις δαπάνες τους, αυξάνουν τα έσοδά τους, δηλώνουν ένα ηχηρό «παρόν» στην πολιτιστική ζωή της χώρας. Είναι ώρα ευθύνης για όλους. Το να εγκαταλείπει κανείς το σκάφος την ώρα της κρίσης, είναι η πιο εύκολη επιλογή. Το να μένει και να μάχεται με όσα μέσα έχει στη διάθεσή του, είναι αυτό που τον καταξιώνει στη συνείδηση της ελληνικής κοινωνίας. Το Δ.Σ. του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού, θεωρεί ότι δεν μπορεί να εξασφαλίσει τη λειτουργία του Ιδρύματος με προϋπολογισμό 1.800.000 ευρώ για το τρέχον έτος. Δεν μπορούμε, συνεπώς, παρά να αποδεχθούμε τις παραιτήσεις των μελών του. Η ανανέωση των μελών του Δ.Σ. του ΕΙΠ θα συμπέσει με τον επαναπροσδιορισμό του ρόλου του Ιδρύματος στην προβολή του ελληνικού πολιτισμού, ο οποίος έχει ούτως ή άλλως από καιρό καταστεί αναγκαίος».
Η επιστολή
«Στο σχόλιο τού Υπουργού Πολιτισμού περί εγκατάλειψης τού σκάφους από το Δ.Σ. τού Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού που αναγκάστηκε για λόγους ευθύνης και αξιοπρέπειας να παραιτηθεί, απαντώ προσωπικά ότι το σκάφος έχει προ πολλού εγκαταλειφθεί από τον καπετάνιο του και πλέει με αυτόματο πιλότο. Ως Δ.Σ. (Μπαμπινιώτης, Σβολόπουλος, Λαμπράκη, Ευαγγελάτος, Κοπιδάκης, Γεωργουσόπουλος, Λαμπρινουδάκης, Φλογαΐτης, Πολίτου, Δερμιτζάκης, Στάικος) προσπαθήσαμε πολλές φορές να έχουμε μια συνάντηση και συζήτηση ουσίας με τον Υπουργό Πολιτισμού για την προβολή τού ελληνικού πολιτισμού στο εξωτερικό και για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που έχουν προκύψει. Εστάθη αδύνατο! Δεν είναι τόσο η οικονομική εξαθλίωση τού ΕΙΠ όσο η απαξίωσή του από τους θεσμικούς υποστηρικτές του που μάς οδήγησε στην παραίτηση, μη μπορώντας να ανεχθούμε άλλο τον εξευτελισμό της Ελλάδος από την αδυναμία να ανταποκριθούμε σε στοιχειώδεις υποχρεώσεις των Παραρτημάτων και των Εστιών τού ελληνικού πολιτισμού στο εξωτερικό. Άλλωστε, ο δοκιμασμένος θεσμός τού Πολιτιστικού Ιδρύματος (που έχει επιτύχει όπου και όταν στηρίζεται, όπως συμβαίνει με τα γνωστά ξένα πολιτιστικά ιδρύματα) πάει μάλλον να αντικατασταθεί από νέες μορφές, αδοκίμαστες και κυρίως ανυποστήρικτες, οι οποίες θα δώσουν και τη χαριστική βολή στην προβολή τού ελληνικού πολιτισμού στο εξωτερικό, αν ποτέ πραγματοποιηθούν».
Το Δ.Σ. του ΕΙΠ οδηγήθηκε σε παραίτηση μετά από έκτακτη συνεδρίασή του. Ο πρόεδρός του, καθηγητής Γιώργος Μπαμπινιώτης, είχε αναφέρει στη συνεδρίαση της Διαρκούς Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων στις 26 Ιανουαρίου, ότι ο προϋπολογισμός του ΕΙΠ δεν επαρκεί για τη λειτουργία του και γι΄ αυτό, σε περίπτωση που δεν αυξηθεί, τα μέλη του Δ.Σ. θα παραιτηθούν.
Στο διοικητικό συμβούλιο του ΕΙΠ συμμετείχαν πανεπιστημιακοί και ακαδημαϊκοί, σημαντικοί άνθρωποι του πνεύματος και του πολιτισμού, όπως ο πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών Καθηγητής της Νεότερης Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Κωνσταντίνος Σβολόπουλος, ο Καθηγητής Θεατρολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, ακαδημαϊκός Σπύρος Ευαγγελάτος, η καθηγήτρια της Ιστορίας της Τέχνης και διευθύντρια της Εθνικής Πινακοθήκης Μαρίνα Λαμπράκη-Πλάκα, οι Καθηγητές κλασικής αρχαιολογίας Βασίλειος Λαμπρινουδάκης και Μιχάλης Κοπιδάκης, η Καθηγήτρια νεοελληνικής λογοτεχνίας Ελένη Πολίτου - Μαρμαρινού, ο συγγραφέας και κριτικός θεάτρου Κώστας Γεωργουσόπουλος, ο αρχιτέκτων εσωτερικών χώρων και ιστορικός του βιβλίου Κώστας Στάικος, ο Καθηγητής Διοικητικού Δικαίου του Πανεπιστημίου Αθηνών Σπύρος Φλογαΐτης και ο Καθηγητής της Γεωλογίας και Παλαιοντολογίας Μιχάλης Δερμιτζάκης.
Η δήλωση του Υπουργού Πολιτισμού
Ο Υπουργός Πολιτισμού και Τουρισμού, Παύλος Γερουλάνος την Τετάρτη 8 Φεβρουαρίου έκανε δεκτή την παραίτηση των μελών του Δ.Σ. του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού, προβαίνοντας σε δήλωση που -μεταξύ άλλων- αναφέρει: «Εδώ και δύο χρόνια, το ΥΠΠΟΤ και οι εποπτευόμενοι φορείς του δίνουν μια μεγάλη μάχη υπό πολύ αντίξοες συνθήκες. Παρότι καλούμαστε όλοι να κάνουμε τη δουλειά μας με μειωμένους προϋπολογισμούς, γεγονός που οφείλεται στη δεινή δημοσιονομική κατάσταση της χώρας, το παραγόμενο πολιτιστικό έργο είναι σημαντικό. Πολλοί απ' τους φορείς μας, παρά τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν, διανύουν μία από τις δημιουργικές φάσεις της πορείας τους. Εξορθολογίζουν τις δαπάνες τους, αυξάνουν τα έσοδά τους, δηλώνουν ένα ηχηρό «παρόν» στην πολιτιστική ζωή της χώρας. Είναι ώρα ευθύνης για όλους. Το να εγκαταλείπει κανείς το σκάφος την ώρα της κρίσης, είναι η πιο εύκολη επιλογή. Το να μένει και να μάχεται με όσα μέσα έχει στη διάθεσή του, είναι αυτό που τον καταξιώνει στη συνείδηση της ελληνικής κοινωνίας. Το Δ.Σ. του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού, θεωρεί ότι δεν μπορεί να εξασφαλίσει τη λειτουργία του Ιδρύματος με προϋπολογισμό 1.800.000 ευρώ για το τρέχον έτος. Δεν μπορούμε, συνεπώς, παρά να αποδεχθούμε τις παραιτήσεις των μελών του. Η ανανέωση των μελών του Δ.Σ. του ΕΙΠ θα συμπέσει με τον επαναπροσδιορισμό του ρόλου του Ιδρύματος στην προβολή του ελληνικού πολιτισμού, ο οποίος έχει ούτως ή άλλως από καιρό καταστεί αναγκαίος».
EPIKOYROS-EPIKOYRIKES...
Το Συμπόσιο Επικούρειας Φιλοσοφίας είναι ένα Πανελλήνιο Συνέδριο για το φιλοσοφικό σύστημα του Επίκουρου και τον ρόλο του στην σύγχρονη κοινωνία.
Το Συμπόσιο πραγματοποιείται στο Πολιτιστικό Κέντρο Γέρακα και διοργανώνεται από τον Δήμο Παλλήνης μέσω της «Κοινωφελής Επιχείρηση Αθλητισμού – Πολιτισμού – Περιβάλλοντος Δήμου Παλλήνης»- Κ.Ε.Α.Π.Π.Δ.Π. και από τους Φίλους Επικούρειας Φιλοσοφίας.
Πραγματοποιείται στην περιοχή Γέρακα του Δήμου Παλλήνης Αττικής, προς τιμή του Επίκουρου, ο οποίος κατάγονταν από τον αρχαίο Αθηναϊκό Δήμο Γαργηττού, σύμφωνα με τον βιογράφο Διογένη Λαέρτιο και ο οποίος σήμερα ταυτίζεται με το Γέρακα.(Επίκουρος Νεοκλέους και Χαιρεστράτης, Αθηναίος, των δήμων Γαργήττιος, γένους του των Φιλαϊδών).
Η επιλογή της ημερομηνίας διεξαγωγής του συμποσίου γίνεται ώστε να συμπίπτει με τον μήνα που γεννήθηκε ο μεγάλος φιλόσοφος. Ο Φεβρουάριος ταυτίζεται κατά το δυνατό με τον αττικό μήνα Γαμηλιώνα, τον μήνα που γεννήθηκε ο φιλόσοφος(μηνός Γαμηλιώνος εβδόμη).
Το φιλοσοφικό σύστημα του Επίκουρου αναζητά το δρόμο για την ευδαιμονία, μέσω της γνώσεως της ανθρώπινης φύσης και του περιβάλλοντος κόσμου. Όπως ορίζει ο ίδιος ο Επίκουρος στην επιστολή του προς Μενοικέα, η ευδαιμονία έγκειται στη μακαρία ζωή, δηλαδή στο να μην υποφέρει κάποιος από σωματικούς πόνους και να μην είναι η ψυχή του ταραγμένη.
ΜΗΤΕ ΑΛΓΕΙΝ ΚΑΤΑ ΣΩΜΑ ΜΗΤΕ ΤΑΡΑΤΤΕΣΘΑΙ ΚΑΤΑ ΨΥΧΗΝ, ΕΠΕΙ ΤΟΥΤΟ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΩΣ ΖΗΝ ΕΣΤΙ ΤΕΛΟΣ.(Διογένης Λαέρτιος- Βίος Επίκουρου)
Η επιδίωξη της ευχάριστης ζωής και η βίωση της ευδαιμονικής αυτής κατάστασης, είναι «τέχνη» και ως τέτοια διδάσκεται και εφαρμόζεται. Η «τέχνη» του ΗΔΕΩΣ ΖΗΝ, του να ζεις δηλαδή με μεγάλη ευχαρίστηση, ηδονικά. Δάσκαλός μας στη «τέχνη» αυτή είναι ο Επίκουρος και το «εκπαιδευτήριο», ο Κήπος, στον οποίο «η φιλοσοφία υπηρετεί τη ζωή κι έχει μοναδικό σκοπό όπως κάθε γνώση ή ενέργεια, να φέρει τη γαλήνη και την ευτυχία» στη ψυχή και το σώμα του ανθρώπου, όπως έγραψε ο καθηγητής Χαράλαμπος Θεοδωρίδης.
Η Επικούρεια Φιλοσοφία άγγιξε το νου των ανθρώπων της εποχής του Επίκουρου αλλά και αυτών που ακολούθησαν. Στην ελληνιστική και ελληνορωμαϊκή εποχή η επικούρεια φιλοσοφία διαδόθηκε σε όλα τα πλάτη και μήκη του τότε γνωστού κόσμου. Τετρακόσια πενήντα έτη μετά την έναρξη της φιλοσοφικής σχολής του Κήπου από τον Επίκουρο, λειτουργούσε έδρα επικούρειας φιλοσοφίας στο πρώτο κρατικό πανεπιστήμιο των Αθηνών που είχε ιδρύσει ο αυτοκράτωρ Μάρκος Αυρήλιος.
Η διαχρονική αξία της Επικούρειας Φιλοσοφίας επιβεβαιώνεται μέσω της Αναγέννησης και του Διαφωτισμού, όπου μετά το χιλιόχρονο διάλειμμα του μεσαίωνα, πλήθος ανθρώπων επηρεάστηκαν από τον Επίκουρο και άλλαξαν τη πορεία της ανθρώπινης ιστορίας φέροντάς την από το σκοτάδι στο φως.
Η αρχή της θεωρίας των ατόμων, η αρχή του διαστημικού κενού, η κίνηση των ατόμων, η κίνηση των πλανητών, το ηλιοκεντρικό σύστημα, αλλά ακόμη και η θεωρία της εξέλιξης των ειδών, όπως ακριβώς διατυπώθηκε από τον Δαρβίνο (!), όλα μα όλα περιέχονταν εξαρχής στην επικούρεια διδασκαλία και έβρισκαν τέλεια εφαρμογή τόσο στην ψυχολογία όσο και στην κοινωνική ηθική.
Κι όλα αυτά τα παρατήρησαν, τα μελέτησαν και τα δίδαξαν από την εποχή της Αναγέννησης κι έπειτα εξαίρετες διάνοιες της φιλοσοφίας, της τέχνης και της επιστήμης όπως ο Λορέντζο Βάλλα, ο Πιερ Γκασσεντί, ο Μονταίν, ο Γκιατσαρντίνι, ο Μπερνιέ, ο Χομπς, ο Ντιντερό, ο Λαροσφουκό, ο Λα Μεττρί, ο Λοκ, ο Μολιέρος, ο Ισαάκ Νεύτων, ο Ρόμπερτ Μπόιλ, ο Ρόμπερτ Χουκ, ο Σαιντ Εβρεμόντ, ο Ελβέτιους, ο Χόλμπαχ, ο Ντε Κοντιγιάκ, όλοι κοντολογίς όσοι συνέβαλαν στο θαύμα του Διαφωτισμού, ενώ ο Τόμας Τζέφερσον, συντάκτης της Διακήρυξης της Ανεξαρτησίας, της Συνθήκης για την Θρησκευτική Ελευθερία, ιδρυτής του πρώτου δημόσιου πανεπιστημίου της Αμερικής στη Βιρτζίνια και τρίτος πρόεδρος των ΗΠΑ για δύο θητείες, διακήρυξε απερίφραστα: «Είμαι και εγώ ένας επικούρειος. Θεωρώ ότι οι γνήσιες θέσεις του Επίκουρου περιέχουν ό,τι πιο ορθολογικό μας έχει κληροδοτήσει η Ελλάδα και η Ρώμη στο χώρο της ηθικής φιλοσοφίας».
Σήμερα η Επικούρεια Φιλοσοφία είναι ζωντανή και επίκαιρη. Σε όλο το κόσμο άνθρωποι με φωτεινά πνεύματα εκφράζονται ως επικούρειοι κι εκδίδουν φιλοσοφικά έργα. Στην πατρίδα μας και πατρίδα του Επίκουρου η επικούρεια διδασκαλία παρέμεινε εν πολλοίς άγνωστη και εντελώς αγνοημένη από τα πλήθη του μεσαιωνικού σκοταδισμού. Το 1909 ο Κωνσταντίνος Θεοτόκης καταπιάνεται με την μετάφραση του "Περί της Φύσεως των Πραγμάτων" του επικούρειου ποιήματος των 7.415 στίχων στα λατινικά, του Ρωμαίου Λουκρήτιου, αλλά το έργο εκδίδεται μόλις το 1986 κατόπιν επίπονων ενεργειών του εκδότη Φίλιππου Βλάχου. Το 1926 εκδίδεται για πρώτη φορά στα νέα ελληνικά βιβλίο με επικούρεια θεματολογία, με τίτλο "Η φιλοσοφία της ηδονής" του SCHMIDT από τις εκδόσεις ΓΑΝΙΑΡΗ, σε μετάφραση του Ανδρέα Δαλέζιου. Πρώτος ξαναδίδαξε συστηματικά επικούρεια φιλοσοφία – πριν αλλά και μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο – ο καθηγητής Χαράλαμπος Θεοδωρίδης, από τους πρώτους πανεπιστημιακούς δασκάλους της Θεσσαλονίκης, που συνέγραψε το ιστορικό και εξαίρετο βιβλίο «Επίκουρος: η αληθινή όψη του αρχαίου κόσμου» στα 1954. Αργότερα ακολούθησαν κι άλλες σποραδικές ελληνικές εκδόσεις επικούρειων συγγραμμάτων, όπως εκείνο του Νίκου Ψυρούκη ή του Μπέντζαμιν Φάρρινγκτον. Τις τελευταίες τρεις δεκαετίες δημιουργήθηκε μια ολόκληρη επικούρεια «βιβλιοθήκη» με αξιόλογα συγγράμματα.
Το 2011 διοργανώθηκε για πρώτη φορά στην σύγχρονη ιστορία του Ελληνικού Κράτους και σε δημόσιο χώρο με την υποστήριξη του Δήμου Παλλήνης, κληρονόμο του αρχαίου Δήμου Γαργηττού τόπου καταγωγής του φιλόσοφου Επίκουρου, το ιστορικό "1ο Πανελλήνιο Συμπόσιο Επικούρειας Φιλοσοφίας".
Το Πανελλήνιο Συμπόσιο είναι μια ευκαιρία έκφρασης τιμής στον Επίκουρο αλλά και πηγής γνώσης όπως συνάντησης και επικοινωνίας των σημερινών φίλων και ερευνητών της Επικούρειας Φιλοσοφίας, συνεπώς και μεγάλης νοητικής ευχαρίστησης.
Φίλοι και φίλες,
με χαρά και με τιμή
σας προσκαλούμε στο 2ο Συμπόσιο Επικούρειας Φιλοσοφίας
Το Συμπόσιο πραγματοποιείται στο Πολιτιστικό Κέντρο Γέρακα και διοργανώνεται από τον Δήμο Παλλήνης μέσω της «Κοινωφελής Επιχείρηση Αθλητισμού – Πολιτισμού – Περιβάλλοντος Δήμου Παλλήνης»- Κ.Ε.Α.Π.Π.Δ.Π. και από τους Φίλους Επικούρειας Φιλοσοφίας.
Πραγματοποιείται στην περιοχή Γέρακα του Δήμου Παλλήνης Αττικής, προς τιμή του Επίκουρου, ο οποίος κατάγονταν από τον αρχαίο Αθηναϊκό Δήμο Γαργηττού, σύμφωνα με τον βιογράφο Διογένη Λαέρτιο και ο οποίος σήμερα ταυτίζεται με το Γέρακα.(Επίκουρος Νεοκλέους και Χαιρεστράτης, Αθηναίος, των δήμων Γαργήττιος, γένους του των Φιλαϊδών).
Η επιλογή της ημερομηνίας διεξαγωγής του συμποσίου γίνεται ώστε να συμπίπτει με τον μήνα που γεννήθηκε ο μεγάλος φιλόσοφος. Ο Φεβρουάριος ταυτίζεται κατά το δυνατό με τον αττικό μήνα Γαμηλιώνα, τον μήνα που γεννήθηκε ο φιλόσοφος(μηνός Γαμηλιώνος εβδόμη).
Το φιλοσοφικό σύστημα του Επίκουρου αναζητά το δρόμο για την ευδαιμονία, μέσω της γνώσεως της ανθρώπινης φύσης και του περιβάλλοντος κόσμου. Όπως ορίζει ο ίδιος ο Επίκουρος στην επιστολή του προς Μενοικέα, η ευδαιμονία έγκειται στη μακαρία ζωή, δηλαδή στο να μην υποφέρει κάποιος από σωματικούς πόνους και να μην είναι η ψυχή του ταραγμένη.
ΜΗΤΕ ΑΛΓΕΙΝ ΚΑΤΑ ΣΩΜΑ ΜΗΤΕ ΤΑΡΑΤΤΕΣΘΑΙ ΚΑΤΑ ΨΥΧΗΝ, ΕΠΕΙ ΤΟΥΤΟ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΩΣ ΖΗΝ ΕΣΤΙ ΤΕΛΟΣ.(Διογένης Λαέρτιος- Βίος Επίκουρου)
Η επιδίωξη της ευχάριστης ζωής και η βίωση της ευδαιμονικής αυτής κατάστασης, είναι «τέχνη» και ως τέτοια διδάσκεται και εφαρμόζεται. Η «τέχνη» του ΗΔΕΩΣ ΖΗΝ, του να ζεις δηλαδή με μεγάλη ευχαρίστηση, ηδονικά. Δάσκαλός μας στη «τέχνη» αυτή είναι ο Επίκουρος και το «εκπαιδευτήριο», ο Κήπος, στον οποίο «η φιλοσοφία υπηρετεί τη ζωή κι έχει μοναδικό σκοπό όπως κάθε γνώση ή ενέργεια, να φέρει τη γαλήνη και την ευτυχία» στη ψυχή και το σώμα του ανθρώπου, όπως έγραψε ο καθηγητής Χαράλαμπος Θεοδωρίδης.
Η Επικούρεια Φιλοσοφία άγγιξε το νου των ανθρώπων της εποχής του Επίκουρου αλλά και αυτών που ακολούθησαν. Στην ελληνιστική και ελληνορωμαϊκή εποχή η επικούρεια φιλοσοφία διαδόθηκε σε όλα τα πλάτη και μήκη του τότε γνωστού κόσμου. Τετρακόσια πενήντα έτη μετά την έναρξη της φιλοσοφικής σχολής του Κήπου από τον Επίκουρο, λειτουργούσε έδρα επικούρειας φιλοσοφίας στο πρώτο κρατικό πανεπιστήμιο των Αθηνών που είχε ιδρύσει ο αυτοκράτωρ Μάρκος Αυρήλιος.
Η διαχρονική αξία της Επικούρειας Φιλοσοφίας επιβεβαιώνεται μέσω της Αναγέννησης και του Διαφωτισμού, όπου μετά το χιλιόχρονο διάλειμμα του μεσαίωνα, πλήθος ανθρώπων επηρεάστηκαν από τον Επίκουρο και άλλαξαν τη πορεία της ανθρώπινης ιστορίας φέροντάς την από το σκοτάδι στο φως.
Η αρχή της θεωρίας των ατόμων, η αρχή του διαστημικού κενού, η κίνηση των ατόμων, η κίνηση των πλανητών, το ηλιοκεντρικό σύστημα, αλλά ακόμη και η θεωρία της εξέλιξης των ειδών, όπως ακριβώς διατυπώθηκε από τον Δαρβίνο (!), όλα μα όλα περιέχονταν εξαρχής στην επικούρεια διδασκαλία και έβρισκαν τέλεια εφαρμογή τόσο στην ψυχολογία όσο και στην κοινωνική ηθική.
Κι όλα αυτά τα παρατήρησαν, τα μελέτησαν και τα δίδαξαν από την εποχή της Αναγέννησης κι έπειτα εξαίρετες διάνοιες της φιλοσοφίας, της τέχνης και της επιστήμης όπως ο Λορέντζο Βάλλα, ο Πιερ Γκασσεντί, ο Μονταίν, ο Γκιατσαρντίνι, ο Μπερνιέ, ο Χομπς, ο Ντιντερό, ο Λαροσφουκό, ο Λα Μεττρί, ο Λοκ, ο Μολιέρος, ο Ισαάκ Νεύτων, ο Ρόμπερτ Μπόιλ, ο Ρόμπερτ Χουκ, ο Σαιντ Εβρεμόντ, ο Ελβέτιους, ο Χόλμπαχ, ο Ντε Κοντιγιάκ, όλοι κοντολογίς όσοι συνέβαλαν στο θαύμα του Διαφωτισμού, ενώ ο Τόμας Τζέφερσον, συντάκτης της Διακήρυξης της Ανεξαρτησίας, της Συνθήκης για την Θρησκευτική Ελευθερία, ιδρυτής του πρώτου δημόσιου πανεπιστημίου της Αμερικής στη Βιρτζίνια και τρίτος πρόεδρος των ΗΠΑ για δύο θητείες, διακήρυξε απερίφραστα: «Είμαι και εγώ ένας επικούρειος. Θεωρώ ότι οι γνήσιες θέσεις του Επίκουρου περιέχουν ό,τι πιο ορθολογικό μας έχει κληροδοτήσει η Ελλάδα και η Ρώμη στο χώρο της ηθικής φιλοσοφίας».
Σήμερα η Επικούρεια Φιλοσοφία είναι ζωντανή και επίκαιρη. Σε όλο το κόσμο άνθρωποι με φωτεινά πνεύματα εκφράζονται ως επικούρειοι κι εκδίδουν φιλοσοφικά έργα. Στην πατρίδα μας και πατρίδα του Επίκουρου η επικούρεια διδασκαλία παρέμεινε εν πολλοίς άγνωστη και εντελώς αγνοημένη από τα πλήθη του μεσαιωνικού σκοταδισμού. Το 1909 ο Κωνσταντίνος Θεοτόκης καταπιάνεται με την μετάφραση του "Περί της Φύσεως των Πραγμάτων" του επικούρειου ποιήματος των 7.415 στίχων στα λατινικά, του Ρωμαίου Λουκρήτιου, αλλά το έργο εκδίδεται μόλις το 1986 κατόπιν επίπονων ενεργειών του εκδότη Φίλιππου Βλάχου. Το 1926 εκδίδεται για πρώτη φορά στα νέα ελληνικά βιβλίο με επικούρεια θεματολογία, με τίτλο "Η φιλοσοφία της ηδονής" του SCHMIDT από τις εκδόσεις ΓΑΝΙΑΡΗ, σε μετάφραση του Ανδρέα Δαλέζιου. Πρώτος ξαναδίδαξε συστηματικά επικούρεια φιλοσοφία – πριν αλλά και μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο – ο καθηγητής Χαράλαμπος Θεοδωρίδης, από τους πρώτους πανεπιστημιακούς δασκάλους της Θεσσαλονίκης, που συνέγραψε το ιστορικό και εξαίρετο βιβλίο «Επίκουρος: η αληθινή όψη του αρχαίου κόσμου» στα 1954. Αργότερα ακολούθησαν κι άλλες σποραδικές ελληνικές εκδόσεις επικούρειων συγγραμμάτων, όπως εκείνο του Νίκου Ψυρούκη ή του Μπέντζαμιν Φάρρινγκτον. Τις τελευταίες τρεις δεκαετίες δημιουργήθηκε μια ολόκληρη επικούρεια «βιβλιοθήκη» με αξιόλογα συγγράμματα.
Το 2011 διοργανώθηκε για πρώτη φορά στην σύγχρονη ιστορία του Ελληνικού Κράτους και σε δημόσιο χώρο με την υποστήριξη του Δήμου Παλλήνης, κληρονόμο του αρχαίου Δήμου Γαργηττού τόπου καταγωγής του φιλόσοφου Επίκουρου, το ιστορικό "1ο Πανελλήνιο Συμπόσιο Επικούρειας Φιλοσοφίας".
Το Πανελλήνιο Συμπόσιο είναι μια ευκαιρία έκφρασης τιμής στον Επίκουρο αλλά και πηγής γνώσης όπως συνάντησης και επικοινωνίας των σημερινών φίλων και ερευνητών της Επικούρειας Φιλοσοφίας, συνεπώς και μεγάλης νοητικής ευχαρίστησης.
Φίλοι και φίλες,
με χαρά και με τιμή
σας προσκαλούμε στο 2ο Συμπόσιο Επικούρειας Φιλοσοφίας
Τετάρτη 8 Φεβρουαρίου 2012
Μ.ΚΩΝ/ΝΟΥ ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ.
Ώραι Μελαγχολίας
Οι ευτυχείς την Φύσιν βεβηλούσι.
Της λύπης είναι τέμενος η γη.
Αγνώστου πόνου δάκρυ στάζει η αυγή·
αι ορφαναί εσπέραι αι χλωμαί πενθούσι·
και ψάλλει θλιβερά η εκλεκτή ψυχή.
Ακούω στεναγμούς εν τοις ζεφύροις.
Βλέπω παράπονον επί των ίων.
Αισθάνομαι του ρόδου αλγεινόν τον βίον·
μυστηριώδους λύπης τους λειμώνας πλήρεις·
κ' εντός του δάσους του πυκνού λυγμός ηχεί.
Τους ευτυχείς οι άνθρωποι τιμώσι.
Και τους υμνούσι ψευδοποιηταί.
Αι πύλαι, πλην, της Φύσεως είναι κλεισταί
εις όσους αδιάφοροι, σκληροί γελώσι,
γελώσι ξένοι εν πατρίδι δυστυχεί.
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης
Οι ευτυχείς την Φύσιν βεβηλούσι.
Της λύπης είναι τέμενος η γη.
Αγνώστου πόνου δάκρυ στάζει η αυγή·
αι ορφαναί εσπέραι αι χλωμαί πενθούσι·
και ψάλλει θλιβερά η εκλεκτή ψυχή.
Ακούω στεναγμούς εν τοις ζεφύροις.
Βλέπω παράπονον επί των ίων.
Αισθάνομαι του ρόδου αλγεινόν τον βίον·
μυστηριώδους λύπης τους λειμώνας πλήρεις·
κ' εντός του δάσους του πυκνού λυγμός ηχεί.
Τους ευτυχείς οι άνθρωποι τιμώσι.
Και τους υμνούσι ψευδοποιηταί.
Αι πύλαι, πλην, της Φύσεως είναι κλεισταί
εις όσους αδιάφοροι, σκληροί γελώσι,
γελώσι ξένοι εν πατρίδι δυστυχεί.
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης
LOGOS KE SIGI
Λόγος και Σιγή
Αζά καν ελκαλάμ μιν φάντα, ασσουκούτ μιν ζαχάμπ.
ΑΡΑΒΙΚΗ ΠΑΡΟΙΜΙΑ
«Είναι χρυσός η σιωπή και άργυρος ο λόγος.»
Τις βέβηλος προέφερε τοιαύτην βλασφημίαν;
τις χαυνωθείς Ασιανός παραιτηθείς εις μοίραν
τυφλήν, βωβήν, τυφλός, βωβός; Ποίος οικτρός παράφρων
ξένος τη ανθρωπότητι, την αρετήν υβρίζων,
χίμαιραν είπε την ψυχήν, και άργυρον τον λόγον;
Το μόνον μας θεοπρεπές δώρημα, περιέχον
τα πάντα - ενθουσιασμόν, λύπην, χαράν, αγάπην·
εν τη ζωώδει φύσει μας ανθρώπινον το μόνον!
Συ όστις τον αποκαλείς άργυρον, δεν πιστεύεις
το μέλλον, λύον την σιγήν, μυστηριώδες ρήμα.
Συ εν σοφία δεν τρυφείς, πρόοδος δεν σε θέλγει·
με την αμάθειαν - χρυσήν σιγήν - ευχαριστείσαι.
Νοσείς. Είν' η αναίσθητος σιγή βαρεία νόσος,
ενώ ο Λόγος ο θερμός, ο συμπαθής, υγεία.
Σκιά και νυξ είν' η Σιγή· ο Λόγος, η ημέρα.
Ο Λόγος είν' αλήθεια, ζωή, αθανασία.
Λαλήσωμεν, λαλήσωμεν - σιγή δεν μας αρμόζει
αφού εις το ομοίωμα επλάσθημεν του Λόγου.
Λαλήσωμεν λαλήσωμεν - αφού λαλεί εντός μας
η θεία σκέψις, της ψυχής άυλος ομιλία.
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης
Αζά καν ελκαλάμ μιν φάντα, ασσουκούτ μιν ζαχάμπ.
ΑΡΑΒΙΚΗ ΠΑΡΟΙΜΙΑ
«Είναι χρυσός η σιωπή και άργυρος ο λόγος.»
Τις βέβηλος προέφερε τοιαύτην βλασφημίαν;
τις χαυνωθείς Ασιανός παραιτηθείς εις μοίραν
τυφλήν, βωβήν, τυφλός, βωβός; Ποίος οικτρός παράφρων
ξένος τη ανθρωπότητι, την αρετήν υβρίζων,
χίμαιραν είπε την ψυχήν, και άργυρον τον λόγον;
Το μόνον μας θεοπρεπές δώρημα, περιέχον
τα πάντα - ενθουσιασμόν, λύπην, χαράν, αγάπην·
εν τη ζωώδει φύσει μας ανθρώπινον το μόνον!
Συ όστις τον αποκαλείς άργυρον, δεν πιστεύεις
το μέλλον, λύον την σιγήν, μυστηριώδες ρήμα.
Συ εν σοφία δεν τρυφείς, πρόοδος δεν σε θέλγει·
με την αμάθειαν - χρυσήν σιγήν - ευχαριστείσαι.
Νοσείς. Είν' η αναίσθητος σιγή βαρεία νόσος,
ενώ ο Λόγος ο θερμός, ο συμπαθής, υγεία.
Σκιά και νυξ είν' η Σιγή· ο Λόγος, η ημέρα.
Ο Λόγος είν' αλήθεια, ζωή, αθανασία.
Λαλήσωμεν, λαλήσωμεν - σιγή δεν μας αρμόζει
αφού εις το ομοίωμα επλάσθημεν του Λόγου.
Λαλήσωμεν λαλήσωμεν - αφού λαλεί εντός μας
η θεία σκέψις, της ψυχής άυλος ομιλία.
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ ΠΡΙΝ ΜΑΣ ΘΑΨΟΥΝ
Οι μέρες που διανύουμε είναι οι κομβικότερες της μνημονικής περιόδου των 2 τελευταίων χρόνων. Η πραξικοπηματική κυβέρνηση Παπαδήμου-ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΛΑΟΣ προετοιμάζεται να επικυρώσει και επίσημα με τη συγκατάθεση της βουλής (ή χωρίς) την ήπια (για αρχή) εσωτερική στάση πληρωμών προς όφελος των πιστωτών στους οποίους θα καταβληθεί κάθε τόκος και δόση των δανείων τους.
Το νέο μνημόνιο (psi, νέα δανειακή σύμβαση, μέτρα) δεν αποτελεί μόνο επίσημη ένδειξη της αποτυχίας του πρώτου μνημονίου, αλλά αποδεικνύει την πιο βαθιά δομική κρίση και αδυναμία του συστήματος να διαχειριστεί το σκάσιμο της φούσκας του ελληνικού χρέους. Οι περικοπές μισθών συντάξεων και απολύσεις καθώς και η καταστροφή κάθε ίχνους από ότι απέμεινε από το «κράτος πρόνοιας» αποτελούν απόπειρα διασφάλισης της ακεραιότητας του «σκληρού νομίσματος» και ευρύτερα του συστήματος (μια διαδικασία που θα δούμε να εξελίσσεται και σε άλλες χώρες στο άμεσο μέλλον). Είναι η συνέχεια της μετάθεσης της κερδοφορίας του κεφαλαίου, που αυτήν την φορά θα είναι αδύνατη, εξαιτίας του δομικού χαρακτήρα της κρίσης και της τεράστιας μάζας πλασματικών κεφαλαίων, που διογκώθηκαν ως απόπειρα ξεπεράσματος των προηγούμενων κρίσεων υπερσυσσώρευσης, θέτοντας προσωρινά σε κίνηση την αγορά, και μεταθέτοντας την επίλυση στο αύριο.
Δε πρόκειται λοιπόν για μέτρα που θα συμβάλλουν σε μια ωφέλιμη για την κοινωνία ανάπτυξη, πρόκειται όπως προαναφέρθηκε για ήπια στάση πληρωμών (μείωση μισθών και συντάξεων, συρρίκνωση των κρατικών παροχών σε τομείς όπως υγειά κτλ) προς τη κοινωνία, που είναι αδύνατον να ελεγχθεί και να μη μετατραπεί σε επίσημη χρεοκοπεία με ανυπολόγιστες πολιτικές και κοινωνικές συνέπειες. Η επίσημη ανακοίνωση της χρεοκοπίας θα έρθει μόλις το κεφάλαιο μπορέσει να διασφαλίσει ότι θα βγει με τις λιγότερες δυνατές απώλειες, πετώντας την χώρα για πολλές δεκαετίας στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.
Η χθεσινή ανακοίνωση Μέρκελ-Σαρκοζί για την δημιουργία κλειστού λογαριασμού στον οποίο θα κατατίθεται μέρος των εσόδων του Ελληνικού κράτους,δηλαδή του μεγαλύτερου ποσοστού του ΑΕΠ, για να διασφαλιστεί η πληρωμή των τόκων, αφήνοντας κυριολεκτικά στη μοίρα τους μισθούς, συντάξεις, υγεία, υποδομές κτλ, είναι μια ακόμα επίσημη αποδοχή ότι η στάση πληρωμών στο εσωτερικό είναι πλέον γεγονός.
ΠΛΕΟΝ ΟΙ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ (ΟΛΩΝ ΜΑΣ) ΕΙΝΑΙ ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ.
Το νέο μνημόνιο (psi, νέα δανειακή σύμβαση, μέτρα) δεν αποτελεί μόνο επίσημη ένδειξη της αποτυχίας του πρώτου μνημονίου, αλλά αποδεικνύει την πιο βαθιά δομική κρίση και αδυναμία του συστήματος να διαχειριστεί το σκάσιμο της φούσκας του ελληνικού χρέους. Οι περικοπές μισθών συντάξεων και απολύσεις καθώς και η καταστροφή κάθε ίχνους από ότι απέμεινε από το «κράτος πρόνοιας» αποτελούν απόπειρα διασφάλισης της ακεραιότητας του «σκληρού νομίσματος» και ευρύτερα του συστήματος (μια διαδικασία που θα δούμε να εξελίσσεται και σε άλλες χώρες στο άμεσο μέλλον). Είναι η συνέχεια της μετάθεσης της κερδοφορίας του κεφαλαίου, που αυτήν την φορά θα είναι αδύνατη, εξαιτίας του δομικού χαρακτήρα της κρίσης και της τεράστιας μάζας πλασματικών κεφαλαίων, που διογκώθηκαν ως απόπειρα ξεπεράσματος των προηγούμενων κρίσεων υπερσυσσώρευσης, θέτοντας προσωρινά σε κίνηση την αγορά, και μεταθέτοντας την επίλυση στο αύριο.
Δε πρόκειται λοιπόν για μέτρα που θα συμβάλλουν σε μια ωφέλιμη για την κοινωνία ανάπτυξη, πρόκειται όπως προαναφέρθηκε για ήπια στάση πληρωμών (μείωση μισθών και συντάξεων, συρρίκνωση των κρατικών παροχών σε τομείς όπως υγειά κτλ) προς τη κοινωνία, που είναι αδύνατον να ελεγχθεί και να μη μετατραπεί σε επίσημη χρεοκοπεία με ανυπολόγιστες πολιτικές και κοινωνικές συνέπειες. Η επίσημη ανακοίνωση της χρεοκοπίας θα έρθει μόλις το κεφάλαιο μπορέσει να διασφαλίσει ότι θα βγει με τις λιγότερες δυνατές απώλειες, πετώντας την χώρα για πολλές δεκαετίας στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.
Η χθεσινή ανακοίνωση Μέρκελ-Σαρκοζί για την δημιουργία κλειστού λογαριασμού στον οποίο θα κατατίθεται μέρος των εσόδων του Ελληνικού κράτους,δηλαδή του μεγαλύτερου ποσοστού του ΑΕΠ, για να διασφαλιστεί η πληρωμή των τόκων, αφήνοντας κυριολεκτικά στη μοίρα τους μισθούς, συντάξεις, υγεία, υποδομές κτλ, είναι μια ακόμα επίσημη αποδοχή ότι η στάση πληρωμών στο εσωτερικό είναι πλέον γεγονός.
ΠΛΕΟΝ ΟΙ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ (ΟΛΩΝ ΜΑΣ) ΕΙΝΑΙ ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)