ΥΠΑΡΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΜΕ ΙΣΤΟΡΙΑ.!!!

Αίσθηση προκάλεσε η γραπτή δήλωση του Σπύρου και της Νανάς Δούκα, με την οποία κατακεραυνώνουν την σημερινή ιδιοκτησία της εφημερίδας «Πελοπόννησος», κάνοντας λόγο για «προσωπικές φιλοδοξίες και κακώς νοούμενα επιχειρηματικά συμφέροντα», στο βωμό των οποίων, θυσιάστηκε «η ελευθερία της έκφρασης, η διαφάνεια και ο κοινωνικός ρόλος που πρέπει να χαρακτηρίζει τα Μέσα Ενημέρωσης». Γνωστοποιούν ότι δεν θα συμμετάσχουν στην εκδήλωση για τα 150 χρόνια της εφημερίδας τονίζοντας ότι αυτά «αποτελούν ανούσια επικοινωνιακά τεχνάσματα και στερούνται περιεχομένου».
Ολόκληρη η ανακοίνωση έχει ως εξής:
«Ο λόγος για τον οποίο αποφασίσαμε να επικοινωνήσουμε με την πατραϊκή κοινωνία, είναι προφανής και υπηρετεί τις αξίες που διακονήσαμε επί δεκαετίες, μέσα) της Πελοποννήσου. Την ελευθερία της έκφρασης, τη διαφάνεια και τον κοινωνικό ρόλο που πρέπει να χαρακτηρίζει τα Μέσα Ενημέρωσης.
Δυστυχώς το τελευταίο χρονικό διάστημα, οι αρχές αυτές έχουν πληγεί καίρια, στο όνομα άμετρων προσωπικών φιλοδοξιών και κακώς νοουμένων επιχειρηματικών συμφερόντων και έχουν απομακρύνει την εφημερίδα από το δρόμο τον οποίο βάδισε πάνω από έναν αιώνα.
Είναι αυτονόητο, ότι με τις μεθοδεύσεις αυτές, δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε, πολύ περισσότερο να συμπράξουμε. Γι' αυτό και αντιτασσόμαστε και θα αντιταχθούμε με κάθε νόμιμο μέσον, με σθένος και θάρρος, όπως αρμόζει στην ιστορία της Πελοποννήσου.
Η αγωνία μας είναι μεγάλη και θέλουμε να κάνουμε κοινωνούς άπαντες. Ο Θεός μας αποστέρησε τη βιολογική διαδοχή, παρά ταύτα κανένας δεν μπορεί να μεταλλάξει ή να παραμορφώσει το πνευματικό μας δημιούργημα, που είναι η Πελοπόννησος, αυτοπροβαλλόμενος ως η συνέχεια μας.
Οι ευθύνες μας έναντι της πατραϊκής κοινωνίας, των εργαζομένων στην εφημερίδα και της ιστορίας μας, είναι μεγάλες. Έχουμε πλήρη συναίσθηση και υποσχόμαστε ότι θα συνεχίσουμε, όσο μας το επιτρέψει ο Θεός. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο δεν δεχτήκαμε να συμμετάσχουμε σε εκδηλώσεις που αποτελούν ανούσια επικοινωνιακά τεχνάσματα και στερούνται περιεχομένου. Ό,τι και να γίνει, το παρελθόν ούτε παραποιείται, ούτε μπορεί να γίνει αντικείμενο ιδιοποίησης και αυτό είναι που μας κάνει να είμαστε αισιόδοξοι για το μέλλον».