ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΟΥ....

Κυρίες και κύριοι,

Τύχη αγαθή και ευλογία είναι όταν η ζωή σε αξιώνει να υπηρετήσεις δύο ύψιστα κοινωνικά αγαθά, όπως είναι η Ιατρική και η Πολιτική.

Και όταν κάποιες φορές παίρνεις σαν πολύτιμο μισθό και αντίδωρο το χαμόγελο ευγνωμοσύνης του ταπεινού ανθρώπου, τότε μπορείς να κοιτάξεις τον μακρινό ορίζοντα και να πεις ένα βαθύ ευχαριστώ.

Ένα λοιπόν μικρό κομμάτι αυτής της παράλληλης διαδρομής στην ιατρική και κυρίως στην πολιτική, που σχεδόν ερωτικά ταυτίστηκα μαζί της, κι ας μην μου ταίριαξε πάντα ο καιρός, περιγράφει το βιβλίο μου «δρόμοι και όνειρα».

Αυτό το απόσταγμα ζωής που σαν ένα μικρό καρυδότσουφλο βγήκε με κρυφό καμάρι αλλά και αρκετό θράσος να ταξιδέψει στις απέραντες θάλασσες του λόγου και της σκέψης, δίπλα σε υπερωκεάνια και αεροπλανοφόρα.

Φίλες και φίλοι,

Σας ευχαριστώ πολύ όλους και τον καθένα σας ξεχωριστά για την τιμή που μου περιποιεί η παρουσία σας απόψε.

Αλλά και για την συγκίνηση και την χαρά που με πλημμυρίζει σαν μέθεξη αλλά και μήτρα νέου γινομένου σας ευχαριστώ, ακόμα κι’ αν το φως αυτής της χαράς το σκιάζει ο βαρύς ουρανός της πατρίδας μας και οι σκληρές δοκιμασίες που περνάει ο λαός μας–και από δικά μας φταιξίματα αδιαφορίας και σιωπής.

Μιας σιωπής που δεν ήταν χρυσός αλλά σκουριασμένος τσίγκος και επιμολυσμένος κοινωνικός αυτισμός, που ακριβά πληρώνουμε όλοι.

Ιδιαίτερα όμως θέλω να ευχαριστήσω τους παρισταμένους εκλεκτούς φίλους κ.κ. Μαριέττα Γιαννάκου, Νίκο Τσούκαλη, Δημήτρη Κατσικόπουλο, Ευάγγελο Ματσούκη, Γιώργο Παναγιωτάκη(πρύτανη Παν/μίου Πατρών) και Βασίλη Μιχαλολιάκο, καθώς και τον δ/τη σύνταξης της εφ. «Πελοπόννησος» κ. Κωνσταντίνο Μάγνη, που με την ευγένεια και την υπερβολή των λόγων τους έδωσαν περισσότερη αξία στο ακριβό και ταπεινό μου πόνημα από όση του αναλογεί και δικαιούται.

Αλλά και από όσους το διαβάσουν και τυχόν διαφωνήσουν με κάποιες απόψεις και αλήθειες του, θέλω να ζητήσω την κατανόηση τους, όντας βέβαιος ότι καλύτερα από μένα γνωρίζουν πως η διαλεκτική άσκηση και σύνθεση μόνον με αμακιγιάριστες κουβέντες μπορεί να προαχθεί και να ευδοκιμήσει.



Κυρίες και κύριοι, σε αυτή την αποψινή εκδήλωση με το βαθύ και ανεξίτηλο αποτύπωμά που μου αφήνει, θα ήταν παράλειψη να μην μνημονεύσω πάλι τους άξιους γονείς μου που φώτισαν το κάθε μου σταυροδρόμι, αλλά και την οφειλόμενη τιμή να καταθέσω σε ξεχωριστούς ανθρώπους που συνάντησα στα πρώτα μου βήματα.

Στην δασκάλα μου την κυρία Δροσούλα που μας δίδαξε και μας μετάγγισε στο μάθημα της πατριδογνωσίας, στον θεολόγο καθηγητή μου στο 4ο Γυμνάσιο αρρένων Πατρών και μετέπειτα επίσκοπο Ύδρας και Σπετσών Ιερόθεο Τσαντίλη, που η σοφία του μας έσκαψε γόνιμα το ανήσυχο νεανικό υπέδαφος και στον αείμνηστο φιλόλογο καθηγητή μου Παναγιώτη Δορμπαράκη.

Αυτόν τον πολύ σημαντικό άνθρωπο και δάσκαλο που στο μάθημα των νέων Ελληνικών μας έλεγε θυμάμαι, πως μια καλή έκθεση πρέπει πάντοτε να έχει πρόλογο, κυρίως θέμα και επίλογο.

Και πως το πιο δύσκολο αλλά και σπουδαίο κομμάτι της είναι όταν τελειώνει το κυρίως θέμα και αρχίζει ο επίλογος.

Έτσι όπως ακριβώς συμβαίνει και στη ζωή.

Φίλες και φίλοι,

Ένα επικίνδυνο σκοτάδι κυκλώνει σιγά σιγά την πατρίδα μας.

Ένα σκοτάδι που θα δοκιμάσει σε τραχιές γωνίες τις ηθικές μας αντοχές και ίσως κάνει την αυστηρή αλήθεια νέμεση, ένα σκοτάδι όμως που θα γεννήσει και θα χτίσει το νέο Εμείς.

Το Εμείς, όχι μόνον σαν κοινωνική αλληλεγγύη και ανθρωπιά που τόσο χρειαζόμαστε, αλλά και σαν μια νέα ενότητα που κάτω από την βοή του λαού θα βάλλει αυστηρούς πλέον ηθικούς όρους και στην πολιτική και στην κοινωνία ξεπερνώντας φθαρμένες γεωγραφίες και αποτυχημένα και ένοχα πρότυπα.

Του λαού που με των καιρών το κάλεσμα και την ανάγκη ψάχνει απεγνωσμένα από κάπου να πιαστεί για να ανατάξει την ισοηλεκτρική γραμμή της ως τώρα απάθειας του.

Σε αυτό λοιπόν το κάλεσμα αγώνα, φίλες και φίλοι, που όμως δεν θα αφήσει την απόγνωση να καταστρέψει, και σε αυτόν τον επώδυνο και λυτρωτικό τοκετό πρέπει να είμαστε όλοι παρόντες.

Και θα είμαστε.

Ευχαριστώ πολύ.



Πάτρα, 21-10-2011 ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΟΣ ΜΑΥΡΟΜΜΑΤΗΣ