ΑΝΕΥΘΥΝΕΣ ΕΞΟΥΣΙΕΣ

Το πολιτικό μας σύστημα είναι μια ιεραρχία ανεύθυνων.

Το μεγάλο πρόβλημα αυτής της χώρας, η βασική αιτία όλων των δεινών της είναι το ίδιο το πολιτικό της σύστημα της Προεδρευόμενης Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας. Οι πολίτες αρχίζουν σιγά σιγά πλέον να το συνειδητοποιούν.
Όμως, τα θεμέλια πάνω στα οποία οικοδομήθηκε και στηρίζεται αυτό το πολιτικό σύστημα είναι το Σύνταγμα της χώρας. Ένα Σύνταγμα, που μέσω της νομιμοποίησης των γενικών βουλευτικών εκλογών, ουσιαστικά μεταβιβάζει όλες τις εξουσίες της κοινωνίας....
σε έναν «μονάρχη» και νομικά ανεύθυνο πρωθυπουργό. Αντί λοιπόν το πολιτικό σύστημα να είναι ανθρωποκεντρικό, δηλαδή να βασίζεται πάνω στην ανθρώπινη αξία, αξιοπρέπεια και προσωπική ευθύνη των ανθρώπων που ασκούν εξουσία, είναι πρωθυπουργοκεντρικό, με απόλυτο εξουσιαστή τον ανεύθυνο πρωθυπουργό. Ούτε καν πολιτική ευθύνη δεν αναλαμβάνεται, αλλά και όταν, κατόπιν ήττας ή πιέσεων αναλαμβάνεται, δεν έχει κανένα απολύτως περιεχόμενο και καμία χρησιμότητα για το κοινωνικό σύνολο.

Από την κορυφή της πυραμίδας του πολιτικού συστήματος, μέχρι τον τελευταίο δημόσιο υπάλληλο, έχουμε μια τεράστια ιεραρχία θεσμικά ανεύθυνων εξουσιαστών:
1) Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κατ' αρχήν είναι κατά το ίδιο το Σύνταγμα ανεύθυνος, οι δε πράξεις του καθορίζονται περιοριστικά στο Σύνταγμα και υπαγορεύονται από την κυβέρνηση.
2) Ο πρωθυπουργός (θεωρούμενος πρώτος μεταξύ ίσων), έχει από το Σύνταγμα το συντονισμό της κυβέρνησης, την ευθύνη της οποίας φέρουν οι υπουργοί.
Στην ουσία όμως ο εκάστοτε πρωθυπουργός έχει σημαντικότερα θέματα να ασχοληθεί, όπως το ποιος είναι ο «καταλληλότερος», το πολιτικό κόστος κ.λ.π.
3) Οι υπουργοί είναι και αυτοί ανεύθυνοι κατά το Σύνταγμα. Μάλιστα τους προστατεύει ο Νόμος Περί Ευθύνης Υπουργών και η μικρή παραγραφή των αδικημάτων τους.
Πέρα από αυτό ο κάθε υπουργός μπορεί να ζητήσει να καλυφθεί με γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους και συμμορφούμενος με τη σχετική γνωμοδότηση απαλλάσσεται από κάθε ευθύνη.
Το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους από το άλλο μέρος είναι, κατά το νόμο, όργανο ανεύθυνο γιατί εκφράζει νομική άποψη για την οποία δεν μπορεί να κατηγορηθεί.
Έχουμε λοιπόν το νομικά αστείο της υπόθεσης, ότι ένας ανεύθυνος υπουργός να καλύπτεται νομικά από μια γνωμοδότηση που έδωσε ένα ανεύθυνο όργανο. Τελικά ποιος είναι υπεύθυνος σ’ αυτό το κράτος;
4) Ο βουλευτής είναι ανεύθυνος κατά το Σύνταγμα για κάθε αδίκημα και δεν διώκεται (βουλευτική ασυλία), παρά μόνο μετά από άδεια των συναδέλφων του βουλευτών.
Πέρα από αυτό ο κάθε βουλευτής οχυρώνεται πίσω από την κομματική πειθαρχία και δηλώνει ανεύθυνος για τους νόμους που ψηφίζει.
5) Οι δικαστές είναι ισόβιοι κατά το Σύνταγμα και ανεύθυνοι για τις δικαστικές τους κρίσεις, υποκείμενες μόνον οι αποφάσεις τους σε ένδικα μέσα.
Βλέπουμε λοιπόν ότι και οι τρεις εξουσίες του πολιτεύματος (Εκτελεστική, Νομοθετική και Δικαστική), οι οποίες όλες είναι κάτω από την απόλυτη εξουσία του πρωθυπουργού, επανδρώνονται από εξουσιαστές που το ίδιο το Σύνταγμα τους ορίζει ως ανεύθυνους.
6) Ακόμα και στη Δημόσια Διοίκηση, ο τελευταίος δημόσιος υπάλληλος χαρακτηρίζεται νομικά ως ανεύθυνος, μεταβιβαζόμενη η όποια ευθύνη του στην υπηρεσία στην οποία υπάγεται. Δηλαδή κανένας και πάλι υπεύθυνος.


Τι έχουμε λοιπόν;
Έχουμε ένα Σύνταγμα το οποίο δημιουργεί ένα ολόκληρο πολιτικό σύστημα, από «αέρα κοπανιστό», δηλαδή από εντελώς ανεύθυνους, ίσως και ανίκανους, αλλά πλουσιοπάροχα αμειβόμενους εξουσιαστές μας.
Αυτό ακριβώς το Σύνταγμα διευκολύνει στην πράξη τη δημιουργία και τη διατήρηση ενός ολιγαρχικού οικογενειοκρατικού πολιτικού μοντέλου, αποτελούμενο από οικογένειες, μηχανισμούς και κυκλώματα.
Αυτό το Σύνταγμα και το τέκνο του το πολιτικό σύστημα που έχει δημιουργήσει, δεν θέλουν με τίποτα τα οργανωμένα συμφέροντα, που λυμαίνονται το δημόσιο χρήμα, να αλλάξει, γιατί και τα ίδια αυτά κρατικοδίαιτα συμφέροντα είναι δημιουργήματα αυτού του πολιτικού συστήματος.
Αυτό το σάπιο και διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα όμως, μας διαφθείρει και μας καταστρέφει ως κοινωνία και πρέπει να αλλάξει, αλλάζοντας το Σύνταγμα.


Κάτι πρέπει να κάνουν με το θέμα αυτό, ο Αντώνης Σαμαράς και η Νέα Δημοκρατία, μιας και ο Γ. Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ δεν ενδιαφέρονται.
Διαφορετικά θα απαξιωθούν όλα.