Τρία χρόνια συμπληρώνονται σήμερα, Τετάρτη, από την... αποφράδα 8η Ιουνίου του 2008, όταν 6,5 Ρίχτερ έπληξαν την περιοχή της Ανδραβίδας, ταρακουνώντας συθέμελα ολόκληρη την Ηλεία και την Αχαΐα. Μάλιστα, χαρακτηρίστηκαν από κάποιους ειδικούς ως ο μεγαλύτερος σεισμός της νεότερης ελληνικής Ιστορίας (εξαιτίας όχι του μεγέθους, αλλά των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών της δόνησης, καθώς αυτή είχε επίκεντρο στην ξηρά, ήταν επιφανειακή κι έγινε αισθητή στο μεγαλύτερο τμήμα της Ελλάδας). Κόστος του σεισμού κατ' αρχήν δύο ανθρώπινες ζωές, 37 τραυματίες και χιλιάδες δημόσια και ιδιωτικά κτίρια βαριά τραυματισμένα από τη μανία του Εγκέλαδου.
Κατά τις ημέρες που ακολούθησαν το σεισμό, πολλές υποσχέσεις δόθηκαν στους πληγέντες (όπως συμβαίνει πάντα σ' αυτή τη χώρα), πολλές δεσμεύσεις αναλήφθηκαν, πολλά βραχυπρόθεσμα και μεσοπρόθεσμα πλάνα εκπονήθηκαν, ενώ οι τρεις περισσότερο πληγέντες Νομοί (Αχαΐα, Ηλεία, Αιτωλοακαρνανία) εντάχθηκαν, υποτίθεται, σε ειδικό πρόγραμμα αποκατάστασης. Σημειωτέον δε ότι οι δύο πρώτοι είχαν χτυπηθεί ανελέητα το προηγούμενο καλοκαίρι κι από τις φοβερές πυρκαγιές που στοίχισαν δεκάδες ανθρώπινες ζωές, κατέστρεψαν ολόκληρα χωριά και αφάνισαν μεγάλο μέρος του δασικού τους πλούτου και όχι μόνο.
Θλιβερή η εικόνα
Παρά ταύτα, τρία χρόνια μετά, οι πληγές σε πολλές περιπτώσεις είναι εμφανείς ακόμη: ένα από τα δύο μεγαλύτερα νοσοκομεία της Πάτρας, το “Άγιος Ανδρέας”, που υποτίθεται (με βάση τις εξαγγελίες της προηγούμενης κυβέρνησης) ότι θα είχε πλήρως επισκευαστεί μέσα σ' ένα πεντάμηνο, παραμένει ακόμη και τώρα με τεράστιες εκκρεμότητες, άλλα κτίρια δημόσιας χρήσης, όπως αυτό του ΟΛΠΑ, έχουν κυριολεκτικά στοιχειώσει, η τραγική εικόνα του Δικαστικού Μεγάρου της Πάτρας είναι ορατή στους πάντες διά γυμνού οφθαλμού, ενώ πολλές από τις δεσμεύσεις αποδείχτηκαν ως τώρα... γράμμα κενό.
Επιχειρώντας έναν απολογισμό αυτής της τριετίας, ο πρόεδρος του Τμήματος Δυτικής Ελλάδας του ΤΕΕ, Θανάσης Γιανναδάκης, ανέφερε στο attacktv ότι το πολυδιαφημισμένο πρόγραμμα αποκατάστασης “ουσιαστικά μέχρι τις αρχές του 2011 παρουσίαζε μία τρομερή υστέρηση”. Χαρακτήρισε, βέβαια, θετικό το γεγονός ότι δόθηκαν δόσεις που καλύπτουν τις ανάγκες μέχρι το Δεκέμβριο του 2010, ωστόσο έσπευσε να συμπληρώσει ότι “αυτό δεν επιτρέπει χαλάρωση ή εφησυχασμό των φορέων, διότι πρόκειται για ένα θέμα με σαφείς κοινωνικές και αναπτυξιακές προεκτάσεις”.
“Να διεκδικήσουμε εργαλεία χρηματοδότησης”
Ιδιαίτερα στάθηκε ο κ. Γιανναδάκης στην επιτακτική ανάγκη να διεκδικήσει η περιοχή (δεδομένου ότι υπαγόμαστε σε μία από τις πλέον σεισμογενείς περιφέρειες της Ευρώπης) τη στήριξη ευρωπαϊκών εργαλείων χρηματοδότησης, που θα οδηγήσουν στη θωράκιση και συντήρηση του κτιριακού τομέα, που είναι τρωτός. Συνέστησε, παράλληλα, να μην έχουμε την ψευδαίσθηση ότι υπάρχουν πολλά περιθώρια επέκτασης της ακτίνας των πόλεων. “Εκ των πραγμάτων οδεύουμε στη λογική συντήρησης και ενίσχυσης των υφιστάμενων κτιρίων”, τόνισε.
Όσον αφορά τους ελέγχους, που, αμέσως μετά το μέγα εκείνο σεισμικό γεγονός, είχε αποφασιστεί να διενεργηθούν και να ολοκληρωθούν το ταχύτερο, όπως αναφέρει ο Πρόεδρος του ΤΕΕ Δυτ. Ελλάδας, στο μεν επίπεδο ιδιωτικών κτιρίων βρίσκονται, ουσιαστικά, στο μηδέν, ενώ ως προς τα δημόσια κτίρια και τα ιδιωτικά κτίρια μεγάλης επισκεψιμότητας, το ΤΕΕ στην Αχαΐα έχει προβεί σε ελέγχους 91 δημοσίων κτιρίων, 44 σχολείων και 81 ξενοδοχείων. Εύκολα, λοιπόν, κανείς αντιλαμβάνεται ότι ο μεγάλος όγκος των κτιρίων, ακόμη κι εκείνων στα οποία συναλλάσσεται καθημερινά πλήθος πολιτών, περιμένει ακόμη να ελεγχθεί.
Σημείωσε, μάλιστα, πως, αντίθετα με ό,τι θα μπορούσε, ίσως, να φανταστεί, κανείς, αυτά που παρουσιάζουν μεγαλύτερη τρωτότητα δεν είναι τα πέτρινα, που είναι και μεγαλύτερης ηλικίας, αλλά εκείνα που είναι κατασκευασμένα από οπλισμένο σκυρόδεμα, ιδίως στο διάστημα από το 1959 μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του '80 (οπότε και εφαρμόστηκε ο νέος, αυστηρότερος, αντισεισμικός κανονισμός).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου