«Ιστορικά, εδώ και μισό αιώνα, η πολιτεία με τις επιλογές της ουσιαστικά ενθαρρύνει την αυθαίρετη δόμηση. Και αν στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, ένεκα του προσφυγικού ζητήματος, αυτό ήταν κοινωνικά ανεκτό (ίσως και αναγκαίο), στη συνέχεια η αυθαίρετη δόμηση πήρε διάσταση και μορφή προκλητική. Έτσι φτάσαμε στα υπόγεια play-rooms και στις βίλλες της Μυκόνου.
Γενιές και γενιές αυθαιρέτων, ακόμη και ολόκληροι οικισμοί, νομιμοποιούνταν εν ονόματι της κοινωνικής διάστασης του προβλήματος, στην πραγματικότητα όμως ψηφοθηρώντας και ταΐζοντας τη μαύρη τρύπα του «τέρατος». Το μότο: «Αυθαιρέτησες; Άρα ρύπανες… Ο ρυπαίνων πληρώνει» εκχυδαΐστηκε και ευτελίστηκε στο: «Αυθαιρέτησες; …Πλήρωσε κάποιο πρόστιμο και δικαιώθηκες».
Η αντιμετώπιση της αυθαίρετης δόμησης προϋποθέτει την ύπαρξη ανάλογης πολιτικής απόφασης. Πολιτικής απόφασης ειλικρινούς, καθολικής, σταθερής και συμβατής με το συνταγματικό χάρτη της χώρας. Μόνο τότε θ’ αποκατασταθεί η αξιοπιστία του κράτους αφού, δεκαετίες τώρα, αποτελεί κοινή συνείδηση πως προθέσεις μόνο διακηρύσσονται. Προθέσεις που δεν νομοθετούνται αλλά και όταν νομοθετούνται δεν υλοποιούνται και απαξιώνονται στην πράξη.
Πρόσφατα με το νόμο 3843/28.04.2010 «Ταυτότητα κτιρίων, υπερβάσεις δόμησης και αλλαγές χρήσης, μητροπολιτικές αναπλάσεις και άλλες διατάξεις» έγινε το πρώτο βήμα. Ρυθμίστηκαν οι αυθαίρετα κλεισμένοι ημιυπαίθριοι χώροι, με τον ιδιαίτερης επινόησης όρο της «διατήρησης και χρήσης τους για 40 χρόνια χωρίς όμως και τη νομιμοποίησή τους». Αξίζει ν’ αναφερθεί πως, στο ίδιο νομοθέτημα, περιελήφθησαν και θετικές διατάξεις και μέτρα όπως αυτά που αφορούν στη θεσμοθέτηση της «ταυτότητας των κτιρίων», στην ίδρυση σώματος ελεγκτών μηχανικών και στους ελέγχους στις νέες οικοδομές.
Όπως αποδείχθηκε, ήταν απλώς ζήτημα χρόνου. Η …επιτυχία του πρώτου «βήματος» φέρνει το επόμενο. Για μια ακόμη φορά, σε δημοσιονομική περίοδο ισχνών αγελάδων, σχεδιάζονται μέτρα εισπρακτικού χαρακτήρα, προκρινόμενα έναντι της τήρησης της νομιμότητας και της προστασίας του περιβάλλοντος. Το άρθρο 24 του Συντάγματος αγνοείται και παρακάμπτονται πρόσφατες αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας και του Άρειου Πάγου, που τονίζουν πως η Διοίκηση υποχρεούται να κατεδαφίζει κάθε είδους αυθαίρετες κατασκευές που έγιναν μετά την 31/01/1983.
Αλήθεια γιατί, από τη μια μεριά, επικαλούμενοι «ταμειακές ανάγκες», κάνουν σχέδια για γενικευμένη «περαίωση αυθαιρέτων» αγνοώντας το ΣτΕ, ενώ, από την άλλη, δεν εισπράττουν βεβαιωμένα πρόστιμα; Μόνο αυτά των 157 περιπτώσεων πολυτελών αυθαιρέτων στα κυκλαδονήσια ανέχονται σε 20 εκατομ. €! Από τα σχέδια «λογιστικής πολεοδομίας» του υπουργείου Οικονομικών (άραγε μόνον αυτού;) απουσιάζει το αναγκαίο μήνυμα: «Όχι σε άλλη γενιά αυθαιρέτων». Και βεβαίως απουσιάζει, γιατί απουσιάζει και η ανάλογη πολιτική απόφαση.
Ενδεικτικά, σ’ ένα πλαίσιο που θ’ αφορά την αντιμετώπιση της αυθαίρετης δόμησης θα πρέπει να περιληφθούν η:
· Ολοκλήρωση του Πολεοδομικού και Χωροταξικού Σχεδιασμού.
· Κωδικοποίηση της βασικής πολεοδομικής νομοθεσίας.
· Ενεργοποίηση ενός ορθολογικού συστήματος ηλεκτρονικής πολεοδομίας, με πλήρως στελεχωμένα πολεοδομικά γραφεία.
· Σύνταξη νομοθετικού πλαισίου συντελεστών παραγωγής ιδιωτικών έργων
Αναμένουμε άμεσα και με σαφήνεια να θεσμοθετηθεί ο τρόπος και οι διαδικασίες με τις οποίες θα ελέγχονται οι αυθαίρετες παρεμβάσεις και υπερβάσεις στις υπάρχουσες κατασκευές, καθώς και οι επιπτώσεις που θα επισύρουν κατά περίπτωση. Επιπτώσεις ρεαλιστικές, δίκαιες και νομικά στέρεες με διασφαλισμένη τη συνεχή και συνεπή εφαρμογή τους. Ώστε, επιτέλους, ν’ αποκατασταθεί στους πολίτες αυτής της χώρας το κοινό περί δικαίου αίσθημα και η αξιοπιστία του κράτους.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου