της Ρέας Βιτάλη 15/07/2011
Στο βιογραφικό μου αναφέρω «συνεντεύξεις μαγευτικών ανθρώπων»…Έχω να θυμάμαι…Τη συγγραφέα Ιωάννα Καρυστιάνη. Έφυγα πετώντας λες από ερωτικό ραντεβού. Που τρέμεις μη ξεχάσεις κάθε λέξη, κάθε παύση, κάθε στιγμή. Ή του Νίκου Ματσανιώτη, γιατρού ακαδημαϊκού. Και την παραλαβή μιας επιστολής της Κικής Δημουλά, που τον αφορούσε, που με έχρισε μάρτυρα του πιο αριστοτεχνικού φλερτ διανοούμενων…Ή της απόλυτης κυρίας Αμαλίας Μεγαπάνου που ποτέ δεν εκχυδάισε τη σχέση της με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή ή του Jean Nouvel γκουρού της σύγχρονής αρχιτεκτονικής ή ή … Τις συνεντεύξεις με πολιτικούς τις απέφευγα όπως ο διάβολος το λιβάνι. Αν δεν διατίθεσαι ως χωνί, απίστευτα ανιαρές σχεδόν φωτοκόπιες. Γι αυτό τις μετράω στα δάκτυλα του ενός χεριού. Μισάνθρωποι οι περισσότεροι. Με περίεργα αντανακλαστικά. Ο λαός λέει «το φτύνεις και νομίζει ότι βρέχει»…Όχι μακριά της αλήθειας.
Είχα πάρει συνέντευξη από την Άννα Διαμαντοπούλου πριν πολλά χρόνια. Από την πρώτη κιόλας ερώτηση με παραξένεψε η αίσθηση που είχε του τόπου, του χρόνου και του εαυτού της . Το πόσο άκουγε πραγματικά και απαντούσε to the point. Πόσο λάμβανε υπόψη της τι δεν έκανε σωστά και το έβαζε πείσμα να το διορθώσει. Αρκεί κανείς να δει τον τρόπο ομιλίας και ανάλυσης των θεμάτων αρμοδιότητάς της και να τον συγκρίνει με τον τρόπο της όταν ξεκίνησε την πολιτική της καριέρα. Η αυτοκριτική της είναι ουσιαστική.
Όταν ανέλαβε το Υπουργείο Παιδείας με «θύμωσε» καθώς κατήργησε τη βάση του 10 για την οποία είχε αγωνιστεί μια άλλη κυρία της πολιτικής σκηνής (που την έφαγε η μαρμάγκα της κομματικής καμαρίλας) η Μαριέττα Γιαννάκου. Θύμωσα. Σχεδόν ένιωσα ότι προδόθηκε η γνώμη μου γι΄αυτήν. Έγραψα λοιπόν στο protagon.gr ένα σχετικό κείμενο με τίτλο «Άννα Διαμαντοπούλου στον πίνακα».
Εδώ πρέπει να κάνω μια παρένθεση υποχρεωτική. Από την ώρα που ξεκινήσαμε το protagon, σχεδόν όλοι οι «συμπρωταγωνιστές» έχουμε αναφερθεί θετικά, αρνητικά, κριτικά, «γιουχαΐστικα», σε πολιτικούς και έργα τους. Κανενός δεν ίδρωσε το αφτί. Κανένας δεν μπήκε στη διαδικασία ν΄απαντήσει. Προσέξτε δεν αναφέρομαι σε άρθρα που έδωσαν πολιτικοί. Μιλάω για απαντήσεις. Η Άννα Διαμαντοπούλου με παραξένεψε ευχάριστα τότε. Έπιασε τη μπάλα στα χέρια και απάντησε. Αν το θεωρείτε τόσο απλό τότε γιατί δεν το έπραξε κανένας άλλος; Έστειλε την απάντησή της και παραδόθηκε στα πληκτρολόγια και στις άγριες σχεδόν αιμοδιψείς διαθέσεις των σχολιαστών. Κι ήταν η αρχή της κρίσης και του δράματος, που μόλις έκανε πρεμιέρα και πολύ η οργή των αποκαλύψεων και των μασκών που έπεφταν. Η Διαμαντοπούλου εξέθεσε τα σχέδιά της, τους στόχους της…Και «ζήτησε» περιθώριο ενός χρόνου.
Ένα χρόνο μετά λοιπόν κατέθεσε το νέο νομοσχέδιο για την ανώτατη εκπαίδευση. Κι αν δεν είναι αλάθητο σίγουρα όμως είναι ασύγκριτα καλύτερο από το υπάρχον. Και ανοίγει ένα παράθυρο στο σπίτι του «Κυνόδοντα». Δείχνει ότι η Υπουργός θέλει επιτέλους ν΄ανοίξει τα παράθυρα να μπει αέρας. Η θέσπιση της αξιολόγησης του διδακτικού προσωπικού για παράδειγμα. Επιτέλους! Υπάρχει μια μειοψηφία καθηγητών που κάνουν ηρωικά τη δουλειά τους αλλά είναι κοινό μυστικό ότι υπάρχουν πάρα πολλοί που ούτε καν εμφανίζονται αν και πληρώνονται. Αν τους ακούσεις να μιλάνε σταυροκοπιέσαι. Πώς είναι δυνατόν να μην υπόκεινται σε καμία αξιολόγηση ; Δεν είναι ανέντιμο και απόλυτα αντιδημοκρατικό; Δίνεται μάλιστα η δυνατότητα σε ξένους καθηγητές να διδάσκουν σε ελληνικά πανεπιστήμια χωρίς να χάνουν την έδρα τους στο εξωτερικό. Επίσης ο τρόπος επιλογής Πρυτάνεων και διοίκησης σπάει επιτέλους το σπυρί και διώχνει το πύον της εξάρτησης με τις κομματικές νεολαίες. Καθώς ο διορισμός του Πρύτανη θα πραγματοποιείται ύστερα από δημόσια προκήρυξη και θα επιλέγεται από το συμβούλιο διοίκησης για 3 χρόνια. Καταργείται στην πράξη το πανεπιστημιακό «άσυλο» που εξευτελίστηκε ακόμα και ως όρος (όπως τόσα και τόσα άλλα). Και διαγράφονται από τα μητρώα των σχολών οι «αιώνιοι φοιτητές» αν δεν ολοκληρώσουν τις σπουδές σε 6 χρόνια….
Διάβασα τα κύρια σημεία του νομοσχεδίου και μελαγχόλησα πολύ σκεπτόμενη πόσα χρόνια χρειάστηκαν, πόσοι Υπουργοί, πόσα λεφτά πήγαν στράφι…Για να κάνουμε (αν βέβαια περάσει ανέπαφο τα εμπόδια που θα βρει στο δρόμο του…Υπάρχει πάντα το ΑΝ από χείλη δεινοσαύρων)…Για να κάνουμε τα αυτονόητα!
Η Άννα Διαμαντοπούλου ένα χρόνο μετά, όπως είχε οριοθετήσει χρονικά, έκανε μια δουλειά με δομή. Ενεργεί ολόκληρα. Δεν κουτσουλάει αμπελοφιλοσοφίες. Δεν «πιτσιλάει» λίγο στο ένα Υπουργείο και λίγο στο άλλο. Kαι έχει αντιμέτωπους…Διαβάστε και θα καταλάβετε…Τι Πρυτάνεις Πανεπιστημίων, τι Φωτόπουλοι της ΔΕΗ! «Παραδίδει το Πανεπιστήμιο, έναν από τους λίγους θεσμούς που καλλιεργούν την ελευθερία της γνώσης, της έρευνας και της κριτικής σκέψης στους νόμους της αγοράς, δηλαδή στους νόμους των εκάστοτε οικονομικών συμφερόντων…» και προτείνουν «το νομοσχέδιο χρήζει περισσότερου χρόνου ουσιαστικής συζήτησης και επεξεργασίας …»…Κακόμοιρα Ελληνάκια! Αμφιβάλλω αν άλλος λαός αγωνίστηκε πιο λυσσαλέα για να μη μάθετε ποτέ τους νόμους της αγοράς και της ζωής στον υπόλοιπο πλανήτη…(Υπάρχει άλλος πλανήτης πλην του ελληνικού ορέ;) Βέβαια , για να πούμε κι ακόμα μια αλήθεια, είναι συμπαντικά δίκαιο το ΠΑΣΟΚ να έρχεται αντιμέτωπο με όλα όσα εξέθρεψε στη διαδρομή του αλλά θα ήταν και απολύτως άδικο να μην αναφερθώ στο νομοσχέδιο που αφορά το Υπουργείο Παιδείας. Και επειδή δεν μας περισσεύουν αποτελεσματικοί, μεθοδικοί, και εργατικοί …Ένα χρόνο μετά. Σε μέρες που διψάμε ακόμα πιο πολύ για πολιτικό αίμα…Να αναφέρω και μια Άννα. Διαφορετική.
Υ.Γ Μακάρι να μη με διαψεύσει
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου