Ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΖΑΚΥΝΘΟΥ ΜΠΟΖΙΝΗΣ...

"Η Ζάκυνθός μας, μέσα σε μια βδομάδα, με πολλαπλά γεγονότα εγκληματικού τύπου, έγινε το αρνητικό πρότυπο δημοσιότητας της χώρας μας. Τη δολοφονία του νεαρού Άγγλου τουρίστα στο Λαγανά ακολούθησαν οι προσαγωγές, καταθέσεις, ανακρίσεις, παύσεις, συλλήψεις, παραπομπές και φυλακίσεις «επώνυμων» και «ανώνυμων» και μέχρι τώρα «κοινωνικώς ευυπόληπτων» συμπολιτών μας.

Πολλοί δείχνουν να εξεπλάγησαν από τις εξελίξεις. Θεωρούμε μάλλον υποκριτική μια τέτοια έκπληξη, καθ’ ότι «οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ» αλλά και κάθε ενεργός πολίτης ζούσε, χρόνια τώρα, στη σκιά αυτών των εγκληματικών κυκλωμάτων με τα οργανωμένα διαπλεκόμενα συμφέροντα, που λυμαίνονταν τη δημόσια ζωή του τόπου και επηρέαζαν την ιδιωτική ζωή πολλών συμπολιτών μας.

Για χρόνια, η Ζάκυνθος είναι μπλεγμένη στον ιστό των συμμοριών αυτών, που δυστυχώς περιλαμβάνουν και πρόσωπα -αιρετά και μη- με δημόσιες θέσεις υψηλής ευθύνης. Ήξερε η Ζάκυνθος. Έβλεπε τη διαχείριση των κοινών της στα χέρια ανθρώπων της νύχτας. Έβλεπε δήμαρχο να επαίρεται σε εθνικής εμβέλειας τηλεοπτικό σταθμό για το αν «έβαλε ή δεν έβαλε μπράβους να κτυπήσουν» άλλον αιρετό. Έβλεπαν οι Ζακυνθινοί να συλλαμβάνεται και να οδηγείται στις φυλακές ο δήμαρχος της πρωτεύουσάς τους με κατηγορίες για πολλαπλά κακουργήματα...

Γνωρίζαμε. Κάποιοι λίγοι μιλούσαν κιόλας. Αλλά απ’ τα σύννεφα δεν πέσαμε. Γνωρίζαμε όλοι για την τοκογλυφία, για τα ναρκωτικά στους χώρους που σπουδάζει, μορφώνεται, διασκεδάζει η νεολαία. Γνωρίζαμε για τα όπλα σε ζώνες (ακόμα και αιρετών). Γνωρίζαμε για την απαξίωση που δείχνει η κοινωνία μας για οτιδήποτε κοινό και δημόσιο αγαθό.

Ξέρουμε ότι αντικαταστήσαμε τις ηθικές αξίες της πολιτικής, αλλά και κάθε ευνομούμενης κοινωνίας με την πίστη στο γρήγορο, άκοπο και εύκολο κέρδος. Η στρεβλή ανάπτυξη του τόπου μας παρήγαγε τερατογενέσεις. Τα φαινόμενα μόνιμης παραβατικότητας και εγκληματικότητας, τα οποία βρίσκουν την κάλυψη «υψηλά ιστάμενων», με συνέπεια τη διαρκή ατιμωρησία, επιτείνουν την απόγνωση των πολιτών ότι τίποτα δεν μπορεί ν’ αλλάξει και ότι βρίσκονται ανυπεράσπιστοι στο έλεος των συμμοριών και των «προστατών» τους.

Σήμερα, χρειάζεται να μπει το μαχαίρι στο κόκαλο. Πρέπει να αποδοθεί δικαιοσύνη. Πρέπει να πάψει η ατιμωρησία... Η κοινωνία μας έχει την ανάγκη να της εμφυσηθούν νέες αξίες και ηθική".