Κ.ΣΗΜΙΤΗΣ

Ο Κώστας Καραμανλής θεωρείται ότι ευθύνεται για την παραπλάνηση τόσο των Ελλήνων όσο και των Ευρωπαίων πιστωτών σχετικά με την κατάσταση της Ελληνικής οικονομίας. Όμως πρέπει να του αναγνωρισθεί ότι από τότε που έφυγε από την εξουσία τουλάχιστον σιωπά. Δεν προσπάθησε ούτε να δικαιολογηθεί ούτε πάνω απ’ όλα να συνεχίσει να προσφέρει τις συμβουλές του για την διάσωση της χώρας.

Το ίδιο δυστυχώς δεν μπορεί να ειπωθεί για τον προκάτοχο του τον τ. πρωθυπουργό του ΠΑΣΟΚ Κώστα Σημίτη που εξακολουθεί να γράφει άρθρα και εν γένει να προσφέρει συμβουλές –όπως στο πρόσφατο άρθρο του στο ΒΗΜΑ που πρότεινε την αναδιάρθρωση του χρέους. Όμως και ο κ.Σημίτης διέπραξε το ίδιο ατόπημα με τον κ.Καραμανλή: Την ανακοίνωση ανακριβών στοιχείων για την οικονομική κατάσταση της Ελλάδας. Μάλιστα στην περίπτωση του τ.πρωθυπουργού του ΠΑΣΟΚ το αδίκημα είναι βαρύτερο διότι τα στοιχεία που έδωσε έκριναν την ένταξη μας στην ευρωζώνη με όλες τις καταστροφικές συνέπειες που είχε αυτή η πράξη: «Όλοι γνωρίζαμε ότι Ελλάδα μας εξαπάτησε. Από την στιγμή που οι Έλληνες έγιναν μέλη της ευρωζώνης ήταν σαφές ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με τα στοιχεία που μας έδωσαν» δήλωνε ο Επίτροπος Εμπορίου της Κarel De Gucht σε συνέντευξη του στην ισπανική Ελ Παις (5/5/2010)

Μια ερεύνα της Eurostat,της επίσημης στατιστικής υπηρεσίας της ΕΕ, αποκάλυψε την παραπληροφόρηση σε όλο της το μεγαλείο: H Ελλάδα παρουσίαζε για κάθε έτος από το 1997-1999 στοιχεία που κατά μέσο έδειχναν το έλλειμμα κατά 2,2% ετησίως μικρότερο σε σχέση με το πραγματικό. Αυτά τα τρία χρόνια ήταν ιδιαιτέρως κρίσιμα γιατί θα έκριναν την ένταξη μας στην ευρωζώνη. Για τα τρία αυτά έτη η Ελλάδα δήλωνε έλλειμμα 4%το 1997, 2,5% το 1998 και 1,8 % το 1999.Ομως όπως αποκάλυψε η έρευνα της Eurostat η πραγματική εικόνα ήταν τελείως διαφορετική: 6.6% το 1997,4,3% το 1998 και 3,4% το 1999.Με άλλα λόγια η Ελλάδα δεν έπρεπε να είχε μπει στην ευρωζώνη.

Όμως δεν είναι μόνο τα ελλείμματα που έδειχναν ότι η τριτοκοσμική Ελλάδα δεν είχε καμιά θέση στην ΟΝΕ. Ακόμα πιο τραγικές ήσαν οι επιδόσεις της χώρας στην διαμόρφωση και εφαρμογή τεχνολογιών αιχμής που ως γνωστόν παίζουν τον καθοριστικό ρόλο στην ανταγωνιστικότητα και παραγωγικότητα. To 2000 η Ελλάδα δαπανούσε 0.7 % του ΑΕΠ σε έρευνα και τεχνολογία. Ο μέσος ορος των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης ήταν 1.9%.Με άλλα λόγια η Ελλάδα δαπανούσε το 1/3 του ποσοστού των ανταγωνιστών της(στην καλύτερη περίπτωση: διότι κανείς δεν εγγυάται ότι το δηλωμένο δαπανώμενο έστω μηδαμινό ποσό πήγαινε πράγματι σε έρευνα και όχι στις τσέπες ορισμένων…)

Η Ελλάδα δεν παρήγε καινοτομίες. Το 2000 ο αριθμός των διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας στην Ελλάδα ανά 10000 κάτοικοι ήταν 0,4. Ο μεσος ορος της ΕΕ ήταν 2,3.Το 2000 υπήρχαν 6 προσωπικοί υπολογιστές ανά 1000 άτομα στην Ελλάδα. Ο μέσος ορος για την ΕΕ ήταν 27.Οι επιχειρήσεις στις οποίες η τεχνολογία έπαιζε τον καθοριστικό ρόλο αντιπροσώπευαν μόνο το 6,7% του ΑΕΠ.Ο μέσος ορος των αντίστοιχων επιχειρήσεων στις χώρες της ΕΕ ήταν 19.6. Η συμβολή των κλάδων έντασης δεξιοτήτων δεν υπερέβαινε το 4,4% του ΑΕΠ. Στην ΕΕ ο μέσος ορος ήταν 12% .Ο κλάδος των υπολογιστών και της πληροφορικής στην Ελλάδα αντιπροσώπευε μόλις το 2,2% του ΑΕΠ .Στην υπόλοιπη ΕΕ αντιπροσώπευε το 7,7%

“Σε μια νομισματική ένωση» δήλωνε ο πρoεδρος της Bundesbank καθ Hans Tietmayer τo 1998 “όλες οι συμμετέχουσες χώρες θα πρέπει να κρατανε την πορεία τους χωρίς βοήθεια. Αν δεν μπορούν να το κάνουν θα προκαλέσουν προβλήματα όχι μόνο στους εαυτούς τους αλλά και στις άλλες χώρες της ΟΝΕ» Όπως ακριβώς συνέβη με την περίπτωση της Ελλάδας. Θα περίμενε λοιπόν κανείς ότι ο υπεύθυνος για την καταστροφική πολιτική της ένταξης της ανέτοιμης από κάθε πλευρά Ελλάδας στην ΟΝΕ θα τηρούσε σιγή -και οπωσδήποτε όχι ότι θα συνέχιζε να δίνει …συμβουλές! Μίχας...