ΧΡΙΣΜΑΤΑ

Κριτήρια επιλογής Δημάρχου
Γράφει ο Βασιλειάδης Δημήτρης
Πολιτικός Αναλυτής INTERVIEW
vassiliadis@interview.com.gr
25/8/2010

Πολλή φασαρία γίνεται για τα χρίσματα χωρίς να έχουν καταλάβει οι υποψήφιοι ότι η διαδικασία αυτή περισσότερο τους βλάπτει παρά τους ωφελεί. Δεν είναι κακό κάποιο κόμμα να σε στηρίζει, το να επιδιώκεις όμως... την στήριξη αυτή και μάλιστα σε μια περίοδο που τα κόμματα καταρρέουν, τότε μάλλον δεν είσαι άξιος και ικανός να γίνεις Δήμαρχος.

Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα της εταιρείας δημοσκοπήσεων Interview στην ερώτηση «Με ποιο κριτήριο θα ψηφίσετε στις επόμενες εκλογές;», το 9% απαντά με κριτήριο το κόμμα και το 55% με κριτήριο το πρόσωπο που θα είναι υποψήφιος. Οι μετρήσεις λοιπόν το λένε ξεκάθαρα : τα πρόσωπα και όχι τα κόμματα θα έχουν τον πρώτο λόγο σε αυτές τις εκλογές.

Υποψήφιοι πάσης φύσης δεν έχουν λάβει το μήνυμα αυτό. Αντί να ασχοληθούν με τα προβλήματα και τις προτάσεις που πρέπει να κατατεθούν για την επίλυση τους, ξεροσταλιάζουν έξω από τα γραφεία τριτοκλασάτων πολιτικών «στελεχών», που έχουν και ημερομηνία λήξης (με τη λήξη της απόδοσης χρισμάτων όλους αυτούς θα τους φάει το μαύρο φίδι).

Πέρα από τους μεγάλους Δήμους, όπου και εκεί υπάρχει πάντα μια τάση οι ψηφοφόροι να «φεύγουν» από τις επίσημες επιλογές των κομμάτων, στην περιφέρεια αυτό που γίνετε με τα χρίσματα είναι χωρίς προηγούμενο. Κυρίως ισχύει η «εξόφληση» γραμματίων (σε βοήθησα εκεί τότε, με βοηθάς εδώ τώρα), κάποιου είδους οικονομική συναλλαγή που θα εκπληρωθεί με την κατάκτηση της καρέκλας, κάποιου είδους εξάρτηση που υποκρύπτει και πάλι οικονομικό όφελος. Η πολιτική σε όλα αυτά δεν υπάρχει. Και βέβαια αν δει κάποιος στις τοπικές κοινωνίες σε ποιους έχουν αναθέσει τα κόμματα να κάνουν διαχείριση υποψηφίων («παράγοντες» μηδενικής πολιτικής σημασίας που έτυχε γλύφοντας και έρποντας να πάρουν κάποιου είδους εξουσία, αν δεν έχουν και άλλου είδους ατοπήματα), επιβεβαιώνει τους πολίτες που είναι όπου φύγει φύγει απ' τα κόμματα.

Τα κόμματα έχουν εκτεθεί ανεπανόρθωτα, ειδικά στην περιφέρεια. Δυστυχώς είναι αργά να μαζέψουν όλους αυτούς τους επικίνδυνους (για τα κόμματα) τύπους που έχουν «φυτέψει» στην επικράτεια. Είναι φυσικό και οι υποψήφιοι που θα προκύψουν μέσα από αυτές τις «ζυμώσεις» να έχουν περίπου την ίδια κακή έως μέτρια εικόνα που έχουν και αυτοί πους επέλεξαν.

Δυστυχώς ο Καλλικράτης στο κτίσμα αυτό αυτή τη φορά δεν έβαλε γερά θεμέλια.