...ΤΟΝ ΠΑΠΠΑ ΑΠΟ ΤΑ ΑΡΧΗΔΙΑ...

Ξεκινώντας από τις συσκέψεις που πραγματοποιούνταν καθημερινά στα γραφεία της Τράπεζας της Ελλάδος, όπου ο Γιώργος Προβόπουλος είχε συστήσει μια «ομάδα έκτακτης ανάγκης», το δημοσίευμα αναφέρει ότι στις 15 Ιουνίου, δύο εβδομάδες πριν από τις βουλευτικές εκλογές, τα νέα για το ρυθμό των αναλήψεων από τις ελληνικές τράπεζες ήταν σοκαριστικά. Ο κ.Προβόπουλος και οι επιτελείς του μαθαίνουν ότι μέσα σε μιά ημέρα, οι καταθέτες είχαν σηκώσει 3 δισ. ευρώ από τους τραπεζικούς λογαριασμούς τους, σχεδόν το 1,5% του ΑΕΠ της χώρας. Ο φόβος για το ξέσπασμα μιας μεγάλης τραπεζικής κρίσης κυριαρχεί, καθώς με τους ρυθμούς αυτούς στην απόσυρση καταθέσεων, οι τράπεζες θα ξέμεναν από ρευστό σε μια ή δύο ημέρες. Την ίδια στιγμή, στην έδρα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας είχε ήδη συσταθεί από τον Ιανουάριο του 2012 μια ομάδα κρούσης, με εντολή του προέδρου της ΕΚΤ, Μάριο Ντράγκι και υπό τις οδηγίες τεσσάρων αξιωματούχων. Το εκτελεστικό μέλος της ΕΚΤ, Γεργκ Ασμουσεν, ο Μάρκο Μπούτι της Κομισιόν, ο Τόμας Βίζερ του Euroworking Group και ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ στην τρόικα, Πολ Τόμσεν, ο οποίος παρείχε τα στοιχεία που ήταν στη διάθεση του ταμείου από την Ουάσινγκτον. Η δουλειά της ομάδας ήταν άκρως απόρρητη, σε σημείο που είχε απαγορευτεί μέχρι και η ανταλλαγή ηλεκτρονικών μηνυμάτων (emails), καθώς ο κ.Ντράγκι φοβόταν ότι σε περίπτωση διαρροής πληροφορίων, υπήρχε ο κίνδυνος πανικού στις αγορές και του ντόμινο στην ευρωζώνη. Η ομάδα κρούσης συνέταξε ένα λεπτομερές σχέδιο το οποίο ονομάστηκε «Plan Z» και το οποίο προέβλεπε όλες τις κινήσεις που έπρεπε να γίνουν στο ενδεχόμενο της εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ. Συγκεκριμένα ήταν «ένα λεπτομερές κείμενο για το πώς θα ανοικοδομούνταν οι ελληνικές οικονομικές και χρηματοοικονομικές υποδομές», δηλαδή πώς θα έμπαιναν οι βάσεις για να στηθεί από την αρχή ένα νέο οικονομικό σύστημα στη χώρα μας. Οι αξιωματούχοι του ΔΝΤ είχαν ετοιμάσει έναν οδικό χάρτη 20 σελίδων, βασιζόμενοι στην εμπειρία τους από την κατάρρευση τραπεζικών συστημάτων και οικονομιών άλλων χωρών, όπως η Αργεντινή και το Ιράκ. Σύμφωνα με το δημοσίευμα των FT, αξιωματούχοι που εργάστηκαν για την κατάρτιση του Σχεδίου Ζ έλεγαν ότι επρόκειτο περισσότερο για μια υπόθεση εργασίας, παρά για ένα υλοποιήσιμο σχέδιο, καθώς υποστήριζαν ότι μόλις συνειδητοποιούσαν οι ευρωπαίοι ηγέτες το τιτάνιο έργο που χρειαζόταν να γίνει για να τεθεί σε εφαρμογή, δεν θα το στήριζαν σε καμία περίπτωση. Το σενάριο του Grexit, όπως σημείωναν, θα σήμαινε το απόλυτο χάος στις ευρωπαϊκές χρηματαγορές και θα συμπαρέσυρε στην κατάρρευση τις τράπεζες άλλων αδύναμων οικονομιών της ευρωζώνης, κυρίως της Πορτογαλίας, της Ισπανίας και της Ιταλίας. Από την άλλη οι ηγέτες της ΕΕ και των χωρών-μελών, όπως η Γερμανία, πίστευαν ότι έπρεπε να συνυπολογίσουν το ενδεχόμενο μιας εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ, καθώς δεν το θεωρούσαν απίθανο. Οι συσκέψεις στις Βρυξέλλες και το Βερολίνο ήταν πυρετώδεις, ενόψει των ελληνικών εκλογών, ενώ η καγκελάριος Μέρκελ ήταν έντονα προβληματισμένη. Σύμφωνα με το δημοσίευμα των FT, ο Λουκάς Παπαδήμος είχε δηλώσει σε συνέντευξή του ότι οι δημοσκοπήσεις τον είχαν ανησυχήσει τόσο πολύ, που το βράδυ των εκλογών είχε μείνει μέχρι αργά στο γραφείο του για να προετοιμαστεί για το ενδεχόμενο σοκ της αγοράς. Πηγή ανησυχίας ήταν οι προβλέψεις ότι αν σχηματιζόταν μια κυβέρνηση υπό τον ΣΥΡΙΖΑ ή τη ΝΔ, θα απέρριπτε το πρόγραμμα διάσωσης της τρόικας, με αποτέλεσμα οι αρχές της ΕΕ να αναγκαστούν να «τραβήξουν την πρίζα». Κατά το δημοσίευμα, οι αξιωματούχοι της γερμανικής κυβέρνησης και οι σύμβουλοι της Γερμανίδας καγκελαρίου είχαν χωριστεί σε δύο στρατόπεδα υπέρ και κατά του Grexit, ενώ η ίδια ανησυχούσε για τον κ.Σαμαρά, που ζητούσε προεκλογικώς την αναθεώρηση του προγράμματος διάσωσης. Τελικώς, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζοζέ Μπαρόζο, αποφάσισε τότε να αναλάβει την πρωτοβουλία, αρχικώς καθησυχάζοντας την Μέρκελ για το αποτέλεσμα των ελληνικών εκλογών και στη συνέχεια, «πετώντας» στην Αθήνα, όπου είχε μια καθοριστική συνάντηση με τον Αντώνη Σαμαρά. Στη συνάντηση εκείνη μετά τις εκλογές, σύμφωνα με τα όσα γράφει ο Πίτερ Σπίγκελ, ο Μπαρόζο έπεισε τον Αντώνη Σαμαρά για την τήρηση του προγράμματος για έναν ακόμη χρόνο, με την προοπτική να συζητηθούν αλλαγές μετά από αυτό το χρονικό διάστημα. Ο Αντώνης Σαμαράς πείστηκε και κάνοντας τη μεγάλη στροφή, άλλαξε τη δήλωση την οποία ετοίμαζε, υποσχόμενος την άμεση και πλήρη υλοποίηση των συμφωνηθέντων. Ακολούθησε η απόφαση της καγκελαρίου να απορρίψει τις φωνές που ζητούσαν το Grexit - σε αυτές είχε προσθέσει τη δική του και ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε που σκεπτόταν σοβαρά το σενάριο αυτό - και στη συνέχεια η συμβολική επίσκεψή της στην Αθήνα και το Eurogroup του Νοεμβρίου του 2012, όπου αποφασίστηκε ότι η Ελλάδα θα λάβει περαιτέρω βοήθεια για την ελάφρυνση του χρέους, μόλις επιτύχει πρωτογενές πλεόνασμα. Το οποίο και πέτυχε το 2013