ΤΟΥ ΒΑΣΟΥ ΜΠΑΡΜΠΑ

Συνάντηση στο διάστημα


Στο πύρινο αντικείμενο που γύρω μου πετούσε
το βλέμμα μου καρφώθηκε κι από κοντά του η σκέψη.
Ένας μαγνήτης νόμισα μετέωρο με κρατούσε
στην ίδια την απόσταση...Μα ποιος θα το πιστέψη;


Έβγα,πιλότε,να σε ιδώ και να σε καμαρώσω
να σε θαυμάσω εκστατικός,προστάτης σου να γίνω,
να σου δωρίσω μια καρδιά κι αγάπη να σου δώσω,
ω μεσ'το Σύμπαν 'απειρος να μείνης και να μείνω.


-Θάρθω...Μα πρώτα πέταξε τ'οπλο σου για ν'ανοίξω
κι εγώ την πόρτα διάπλατα!Είμαι κι εγώ διαβάτης
που το μοιραίο με κυβερνά κι εκεί θα καταλήξω...
Θάρθω γιατί κι εγώ από εδώ είμαι για σε προστάτης!

Ξάφνου η ματιά μου θάμπωσε...Ο δίσκος πυρωμένος
χάθηκε μεσ'στα τάρταρα,στ'απρόσιτα τα μάκρη...
Τότε συνήλθα κι ένοιωσα έρμος,βαρύς και ξένος...
Κι έβαλα μόνο ένα σκοπό:να βρω μια κάποιαν άκρη.

ΑΘΗΝΑ 1990 ΒΑΣΟΣ ΜΠΑΡΜΠΑΣ