Τετάρτη 30 Ιουνίου 2010

ΔΗΜΟΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΧΑΙΑΣ

ΚΑΛΠΑΖΕΙ Ο ΓΙΑΤΡΟΣ
Ξεκινά επίσημα την Κυριακή την προεκλογική του εκστρατεία στις 8,30'το βράδυ στην πλατεία του Πέτα, ο Δήμαρχος Μόβρης,και υποψήφιος Δήμαρχος Δυτικής Αχαιας,Ανδρέας Παναγιωτόπουλος.
Πληροφορίες κάνουν λόγο για μείωση ταχύτητας από πλευρά Αλεξόπουλου και αλαγή πορείας προς την Περιφέρεια...
Είδωμεν.....

ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ

Από το Μαρικάκι

Πλέον οι Έλληνες πολίτες μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι. Η κυβέρνηση μπορεί να μην είναι σε θέση να εγγυηθεί εθνική κυριαρχία, μισθούς και συντάξεις και γενικώς επιβίωση (τι μπανάλ και αρτηριοσκληρωτικές προτεραιότητες έχει πια αυτός ο λαός) αλλά πρέπει να είμαστε δίκαιοι.

Υποσχέθηκε «Διαφάνεια» και επ’ αυτού δεν δέχτηκε μύγα στο σπαθί της. Στο εξής, μετά την υπερψήφιση του νόμου για την «Ενίσχυση της Διαφάνειας με την υποχρεωτική ανάρτηση όλων των κυβερνητικών, διοικητικών και αυτοδιοικητικών οργάνων στο διαδίκτυο» θα έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο. Θα γνωρίζουμε φερ’ ειπείν τα πάντα για τις κυβερνητικές αποφάσεις που αφορούν στο στενό κι ευρύτερο δημόσιο τομέα, για το κάθε ευρώ από τα λεφτά μας που ξοδεύεται ή δεσμεύεται υπέρ ΔΝΤ και σία. Γενικώς ό,τι προτίθενται να μας κάνουν ΔΝΤ, ΕΚΤ, ΕΕ και κυβέρνηση θα δημοσιεύεται λεπτομερώς στο διαδίκτυο. Το σι θρου (η διαφάνεια ντε) θα πάει σύννεφο και κάθε απόφαση θα υπόκειται σε υποχρεωτική λογοδοσία του τύπου «άμα γουστάρετε, άμα δε γουστάρετε, τζους»

. Τώρα δεν είναι απολύτως ξεκαθαρισμένο αν στην ελληνική μετάφραση θα περιλαμβάνονται τα ψιλά γράμματα από το αγγλικό κείμενο των κάθε λογής συμβάσεων με την τρόικα (και ψιλά γράμματα και αγγλικά, που να μεταφράζεις τώρα). Το πρόγραμμα στο πλαίσιο του οποίου θα υλοποιηθεί η ανάρτηση των πάντων όλων στο διαδίκτυο θα ονομάζεται «Διαύγει@» και προφανώς απευθύνεται σε όσους θα διατηρούν τη σχετική ικανότητα - και την αναγκαία σύνδεση στο ίντερνετ - με ή χωρίς μισθό, σύνταξη και γενικώς τα απαραίτητα προς επιβίωση…


..........ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ..........

ΔΗΜΟΣ ΜΟΒΡΗΣ...

Το όνομα του Δήμου προέρχεται από το βουνό της Μόβρης που βρίσκεται ακριβώς απέναντί του και κυριολεκτικά αγκαλιάζει την περιοχή. Έμβλημά του, ακριβώς λόγω του αγροτικού χαρακτήρα της περιοχής, είναι η θεά Δήμητρα. Πρόκειται για έναν νεοσύστατο Δήμο που προήλθε από τη συνένωση 6 πρώην κοινοτήτων. Βρίσκεται στην εύφορη περιοχή της Δυτικής Αχαΐας και συνορεύει βόρεια και ανατολικά με τον Δήμο Δύμης, βόρεια βρέχεται από τον Πατραϊκό κόλπο ενώ δυτικά και νότια συνορεύει με το Δήμο Λαρισσού.

Ο Δήμος Μόβρης συστήθηκε τον Δεκέμβριο 1997 με την απόσπαση του οικισμού Σαγέικα από την κοινότητα Σαγεΐκων και τον ορισμό του ως έδρας του Δήμου, με ταυτόχρονη κατάργηση και συνένωση με τον Δήμο των (πρώην) κοινοτήτων Καρεΐκων, Λιμνοχωρίου, Σαγεΐκων, Κρίνου, Μύρτου και Φράγκα (Φ.Ε.Κ. Α΄ 244 της 4-12-1997).

Έχει έδρα του τα Σαγέικα. Βρίσκεται σε απόσταση 32,5 χιλιομέτρων δυτικά της Πάτρας και η έκταση του είναι 86.484 τ.μ. ενώ ο πληθυσμός του, με βάση την τελευταία απογραφή του 2001, ανέρχεται σε 5.106 κατοίκους (το καλοκαίρι ο πληθυσμός σχεδόν διπλασιάζεται).

ΔΗΜΟΣ ΔΥΜΗΣ....

Χαιρετισμός Δημάρχου

Καλώς ήλθατε στο Δήμο Δύμης
Σας καλωσορίζουμε στη νέα δημοτική δαδικτυακή πύλη (portal) του Δήμου Δύμης. Μέσα από τις ηλεκτρονικές σελίδες του Δήμου μας θα έχετε την ευκαιρία να γνωρίσετε την όμορφη περιοχή της δυτικής Αχαΐας. Στις ημέρες μας, αξιοποιώντας τις δυνατότητες της τεχνολογίας δίνεται η ευκαιρία στους δημότες μας, στους μετανάστες μας -που βρίσκονται στο εξωτερικό σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου- αλλά και στους απλούς επισκέπτες, να ενημερωθούν για τα νέα του Δήμου μας και την ευρύτερης περιοχής της δυτικής Αχαΐας. Μέσα απο το διαδίκτυο γίνεται ευρέως γνωστή η πλούσια ιστορία, η πολιτιστική κληρονομιά και η φυσική ομορφιά αυτού του τόπου.
Η αγάπη για τον τόπο μας και τους ανθρώπους του και η παραδοσιακή φιλοξενία που μας χαρακτηρίζουν, εμπνέουν τις προσπάθειες μας για αειφόρο ανάπτυξη, πρόοδο και ευημερία με σεβασμό απέναντι στον άνθρωπο, στο περιβάλλον και στις παραδόσεις μας.


Ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΔΥΜΗΣ

Διονύσιος Β. Γκοτσούλιας

ΔΗΜΟΣ ΛΑΡΙΣΣΟΥ.....

Ο δήμαρχος



Ο δήμαρχος Λαρίσσου
Κωνσταντίνος Καλαϊτζής
Ο Κωνσταντίνος Καλαϊτζής γεννήθηκε στον Απιδεώνα Αχαΐας. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Παντείο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Πετυχημένος στην υπηρεσιακή του καριέρα, αφού πολύ γρήγορα ανέλαβε υπεύθυνες θέσεις σε αρκετά καταστήματα της Αγροτικής Τράπεζας και από το έτος 1998 έως 2002 διετέλεσε Διευθυντής στην Κάτω Αχαΐα.

Έχει παρακολουθήσει πολλά σεμινάρια Διοίκησης Επιχει-ρήσεων και Επικοινωνίας. Το 1998 εκλέχθηκε πρώτος Δημοτικός Σύμβουλος ενώ στις εκλογές του Οκτωβρίου του 2002 εκλέχθηκε Δήμαρχος Λαρίσσου με ισχυρή πλειοψηφία (58,47%).



Είναι ο άνθρωπος που τον διακρίνει το ήθος, η εντιμότητα, η ειλικρίνεια, και η εργατικότητα, στοιχεία που αποτελούν εχέγγυα για ένα Δήμαρχο αξιόπιστο και πετυχημένο.

ΔΗΜΟΣ ΩΛΕΝΙΑΣ......

ΚΑΛΟΣΩΡΙΣΜΑ ΔΗΜΟΥ ΩΛΕΝΙΑΣ
Φίλες και φίλοι,

Οι δυνατότητες που παρέχει σήμερα ο κόσμος του Διαδικτύου είναι απεριόριστες. Δυνατότητες ευθέως συνδεδεμένες με την ανάγκη της γρήγορης ανταλλαγής πληροφοριών, της άμεσης επικοινωνίας, της ενεργοποίησης δυνάμεων, της σύνθεσης απόψεων, της προβολής ευκαιριών και κυρίως της ανάδειξης νέων ιδεών και αντιλήψεων.

Το Ίντερνετ αναδεικνύεται στο δημοκρατικότερο μέσο της εποχής μας. Και σταδιακά και στο δημοφιλέστερο. Ο Δήμος Ωλενίας αποκτά την δική του θέση στον παγκόσμιο ηλεκτρονικό χάρτη. Μ’ ένα δικτυακό τόπο χρήσιμο αλλά και χρηστικό σε ό,τι αφορά στην εύρεση πληροφοριών για την περιοχή μας, για τις Υπηρεσίες του, για την προοπτική του, για τους θεσμούς και τα πρόσωπα που διαδραματίζουν ρόλο στον βηματισμό του προς το μέλλον.

Η ιστοσελίδα του Δήμου Ωλενίας ανοίγει ένα παράθυρο στο μέλλον. Και φιλοδοξεί να αποτελέσει τον πιο σημαντικό δίαυλο επικοινωνίας όχι μόνο με τους δημότες ή με τους φορείς, αλλά με κάθε ένα πολίτη, από οποιοδήποτε σημείο της γης, που θέλει να έρθει σε επαφή με την περιοχή μας. Παράλληλα, μέσα από το Ίντερνετ σχεδιάζουμε ένα πλαίσιο υπηρεσιών προς τους δημότες που θα διευκολύνουν τις συναλλαγές τους με τον Δήμο.

Σας καλωσορίζω λοιπόν στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δήμου Ωλενίας, με την βεβαιότητα ότι αυτός ο τόπος ηλεκτρονικής συνάντησης θα συμβάλλει αποφασιστικά στην προβολή και στην ανάπτυξη της περιοχής μας.

Γρηγόρης Αλεξόπουλος
Δήμαρχος Ωλενίας

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΔΙΑΥΓΕΙΑ

Yπερψηφίστηκε νόμος διαφάνειας - όλα στην φόρα μέσα στo διαδίκτυo

"Υπερψηφίστηκε από την ολομέλεια της Βουλής ο νόμος για την «Ενίσχυση της Διαφάνειας με την υποχρεωτική ανάρτηση όλων των κυβερνητικών, διοικητικών και αυτοδιοικητικών οργάνων στο διαδίκτυο – πρόγραμμα Διαύγει@»
Κατά τη διάρκεια της συζήτησης ο υπουργός τόνισε ότι το «πρόγραμμα Διαύγει@» είναι μια πλατιά, βαθιά αλλαγή στη λειτουργία του κράτους.
Μια βαθιά αλλαγή που φέρνει μια νέα νοοτροπία στη λειτουργία του. Επιβάλλει ότι κάθε απόφαση στο κράτος και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα θα δημοσιοποιείται υποχρεωτικά. Κάθε απόφαση, κάθε δαπάνη, ως το τελευταίο ευρώ...


τίθεται στο φως της κριτικής, και συνεπάγεται υποχρέωση λογοδοσίας.
Μια βαθιά αλλαγή που χτυπά τη διαφθορά και τον ανορθολογισμό στη διαχείριση των χρημάτων των πολιτών και στη λειτουργία της διοίκησης.
Μια βαθιά αλλαγή που συμπληρώνει ένα ευρύτερο πλαίσιο κανόνων αξιοκρατίας και διαφάνειας στο κράτος.
Ενός πλαισίου αξιοκρατίας και διαφάνειας που θεμελιώσαμε με την ψήφιση του νόμου για την υπαγωγή όλων των προσλήψεων στο ΑΣΕΠ, τη σύσταση του ΕΙΣΕΠ για την επιλογή των ανώτατων στελεχών της Δημόσιας Διοίκησης.
Αλλαγές, που μαζί με τον «Καλλικράτη», αυτή τη μεγάλη ριζοσπαστική τομή στο κράτος, αποτελούσαν μέρος του κυβερνητικού μας προγράμματος και τμήμα της εντολής που μας έδωσε ο ελληνικός λαός στις 4 Οκτωβρίου του 2009 για την θεμελίωση μιας νέας πολιτείας κανόνων και αξιών."

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

ΔΗΛΩΣΗ Λ. ΚΥΡΚΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ "ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ"

"Η δημιουργία του νέου κόμματος σημαίνει ανανέωση του αγώνα για ριζοσπαστικές λύσεις μέσα στο δημοκρατικό πλαίσιο, όχι φωνακλάδικη στήριξη των λαϊκών αγώνων, για τάχιστη δυνατή έξοδο από την κρίση και την ανάπτυξη", δήλωσε ο ιστορικός ηγέτης της Αριστεράς Λεωνίδας Κύρκος...



... αναφερόμενος στην ίδρυση της "Δημοκρατικής Αριστεράς", υπό τον Φώτη Κουβέλη.

Ο Λ. Κύρκος τόνισε ότι η ίδρυση του νέου κόμματος σημαίνει επίσης, νέα ορμή στον ευρωπαϊκό προσανατολισμό, ασυμφιλίωτη πάλη κατά των φαινομένων βίας και του αριστερίστικου εξτρεμισμού, ανοιχτόχερη υιοθέτηση της σύγχρονης ατζέντας του περιβαλλοντικού και οικολογικού κινήματος.

"Δεν υποτιμώ τις μεγάλες δυσκολίες του νέου εγχειρήματος", σημειώνει ο Λ. Κύρκος και προσθέτει:

"Αποβλέπω όμως στην κινητοποίηση των μεγάλων δυνατοτήτων που κρύβει μέσα του ο λαός και που εκφράστηκαν τόσο πανηγυρικά στα μεγάλα χρόνια της Εθνικής Αντίστασης. Από τις δυσκολίες ας μου επιτραπεί να υπογραμμίσω την έλλειψη οικονομικών μέσων. Το κενό θα καλυφθεί με την επείγουσα συμβολή όλων. Οι έχοντες θα ανοίξουν το πουγκί τους, οι μη έχοντες θα κόψουν το τσιγάρο".

"Η πατρίδα μας περνά βαριά κρίση. Έχουμε το μερτικό της ευθύνης μας. Όμως, η Δημοκρατική Αριστερά πρέπει να είναι παρούσα. Πρέπει να εργαστεί σκληρά για να προσφέρει την ψύχραιμη ανάλυση και κατανόηση της νέας κατάστασης. Έτοιμη να προσφέρει την πείρα της, την έμπνευση και το πάθος της, την ενοποιητική της πνοή υπό την ηγεσία του Φώτη Κουβέλη", τόνισε ο Λ. Κύρκος.

ΕΙΔΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ

ΔΙΩΞΑΜΕ απ' το μυαλό τα θλιβερά κατάλοιπα, σταθήκαμε απέναντι στα σκάνδαλα και θυμηθήκαμε. Τα «γουνάκια» και τους κατηγορουμένους. Την τηλεόραση να μας φέρνει στα σπίτια μας τον «παλμό» τη δίκης και την προπαγάνδα του Μητσοτάκη. Για να γίνει πρωθυπουργός με τα «δόντια» και παίζοντας με την ηθική. Κατά το παρελθόν, το ποιον και τις επιδιώξεις του.
ΕΚΕΙ, λοιπόν, στο «Εδικό Δικαστήριο» όπου έστησε τον αντίπαλο η δεξιά και η (λεγομένη) αριστερά παρατηρούσε ψυχρά και...
ανέκφραστα, «δεν παρήλασε η αλήθεια», δεν προφυλάχτηκε η Ελλάδα από.κακοποιούς τύπου Τσοβόλα. Απλά, ήταν μια έκφραση «δεξιάς δικαιοσύνης», με σύμπραξη της (πολύπαθης) αριστεράς. Δείγμα από εκείνα τα παλιά της δεξιάς τα κατορθώματα, που παραπέμπουν σε καλύψεις και συγκαλύψεις της αλήθειας και των δικών της παιδιών.
ΔΕΝ είναι «γιουγκοσλαβικό καλαμπόκι» το Βατοπέδι, δεν πρόκειται για Καλαμπόκα που σκότωσε τον Τεμπονέρα κι ούτε πρόκειται για «ρύθμιση των χρεών Καλκάνη» που δεν απέδωσε ούτε δραχμή στον έντιμο Τσοβόλα. Για τη μεγαλύτερη κομπίνα του αιώνα μας πρόκειται και προλάβαμε την τελευταία στιγμή. Αγαπάει ο Θεός τους Ρουσόπουλους, αγαπάει και την ελληνική γη. Ένιωθαν αθάνατοι και παντοτινοί (στην εξουσία) τα παλικάρια, αλλά «τον άρχοντα δει μεμνήσθαι ότι ουκ αεί άρξει». Με τον Καραμανλή τους, περιτριγυρισμένο από κόλακες και υπουργούς «παραπλανημένους». Πήραν τα μέτρα τους, δεν άφησαν τα ίχνη της υπογραφής τους, αλλά το πράμα ήταν «χοντρό» και «προεξείχε». Στο μυαλό του κάθε(;) έλληνα σφηνώθηκε πως έπρεπε να πληρώσουν γιατί «παρέδωσαν τα άγια τοις κυσί» και ήρθε η ώρα.
ΑΠ' την «Εξεταστική» στην «Προανακριτική» και βλέπουμε. Ίσως στηθεί «Ειδικό Δικαστήριο» και σιδερωθούν «γουνάκια». Μπορεί και να μην αποδειχτεί κάτι αξιόποινο. Εμείς, κρίνοντας, συγκρίνοντας και ενθυμούμενοι, υπογραμμίζουμε την ηρεμία και τους αργούς ρυθμούς έρευνας και αναζήτησης της αλήθειας. Έτσι έπρεπε. Χωρίς βιασύνες, προγραφές και σκοπιμότητες. Με το πολιτικό πάθος σε χειμερία νάρκη, μιας και οι πολιτικοί μας τρόμαξαν. Ποιον; Τον σκληρό και αδυσώπητο παρατηρητή, απέναντι. Για την αλήθεια. Για την τιμωρία των ενόχων. Αν υπάρξουν.

ΦΩΤΗΣ ΚΟΥΒΕΛΗΣ

Επίσκεψη την Πάτρα έχει προγραμματίσει για την προσεχή Δευτέρα ο Φώτης Κουβέλης. Ο κ. Κουβέλης θα μιλήσει σε πολιτική εκδήλωση στο ξενοδοχείο "Αστέρας", στις 8 το βράδυ, αναπτύσσοντας τις ιδέες και τις αρχές της Δημοκρατικής Αριστεράς.

Έως ώρας δεν έχει ανακοινωθεί επισήμως η επίσκεψη του, κάτι που αναμένεται να γίνει σύντομα. Πάντως, φίλοι της νέας πολιτικής κίνησης έχουν ήδη ειδοποιηθεί για την εκδήλωση της Δευτέρας.

ΕΘΝΙΚΗ ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΗ

Και …κατοχικός επικεφαλής της Εθνικής Στατιστικής

Το ότι παραδώσαμε τα κλειδιά της χώρας στο ΔΝΤ είναι γνωστό από τη στιγμή που υπεγράφη το Μνημόνιο. Αλλά ότι θα ορίζουν και τους δικούς τους ανθρώπους σε θέσεις – κλειδιά χωρίς ουσιαστικά να ρωτούν την κυβέρνηση, αυτό είναι απίστευτο. Σύμφωνα λοιπόν με τις σημερινές ανακοινώσεις νέος επικεφαλής της Εθνικής Στατιστικής αναλαμβάνει ο καθηγητής Ανδρέας Γεωργίου, μέχρι πρότινος Αναπληρωτής
Προϊστάμενος του Τμήματος Στατιστικής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.

Ο Ανδρέας Γεωργίου είναι απόφοιτος του Amherst College-ΗΠΑ και Διδάκτορας του Πανεπιστήμιου του Michigan-ΗΠΑ. Η πρόταση, για τους τύπους, έγινε από τον υπουργό Οικονομικών αλλά είναι γεγονός ότι το ΔΝΤ επέβαλε αυτή τη λύση υπό το φόβο μήπως στην κατεχόμενη Ελλάδα πάρει της θέση στα στατιστικά κανένας μη ελεγχόμενος που θα κάνει τα ίδια που έκαναν τόσα χρόνια και γίναμε περίγελως σε όλο τον κόσμο.

Και καλά να δεχθούμε ότι δεν πήγαινε άλλο με την Στατιστική και τα μαϊμού στοιχεία τόσων ετών. Χάθηκε ο κόσμος, όμως, να γίνει επιλογή ενός μη “κατοχικού” προέδρου;

Ούτε για τα μάτια του κόσμου δεν μπορούμε να βγάλουμε από πάνω μας το ΔΝΤ; Τους πληρώνουμε με πόνο και αίμα να μας βάζουν και καπέλο τους δικούς τους ανθρώπους;

Αν θέλει η κυβέρνηση εκτός από τα κλειδιά της χώρας να μας πουλήσει και εμάς, ας μας το πει να ετοιμαζόμαστε για το σκλαβοπάζαρο.

Τρίτη 29 Ιουνίου 2010

ΑΡΙΣΤΕΡΑ....ΠΟΛΥΤΕΚΝΗ

Κι άλλο κόμμα στην αριστερά. Η οποία γίνεται υπερπολύτεκνη και κινδυνεύει να βγει, χωρίς να το θέλει σε σύνταξη.

Παιδιά δεν είναι αστείο. Στην Ελλάδα θέλεις σήμερα να είσαι αριστερός και το σκέφτεσαι γιατί δεν θα θυμάσαι σε ποιο κόμμα ανήκεις.

Θα κάνει και συνέδριο είπε ο Κουβέλης. Να είναι μεγάλος, Φώτη, για να σας χωρέσει όλους, ο τηλεφωνικός θάλαμος.

Σήμερα αρχίζει κουβέντα για εργασιακό-ασφαλιστικό. Καφές και βουτήματα θα δοθούν στο κυλικείο της Βουλής.

Θα βάλουν κι ένα μνημείο δίπλα σ’ αυτό του άγνωστου στρατιώτη για τον άγνωστο ασφαλισμένο-εργαζόμενο και θα καταθέτουν στεφάνι ο Παπανδρέου με το Λοβέρδο.

Ειδικά για την περίπτωση το στεφάνι θα είναι μια ευγενική και ανιδιοτελής προσφορά του ΔΝΤ.

Επίσης σήμερα απεργούμε αλλά με λάθος αίτημα. Θα έπρεπε να ζητάμε να μην ξαναεκλεγούν αυτοί που διοικούν το συνδικαλιστικό κίνημα.

Δευτέρα 28 Ιουνίου 2010

ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ

Την σημερινή 24ωρη απεργία και τα συλλαλητήρια οργανώνουν η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ, ενώ τις δικές του κινητοποιήσεις οργανώνει το ΠΑΜΕ.

Λόγω της 24ωρης απεργίας ουσιαστικά θα μπει λουκέτο στο δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα. Η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ έχουν προγραμματίσει συγκέντρωση για τις 11 το πρωί στον Πεδίον του Άρεως, ενώ για την ίδια ώρα έχει προγραμματιστεί η συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στην Πλατεία Συντάγματος.

Στην απεργία συμμετέχουν και οι δημοσιογράφοι, σύμφωνα με απόφαση της ΠΟΕΣΥ. Οι δημοσιογράφοι απεργούν από τις 06:00 το πρωί της Τρίτης έως τις 06:00 το πρωί της Τετάρτης.

Τη συμμετοχή της στην 24ώρη απεργία της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ έχει αποφασίσει και η
Την συμπαράστασή του στις σημερινές κινητοποιήσεις εξέφρασε με ψήφισμά του το Διοικητικό Συμβούλιο της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου (ΕΣΕΕ).



Στο λιμάνι του Πειραιά

Με νέο μπλόκο στο λιμάνι του Πειραιά απειλούν την Τρίτη δύο από τα 14 σωματεία της ΠΝΟ, κόντρα στην απόφαση που έλαβε το συνδικάτο να μην προχωρήσει σε κινητοποίηση. Ωστόσο το απόγευμα της Δευτέρας υπήρξε δικαστική απόφαση βάσει της οποίας η απεργία κρίθηκε παράνομη. Όμως, οι εκπρόσωποι των δύο σωματείων δηλώνουν αποφασισμένοι να προχωρήσουν εκ νέου σε αποκλεισμό του λιμανιού του Πειραιά, ενώ η εισαγγελία εφετών Πειραιά έδωσε εντολή στις αστυνομικές και λιμενικές αρχές να τηρηθεί ο νόμος και να αποφευχθούν ενέργειες που θα εμποδίσουν τον απόπλου των πλοίων.



Στην Πάτρα

Δύο συλλαλητήρια θα γίνουν και στην Πάτρα. Η μια συγκέντρωση θα γίνει στο Εργατικό Κέντρο στις 10.30 το πρωί και θα συμμετέχουν ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, ενώ το ΠΑΜΕ διοργανώνει συγκέντρωση στην πλατεία Γεωργίου στις 10 το πρωί.

ΓΑΙΔΟΥΡΟΓΑΛΑ

Η εναλλακτική του γαϊδουρινού γάλακτος



Το αυξανόμενο ενδιαφέρον για το γάλα γαϊδάρας, τόσο σε επίπεδο παραγωγής όσο και σε επιστημονικό επίπεδο, επισημαίνει ο αναπληρωτής καθηγητής του ΑΠΘ, Γιώργος Αρσένος.

«Μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως εναλλακτική λύση για τα βρέφη που παρουσιάζουν δυσανεξία στο αγελαδινό γάλα και σε επιλεγμένες περιπτώσεις αλλεργίας αλλά και ως προληπτικό μέτρο για μια σειρά από παθήσεις ενήλικών ατόμων» αναφέρει ο καθηγητής.

Από τα διαθέσιμα στοιχεία για τη χημική σύνθεση του γαϊδουρινού γάλατος και τις αναλύσεις προκύπτει ότι είναι σχετικά φτωχό σε ολικά στερεά (8 έως 10%) και πρωτεΐνες (1,5 έως 1,8%), ενώ έχει υψηλή περιεκτικότητα σε λακτόζη (6 έως 7%). Η περιεκτικότητά του σε λιπαρά κυμαίνεται από 0,28% έως και 1,82% και εξαρτάται από την εποχή του έτους. Το ενδιαφέρον αυτό έχει τις ρίζες του στην αρχαιότητα και προέκυψε διότι η σύνθεσή του είναι παρόμοια με αυτή του μητρικού γάλατος. Από την αρχαιότητα είχαν εντοπιστεί οι θεραπευτικές του ιδιότητες για ορισμένες παθήσεις, αλλά και η χρήση του ως φυσικό καλλυντικό.

Σε ό,τι αφορά στα οικονομικά οφέλη για τους παραγωγούς, ο επιστήμονας τονίζει ότι την τελευταία δεκαετία δημιουργήθηκαν σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες (Βέλγιο, Γαλλία, Ιταλία, Γιουγκοσλαβία) εκτροφές όνων, των οποίων το παραγόμενο γάλα χρησιμοποιείται κυρίως για την παραγωγή καλλυντικών αλλά και για ανθρώπινη κατανάλωση. Οι ιδιαίτερα υψηλές τιμές πώλησης του παραγόμενου γάλατος στις εκτροφές των παραπάνω χωρών είναι ενδεικτικό των δυνατοτήτων της συγκεκριμένης δραστηριότητας.

Ο γάιδαρος αποτελεί αντικείμενο ερευνητικού ενδιαφέροντος για το Εργαστήριο Ζωοτεχνίας της Κτηνιατρικής Σχολής Θεσσαλονίκης τα τελευταία εννέα χρόνια και, όπως τονίζει ο κ. Αρσένος, όλοι στο Εργαστήριο είναι πρόθυμοι να βοηθήσουν, όπως άλλωστε βοηθούν και στηρίζουν κάθε προσπάθεια των Ελλήνων κτηνοτρόφων.

Κυριακή 27 Ιουνίου 2010

ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

Το Φεστιβάλ της Πάτρας τιμά τον Μίκη Θεοδωράκη



Αφιέρωμα στα 85 χρόνια από τη γέννηση του μεγάλου μουσικοσυνθέτη, Μίκη Θεοδωράκη, θα πραγματοποιήσει το Διεθνές Φεστιβάλ Πάτρας, με μια μοναδική συναυλία που θα λάβει χώρα στο Αρχαίο Ωδείο Πάτρας στις 12 Ιουλίου.

Η Ηρώ και ο Γεράσιμος Ανδρεάτος θα ερμηνεύσουν πολλά από τα τραγούδια που έγραψε ο Μίκης και σημάδεψαν μια ολόκληρη εποχή, ενώ η συναυλία θα κλείσει με αποσπάσματα από το ορατόριο «Άξιον Εστί».

Στη συναυλία θα συμμετάσχει η Ορχήστρα Πατρών υπό τη διεύθυνση του Δημήτρη Μποτίνη, με τη συνδρομή της μικρής συμφωνικής ορχήστρας και της Μικτής Χορωδίας Πατρών.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ

Οχι αοριστολογίες, κύριε Σαμαρά
Tου Χρηστου Γιανναρα

Ο πρόεδρος του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας Αντώνης Σαμαράς, στην «Πολυθεματική Προσυνεδριακή Συνδιάσκεψη» του κόμματός του (6 Ιουνίου 2010) φιλοδόξησε να καθορίσει την «ιδεολογία» του πολιτικού αυτού σχηματισμού: Ποιες «ιδέες» προτείνει στο κόμμα του «σαν ματογυάλια με τα οποία βλέπουμε και κρίνουμε την πολιτική», ποιες «αρχές» προκρίνει, ποια «πυξίδα» και «χάρτη», δηλαδή ποιον πολιτικό προσανατολισμό, ποιους κοινωνικούς στόχους.

Ομολόγησε με τόλμη και ευθύτητα την απουσία ιδεολογίας, το θεωρητικό κενό της πολιτικής του κόμματος στο οποίο αρχηγεύει. Ερμήνευσε το κενό ως στρατηγική, κάποτε, επιλογή: η Ν.Δ. προτίμησε «για πολλά πολλά χρόνια» να είναι «κόμμα πολυσυλλεκτικό». Φιλοδοξούσε να κερδίσει την ψήφο πολιτών κάθε ιδεολογικής προέλευσης που θα εκτιμούσαν τη «διαχειριστική» ικανότητα της Ν.Δ.

Απέδωσε ο κ. Σ. τη στρατηγική αυτή επιλογή σε μια προκατάληψη - ηττοπαθή παραδοχή: Οτι «στην Ελλάδα κυριαρχεί κατά 60% η Αριστερή και η Κεντροαριστερή Ιδεολογία». Επομένως η Ν.Δ. μπορούσε να κατακτήσει την εξουσία μόνο ξεγελώντας ή κολακεύοντας αριστερούς ψηφοφόρους. Αντιτάσσει ο κ. Σ. σε αυτή την ηττοπαθή προκατάληψη τη βεβαιότητά του για τον δυναμισμό που διεγείρει σε ένα κόμμα η πίστη σε δική του ιδεολογία. Οπως και τη διαπίστωση της αλλαγής - στροφής προς τα δεξιά κόμματα που παρατηρείται διεθνώς σήμερα.

(Αγνοεί ή αποσιώπησε ο κ. Σ. ότι το πρώτο στην Ελλάδα κόμμα που καυχήθηκε για τον χαμαιλεοντισμό του «πολυσυλλεκτικού» χαρακτήρα του ήταν ο σοσιαλεπώνυμος παπανδρεϊσμός – περιέλαβε στο ψηφοδέλτιό του από τον Μάρκο Βαφειάδη ώς τον Ανδρέα Ανδριανόπουλο και τον Στέφανο Μάνο. Και στις πολυσυλλεκτικές φιλοδοξίες, όπως και σε πάμπολλα άλλα αμοραλιστικά τεχνάσματα, η Ν.Δ. παθητικά μιμήθηκε, «χωρίς αιδώ και λύπην», το ΠΑΣΟΚ. Ο «πολυσυλλεκτικός» χαρακτήρας ήταν η πιο απροκάλυπτη ομολογία και των δύο αυτών κομμάτων ότι δεν πιστεύουν σε τίποτα, έξω από την ηδονή της εξουσίας).

Ηταν πάντως θετικό βήμα η απόπειρα του κ. Σ. να θέσει πρόβλημα ιδεολογικής ραχοκοκαλιάς στο εκ γενετής ασπόνδυλο ιδεολογικά κόμμα της Ν.Δ. Πρέπει να επαινεθεί η τόλμη του, αλλά προκαλεί απορία ο επιφανειακός και ρητορικός τρόπος που έθεσε ένα τόσο νευραλγικό πρόβλημα η προσυνεδριακή του ομιλία.

Για να εξασφαλιστεί στοιχειώδης σοβαρότητα προβληματισμού, ήταν απαραίτητες εκ μέρους του κάποιες «οριστικές» (ορισμών) διασαφήσεις: Γιατί αντιδιαστέλλει τη Ν.Δ. προς τα κόμματα της Αριστεράς και της Κεντροαριστεράς: τη θεωρεί «δεξιό» κόμμα κατά την ετικέτα ή λόγω της πολιτικής που άσκησε και που επαγγέλλεται; Ποιο είναι για τον κ. Σ. το καταγωγικό και σε διεθνή χρήση νοηματικό περιεχόμενο της λέξης «Δεξιά»; Υπήρξε ποτέ στην Ελλάδα (και υπήρχαν προϋποθέσεις να υπάρξει) κόμμα της «κλασικής» Δεξιάς; Ποια γνωρίσματα συγκροτούσαν την πολιτική ταυτότητα του άλλοτε «Λαϊκού» κόμματος, της αντιβενιζελικής παράταξης; Είχαν σχέση με την καπιταλιστική Δεξιά αυτά τα γνωρίσματα; Η Ν.Δ. δεν είναι το κόμμα που απάλλαξε την Ελλάδα από τη βασιλεία;

Ανάλογα ερωτήματα όφειλε να θέσει ο κ. Σ. για το τι σήμαινε και τι σημαίνει «Αριστερά» και «Κεντροαριστερά» στην Ελλάδα – να διασαφηνίσει προς τι ακριβώς αντιδιαστέλλεται το κόμμα του: Αν οι «Δεξιοί» εδώ δεν είχαν ιδέα για τις θέσεις του Ανταμ Σμιθ, το Ρικάρντο και του Μπένθαμ, μήπως είχαν οι «Αριστεροί» ιδέα (οι απλοί άνθρωποι της θυσιαστικής Αριστεράς) για τις θέσεις του Μαρξ και του Ενγκελς;

Με αδιευκρίνιστο το πεδίο της σημαντικής των λέξεων, αλλά και της ιδιαιτερότητας του ιδεολογικού τοπίου στην Ελλάδα, η επαινετή απόπειρα του κ. Σ. να προσφέρει ιδεολογία στο κόμμα του, να του αρθρώσει ραχοκοκαλιά, εκφυλίστηκε σε ρητορικές γενικότητες, σε συνθηματολογική κενολογία. Ο προσυνεδριακός λόγος του της 6ης Ιουνίου είναι, πραγματικά, μια οδυνηρή απογοήτευση.

Κηρύσσει ως ιδεολογική ιδιαιτερότητα - ταυτότητα της Ν.Δ. «τις ιδέες του Κοινωνικού Φιλελευθερισμού». Θεωρεί το περιεχόμενο του όρου αυτονόητο για όλους και τις ιδέες που οριοθετεί, προφανέστατες. Αναλαμβάνει, λοιπόν, έναν φλύαρο ρητορικό εκθειασμό της «αυτονόητης» κενολογίας: «Οι ιδέες του Κ.Φ. εκφράζουν αυθεντικά την ελληνική κοινωνία» (θεωρεί περιττό να μας εξηγήσει: γιατί). «Είναι ανθρωποκεντρική ιδεολογία»! «Παραπέμπει στη διαφύλαξη του κοινωνικού κράτους». «Οι αρχές του είναι αρχές της Ελευθερίας, της Ανταγωνιστικότητας, της Δικαιοσύνης, της Ισονομίας, της Αξιοκρατίας...» – συνελόντι ειπείν: είναι ο Κοινωνικός Φιλελευθερισμός συνταγή που εξασφαλίζει πάσαν αρετή και πάσαν ευτυχία. Τα τέσσερα πέμπτα της ομιλίας του κ. Σ. αποτελούν κενολογία εξυμνητική αοριστιών και γενικοτήτων.

Κρίμα, αληθινά κρίμα. Τόλμησε να μιλήσει για το σημαντικότερο πρόβλημα της Ν.Δ. ο κ. Σ., το ιδεολογικό της κενό, την απουσία κοινωνικών στόχων, και είναι φανερό ότι δεν καταλάβαινε ούτε ο ίδιος για τι ακριβώς μιλούσε. Αν είχε καταλάβει, θα προσπαθούσε να μελετήσει, να σκεφτεί και να μας πει, πώς το σλόγκαν του «Κοινωνικού Φιλελευθερισμού», που του γυάλισε, μεταφράζεται - σαρκώνεται σε πολιτική πράξη, σε κομματικό πρόγραμμα. Ποιες ριζοσπαστικές αλλαγές στη λειτουργία της Οικονομίας συνεπάγεται ο Κ.Φ., τι θα μεταβάλει στο φοροεισπραχτικό σύστημα, στην οργάνωση των Ασφαλιστικών Ταμείων, στον τρόπο ελέγχου των δημοσίων έργων. Σε τι θα διαφέρει η διαχείριση της Οικονομίας με τις αρχές του Κ.Φ. από τη διαχείριση που άσκησαν οι υπόδικοι σήμερα στις συνειδήσεις κ. Αλογοσκούφης και Παπαθανασίου.

Πώς θα μεταφραστούν οι «αξίες» του Κ.Φ. σε θεσμούς αξιοκρατίας στη Δημόσια Διοίκηση, σε έλεγχο και καταξίωση της ανθρώπινης ποιότητας. Ποιες θεσμικές αλλαγές στον συνδικαλισμό θα εμπνεύσει ο Κ.Φ. ώστε να χαλιναγωγηθεί, με κοινωνικά κριτήρια, η κτηνώδης ιδιοτέλεια των συντεχνιακών εκβιαστικών διεκδικήσεων. Ποια συγκεκριμένα μέτρα εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης υπαγορεύουν οι αρχές του Κ.Φ., πώς θα ξαναγίνουν τα διαλυμένα σήμερα σχολειά κυψέλες μάθησης, αγωγής, μόρφωσης χαρακτήρα, και τα πανεπιστήμια τόποι σπουδής και έρευνας, όχι αρένες άγρας κομματικών ανδραπόδων.

Είναι επείγουσα ανάγκη να καταλάβει ο κ. Σ. ότι αν δεν διαφοροποιηθεί πολύ συγκεκριμένα από την αοριστολογία και τις γενικότητες της «επικοινωνιακής» υποκρισίας του ΠΑΣΟΚ και των προκατόχων του αρχηγών της Ν.Δ., είναι από τώρα καταδικασμένος σε διασυρμό και ατίμωση ασύγκριτα οδυνηρότερη από αυτήν Καραμανλή του βραχέος. Αν έχει ιδεολογία, να την πει προτείνοντας συγκεκριμένες θεσμικές αλλαγές, χειροπιαστή πολιτική πρακτική.

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

του Θόδωρου Μαργαρίτη*

Η ρήξη στο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ γύρισε σε μία νέα σελίδα την πολυτάραχη ζωή της Αριστεράς. Ας είμαστε ειλικρινείς. Κάθε «διαζύγιο» δεν είναι μια εύκολη υπόθεση. Έχει πόνο, ανασφάλειες, αγωνίες, συναισθήματα. Μερικές φορές μπορεί να είναι λυτρωτικό. Όταν έχει μάλιστα το «άρωμα» μιας νέας και πιο φρέσκιας προσπάθειας.
Είναι αλήθεια, ότι όσοι και όσες διατηρούμε τις ευαισθησίες μιας ανανεωτικής και δημοκρατικής αριστεράς γινόμασταν εδώ και καιρό μάρτυρες μιας απίστευτης παρακμής. Το κόμμα μας, ο ΣΥΝ, το οποίο συνιδρύσαμε για μια νέα ελπίδα της Αριστεράς, έχανε το στίγμα του, το χαρακτήρα του, τη φυσιογνωμία που γνώρισε ο κόσμος.
Η συμμαχία του με μικρές οργανώσεις στο ΣΥΡΙΖΑ γινόταν «στενός κορσές» που οδηγούσε αργά αλλά σταθερά στα παλαιοκομμουνιστικά στερεότυπα.
Η Ευρωπαϊκή αντίληψη μετατρεπόταν σε μια άγονη γκρίνια που θύμιζε το αλήστου μνήμης «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο».
Ο ριζοσπαστισμός εξελισσόταν στο τέλος σε «επαναστατική γυμναστική» και η χρήση της βίας μια σχετική έννοια. Χανόταν μέσα σε περισπούδαστες αναλύσεις που υποτιμούσαν το φαινόμενο της τρομοκρατίας. Το πιο σημαντικό όμως ήταν ότι θόλωνε την αντίληψη για τον ειρηνικό, δημοκρατικό δρόμο προς τον σοσιαλισμό.
Η ίδια η συμμαχία του ΣΥΡΙΖΑ γινόταν μια ατελείωτη βυζαντινή διαμάχη για την ηγεσία ανάμεσα σε Αλαβάνο – Τσίπρα με αποτέλεσμα τους 11 αρχηγούς στις πρόσφατες εκλογές και την ασταμάτητη ίντριγκα.
Δεν ήταν πια αυτό το κόμμα μας. Έχανε την ψυχή του. Χάναμε κι εμείς τη δική μας. Η ρήξη του συνεδρίου ανοίγει μια νέα σελίδα. Δεν έχει πια σημασία ποιος έχει την ευθύνη. Δεν έχει σημασία που η ηγετική ομάδα παρακολουθούσε αδιάφορα τις εκκλήσεις για αλλαγή πορείας. Σήμερα είμαστε μπροστά σε μια νέα κατάσταση. Είμαστε μπροστά σε μια δημιουργική προσπάθεια για την επαναθεμελίωση μιας σύγχρονης, ανοιχτής, αντιδογματικής Αριστεράς.
Το πολιτικό κενό είναι ολοφάνερο. Από τη μια έχουμε ένα ΠΑΣΟΚ που κινείται ολοταχώς μέσω ΔΝΤ σε νεοφιλελεύθερη μετάλλαξη και από την άλλη μια Αριστερά που με αφορμή την οικονομική κρίση επιστρέφει στη «σιγουριά» των γνωστών στερεοτύπων.
Και όμως, ο τόπος χρειάζεται μια Αριστερά της ευθύνης. Για την κοινωνία και το μέλλον της χώρας. Που να λέει αλήθειες και να μην οχυρώνεται στον εύκολο λόγο της καταγγελίας. Χρειαζόμαστε μια νέα αριστερή πολιτική πρόταση:


Ικανή να ασκεί αυστηρή κριτική στο παραδοσιακό πολιτικό σύστημα και το αδιέξοδο των «ισχυρών αυτοδύναμων κυβερνήσεων» αλλά θα κοιτά και τη δική της την «καμπούρα», θα κάνει τη δική της αυτοκριτική, ώστε να είναι πειστική στους πολίτες. Δεν μπορεί να αναπαράγει το κομματικό σύστημα της κρίσης. Δεν προσφέρει τίποτε η στήριξη συντεχνιακών κοινωνικών διεκδικήσεων που αναπαράγουν το πελατειακό κράτος. Δεν μας τιμά να διαιωνίζουμε μοντέλα πολιτικής των μεγάλων κομμάτων εξουσίας. Ήταν – ας πούμε – σωστό που η επιτυχημένη αυτοδιοικητική κίνηση με τον Αλέξη Τσίπρα στο δήμο της Αθήνας μεταφέρθηκε με ταχύτητα φωτός στην κεντρική πολιτική σκηνή και εγκαταλείφθηκε ο Δήμος; Αυτή είναι η αυτοδιοικητική, κινηματική λογική της Αριστεράς; Τι διαφέρει αυτό από τις «μετακομίσεις» συνδικαλιστών της ΓΣΕΕ στη Βουλή;


Ικανή να μιλά για το δημόσιο συμφέρον πάνω από το κομματικό. Με δυο λόγια, δεν πρέπει να περιμένουμε τη χρεωκοπία της χώρας για να αποδείξουμε τα δεινά του καπιταλισμού. Ούτε βέβαια να έχουμε μια ψυχαναγκαστική οπτική με επίκεντρο τις ψήφους διαμαρτυρίας. Είναι θετική η εικόνα της Αριστεράς στο λιμάνι του Πειραιά; Έχει σχέση με αίσθηση ευθύνης για τη χώρα;


Ικανή να διαμορφώνει την Οικολογία και την πράσινη πολιτική σε στρατηγικό σχέδιο για την οικονομία και την κοινωνία. Όχι μόνο σαν μια διεκδίκηση περιβαλλοντικών αιτημάτων αλλά ως μια γενναία σύγκλιση των ιδεών της κοινωνικής κριτικής και των οικολογικών αναζητήσεων. Περίπου όπως τις ονειρεύτηκε ο σύντροφός μας Μιχάλης Παπαγιαννάκης.

Εδώ λοιπόν είμαστε. Αυτή η νέα σελίδα της Αριστεράς ανοίγει έναν διάλογο για το μέλλον. Με αυτοοργάνωση και ανοικτή διαβούλευση.
Οι «συνταγές» που γνωρίζαμε είναι μπαγιάτικες. Η γοητεία βρίσκεται στο να αναζητήσουμε νέες εναλλακτικές απαντήσεις.


Οι ανανεωτικοί του ΣΥΝ κάναμε ένα μεγάλο βήμα. Ανοίγουμε το δρόμο για ένα νέο κόμμα της Ανανεωτικής και Δημοκρατικής Αριστεράς. Δεν έχουμε «μαγικό ραβδάκι» ούτε αιώνιες βεβαιότητες. Έχουμε όμως τη διάθεση να αλλάξουμε το πολιτικό τοπίο και αυτό το αδιέξοδο πολιτικό σύστημα. Μας ενδιαφέρει μια ΝΕΑ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ. Θα προχωρήσουμε…

Σάββατο 26 Ιουνίου 2010

ΕΠΙΚΑΙΡΑ

Είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα»
Το ότι στην κυβέρνηση επικρατεί μια «ωραία ατμόσφαιρα» δεν χρειάζεται να σας το πω. Το βλέπετε. Σας το επιβεβαιώνω όμως με το εξής: Ως γνωστόν, ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια της ελληνικής οικονομίας είναι οι φαρμακευτικές δαπάνες. Για δύο λόγους. Πρώτον, πάντα αυξάνονται ακόμα και σε περίοδο περικοπών και γενικής λιτότητας, λες και το έθνος νοσεί κάθε χρόνο και περισσότερο. Δεύτερον, ουδείς μπορεί να εντοπίσει τον υπεύθυνο. Η υπουργός Υγείας Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου λέει ότι έχει μειώσει τις δαπάνες του τομέα της κατά 10%, παρότι η κίνηση στα δημόσια νοσοκομεία έχει αυξηθεί 30% λόγω της κρίσης η οποία αναγκάζει όλο και περισσότερους να αποφεύγουν τα ιδιωτικά. Προσθέτει, δε, ότι στο δικό της υπουργείο αναλογεί μόνο το 20% των φαρμακευτικών δαπανών και τα υπόλοιπα αφορούν τα ασφαλιστικά ταμεία, δηλαδή τον υπουργό Εργασίας Ανδρέα Λοβέρδο. Ο Ανδρέας Λοβέρδος δεν άφησε αναπάντητη την αιχμή. Έστειλε στους πολιτικούς συντάκτες –μοιράστηκε ακόμα και στην αίθουσα του briefing από συνεργάτη του– κείμενο στο οποίο απαριθμεί τις δράσεις του υπουργείου του και αναφέρει ότι η φαρμακευτική δαπάνη μειώθηκε κατά 5% σε σχέση με πέρσι το Μάιο. Παράλληλα, μαζί με άλλους υπουργούς, δείχνουν ως υπεύθυνη για την αύξηση των τιμών στα φάρμακα και την υπουργό Οικονομίας Λούκα Κατσέλη, στην οποία καταλογίζουν ότι αδυνατεί να ελέγξει την κερδοσκοπία στην αγορά. Η Λούκα Κατσέλη, με τη σειρά της, επιρρίπτει ευθύνες στον υπουργό Οικονομικών Γιώργο Παπακωνσταντίνου, ο οποίος αύξησε το ΦΠΑ και τους ειδικούς φόρους. Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου απαντά ότι δεν είναι δυνατόν να του φορτώνουν και τα φάρμακα. Μία ευτυχισμένη οικογένεια, δηλαδή.

ΜΗ ΛΕΝΑ ΑΠΟΣΤΟΛΑΚΗ

ΒΙΟ ΓΡΑΦΙΚΟ
Είναι απόφοιτος της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.
το 1989, κατόπιν εξετάσεων, εντάχθηκε στην Νομική Υπηρεσία της Ολυμπιακής Αεροπορίας ασκώντας παράλληλα και μαχόμενη δικηγορία.
Εργάσθηκε σε μία από τις μεγαλύτερες δικηγορικές εταιρίες στην Washington D.C. (Fried Frank Harris Shriver & Jacobson). Ασχολήθηκε αποκλειστικά με θέματα διεθνών συμβάσεων και αεροπορικού δικαίου, αποκτώντας ειδίκευση στον τομέα αυτό.
Το 1993 εντάχθηκε στο Νομικό Γραφείο του Πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου, όπου και υπηρέτησε έως το 1995.
Κατά το διάστημα αυτό επεξεργάσθηκε σειρά Νομοσχεδίων αλλά κυρίως ασχολήθηκε με τις συμβάσεις μεγάλων έργων (Αεροδρόμιο Σπάτων, Γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου κ.λ.π.), έχοντας τη θέση της Γραμματέως στην επιτροπή Μεγάλων Έργων, το αρμόδιο συντονιστικό διυπουργικό όργανο. Από το 1995 έως το Μάρτιο του 2000 κατείχε τη θέση της Ειδικής Συνεργάτου στον Υπουργό Ανάπτυξης Ευάγγελο Βενιζέλο.Στις εκλογές της 7ης Μαρτίου 2004 εκλέχθηκε 1η Βουλευτής Β΄ Αθήνας με το ΠΑΣΟΚ συγκεντρώνοντας 175.567 σταυρούς ....

ΤΕΛΟΣ ΤΑ ΕΥΡΟΥΔΑΚΙΑ

"Δεν παίρνει τελικά το δάνειο των έξι εκ. ευρώ η δημοτική αρχή, μετά από απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου και αφού το υπουργείο Εσωτερικών αποφάσισε να κόψει όλες τις αιτήσεις δανειοδότησης στους υπερχρεωμένους δήμους ενόψει και του Καλλικράτη αφήνοντας έτσι στα...



κρύα του λουτρού τόσο το δήμο όσο όμως και τους εργαζομένους, οι οποίοι υποτίθεται ότι θα εισέπρατταν τους μισθούς που τους οφείλονται από τα χρήματα του δανείου.Η πρόθεση του δήμου ήταν να δανειστεί συνολικά έξι εκ. ευρώ, τρία για μισθούς και τρία για έργα ρυμοτομίας, χρήματα όμως που δεν πρόκειται να μπουν στα ταμία του, βάζοντας βόμβα στα σχέδια του και προκαλώντας έναν ακόμα πονοκέφαλο ενόψει μάλιστα των εκλογών.Η εξέλιξη αυτή σίγουρα δεν ικανοποιεί τη δημοτική αρχή η οποία βρίσκεται αντιμέτωπη με τους εργαζόμενους στο δήμο, σε πολλούς από τους οποίους οφείλει μισθούς πέντε μηνών, αριθμός που αναμένεται να αυξηθεί.

Δεν φτάνει μόνο το ένταλμα
Αξίζει να θυμίσουμε ότι οι εργαζόμενοι στο δήμο επισκέφτηκαν το δημαρχείο την προηγούμενη εβδομάδα ζητώντας να μάθουν πότε επιτέλους θα πληρωθούν, εισπράττοντας όμως μονάχα υποσχέσεις.Ο πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου, Βασίλης Κοσμάς, τους ενημέρωσε πως το θέμα είναι διαδικαστικό καθώς αναμένεται το ένταλμα πληρωμής από το Ελεγκτικό Συνέδριο.Ένα ένταλμα όμως που έχει ήδη καθυστερήσει να έρθει εδώ και είκοσι μέρες και το οποίο δε διασφαλίζει την πληρωμή των εργαζομένων, αφού αν το ταμείο δεν έχει λεφτά, μία εντολή πληρωμής δεν φτάνει για να πληρωθούν.

Ρίχνουν ευθύνες στην αντιπολίτευση
Μέσα σε αυτό το αρνητικό σκηνικό που συντίθεται για τη δημοτική αρχή και τον ίδιο τον δήμαρχο, η ανακοίνωση της ενιαίας αντιπολίτευσης του δήμου έρχεται να προσθέσει ένα ακόμα χτύπημα.Σύμφωνα λοιπόν με την ανακοίνωση αυτή, η δημοτική αρχή γνωρίζοντας την αρνητική απάντηση από το υπουργείο για το θέμα του δανείου και μην έχοντας πώς να δικαιολογηθεί απέναντι στους εργαζομένους, προσπάθησε να μεταθέσει τις ευθύνες της στην αντιπολίτευση, υποστηρίζοντας ότι αυτή απευθύνθηκε στο Ελεγκτικό συνέδριο και κατάφερε να σταματήσει τη δανειοδότηση.Πράγμα όμως που δεν έγινε ποτέ αφού ο επίτροπος του Ελεγκτικού συνεδρίου είναι υποχρεωμένος να ελέγχει τα εντάλματα πληρωμής και γενικότερα τις οικονομικές κινήσεις των ΟΤΑ από μόνος του.Αυτό και σε συνδυασμό με την απόφαση του υπουργείου να μη χορηγήσει ξανά δάνεια σε υπερχρεωμένους δήμους, όπως είναι κι αυτός των Ιωαννίνων, οδήγησαν όπως όλα δείχνουν στο «κόψιμο» των έξι εκ. ευρώ που ζητούσε η δημοτική αρχή.

Αποτέλεσμα ανεύθυνης πολιτικής
Η αντιπολίτευση με ανακοίνωσή της κατακρίνει τις πρακτικές της δημοτικής αρχής τονίζοντας πως «δρέπει πια τους καρπούς των πράξεών της και το οικονομικό αδιέξοδο που δημιουργήθηκε από τις αλόγιστες ρουσφετολογικές δαπάνες, την αδυναμία περιστολής των δαπανών και τη σκόπιμη «αδυναμία» είσπραξης των οφειλών» κάτι που έχει ως αποτέλεσμα την αδυναμία καταβολής μισθών στους εργαζομένους.Και σαν να μην έφτανε αυτό -συνεχίζει η ανακοίνωση- ο προπαγανδιστικός μηχανισμός της Δημοτικής Αρχής επιχειρεί, να μεταθέσει τις ευθύνες για ακόμα μια φορά στην ενιαία αντιπολίτευση που δήθεν κατάφερε να σταματήσει στο Ελεγκτικό συνέδριο την δανειοδότηση του δήμου.Ταυτόχρονα επισημαίνει ότι οι εργαζόμενοι γνωρίζουν καλά, ότι η μόνη υπεύθυνη για τη σημερινή κατάσταση είναι η ανεύθυνη, όπως τη χαρακτηρίζει, πολιτική της Δημοτικής Αρχής.Τέλος η ανακοίνωση αναφέρει πως η ενιαία αντιπολίτευση θα κληθεί σύντομα να αναλάβει την ευθύνη διοίκησης του δήμου Ιωαννιτών και ότι με απόλυτο σεβασμό στους εργαζομένους, θα προσπαθήσει με κάθε τρόπο να δώσει λύση στα αυξημένα οικονομικά προβλήματα.

ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Ολοκληρώνεται σήμερα- με την εκλογή της νέας Πολιτικής Επιτροπής- το 8ο συνέδριο του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Η χθεσινή, δεύτερη ημέρα του συνεδρίου, «σημαδεύτηκε» από την αιχμηρή τοποθέτηση του Άρη Σπηλιωτόπουλου, ο οποίος τόνισε ότι οι θεσμοί απαξιώνονται και κυριαρχεί η σκανδαλολογία.

«Οι ημέρες θυμίζουν 1965. Αυτοί που υπονόμευαν τη Δημοκρατία προσέφεραν συνειδητά δρόμο στους συνταγματάρχες» τόνισε, συμπληρώνοντας ότι σήμερα η μόνη λύση είναι η ίδια η πολιτική. Πληρώσαμε ακριβά το πολιτικό κόστος. Πήραμε τις ευθύνες που μας αναλογούν» συμπλήρωσε και πρόσθεσε πως «κλείνοντας τις πόρτες αυτού του συνεδρίου η ΝΔ πρέπει να δείξει ότι έχει ανάστημα να επιβιώσει όταν το πολιτικό σύστημα καταρρέει». Α. Σπηλιωτόπουλος: Ζούμε ημέρες του ’65

Ο Δημήτρης Αβραμόπουλος κάλεσε την κυβέρνηση να αποσαφηνίσει αμέσως τι συμβαίνει με το σκοπιανό, τονίζοντας ότι πρέπει να αντιληφθεί το μέγεθος της ευθύνης και να πει την αλήθεια.

Για συνολική κρίση του πολιτικού συστήματος έκανε λόγο στην ομιλία του ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Ο κ. Μητσοτάκης εμφανίστηκε αυτοκριτικός, επισημαίνοντας πως η παράταξη πρέπει να «επουλώσει τραύματα από μια επώδυνη εκλογική ήττα», στην οποία, όπως είπε, το κόμμα οδηγήθηκε από συμπεριφορές και άστοχες πολιτικές, μια ήττα που πλήγωσε τους ψηφοφόρους.

Το συνέδριο σηματοδοτεί το τέλος της εσωστρέφειας και την αρχή ενός νέου δρόμου προς την επιτυχία και τη νίκη τόνισε στην ομιλία του στο συνέδριο της ΝΔ ο γραμματέας συνδικαλιστικού, Γιάννης Μανώλης.

Σε μια έμμεση αναφορά του στη διαφωνία που είχε με τον κ. Μητσοτάκη για τους συνδικαλιστές της ΟΛΜΕ ο κ. Μανώλης υπερασπίστηκε τους συνδικαλιστές της παράταξης επισημαίνοντας πως «έχει αμαρτίες ο συνδικαλισμός όπως και η πολιτική μην κατηγορούμε με ευκολία τους συνδικαλιστές, δεν φταίνε πάντα».

Ο κ. Μανώλης άφησε αιχμές και για την κ. Μπακογιάννη, δηλώνοντας ότι «πρέπει να καταλάβουν όσοι ψήφισαν το μνημόνιο πως δεν μπορούν να φέρουν το καινούργιο.

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Σήμερα Κυριακή στην πανελλαδική της συνδιάσκεψη η Ανανεωτική Πτέρυγα που αποχώρησε από τον Συνασπισμό ανακοινώνει την ίδρυση της «Δημοκρατικής Αριστεράς». Το εγχείρημα αναμένεται να ολοκληρωθεί σταδιακά μέχρι τον Σεπτέμβριο εν όψει και των περιφερειακών εκλογών. Μέχρι τότε θα δημιουργηθούν σταδιακά τα όργανα του κόμματος και θα έχει σχηματιστεί ο πυρήνας της ηγεσίας του.

Την Τετάρτη θα γίνει η πρώτη ανοικτή συγκέντρωση του νέου σχήματος στο ξενοδοχείο «Athens Imperial». Εκεί αναμένεται να παρουσιαστούν και πρόσωπα που προέρχονται από την Αριστερά και στηρίζουν τον νέο πολιτικό σχηματισμό. Χθες το βράδυ η Ανανεωτική Πτέρυγα διοργάνωσε συνάντηση ανθρώπων των τεχνών και των γραμμάτων σε μια προσπάθεια να στηριχθεί το νέο σχήμα από διανοούμενους και προσωπικότητες των τεχνών. Μεταξύ εκείνων που ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση ήταν οι Ρέα Γαλανάκη, Μαριλένα Πολιτοπούλου, Σοφιανός Χρυσοστομίδης, Γιώργος Γιαννουλόπουλος, Γιώργος Λαζόγκας, Δημήτρης Σεβαστάκης, Νότης Μαυρουδής, Δήμος Μούτσης, Κώστας Γανωτής, Μαρία Ρεπούση, Ελενα Πατρικίου, Κίμων Χατζημπίρος, Βάσω Κιντή, Κίτυ Αρσένη, Εύα Κοταμανίδου, Ηλίας Λογοθέτης και Γιάννης Μόρτζος. Ο Φώτης Κουβέλης, δίνοντας τα χαρακτηριστικά του νέου σχήματος την περασμένη Πέμπτη, μίλησε για ένα σχήμα που δεν θα «κλείνεται στις "ασφαλείς" απαντήσεις των περασμένων δεκαετιών». Και αφήνοντας έμμεσα αιχμές κατά του ΣΥΡΙΖΑ, είπε ότι η Αριστερά «δεν κάνει καμιά παραχώρηση ούτε στον αριστερότροπο λαϊκισμό ούτε στον μυωπικό αριστερισμό».

ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

H ιστορία της Ελενας Ράπτη, που μεγάλωσε μέσα σ ένα περιβόλι απο ροδιές στη Καρδία της Θεσσαλονίκης, αλλά αμάρτησε δαγκώνοντας τις φράουλες στο καυτό πάρτυ της ΔΕΘ το 2005, ξετυλίγεται στο ρεπορτάζ των "ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΩΝ".

Μια διαδρομή γεμάτη πολιτικούς άνδρες οι οποίοι υποκύπτουν στα καλέσματα της "ΑΓΑΠΗΣ" της-ακόμη και ο Αντώνης Σαμαράς φρόντισε και τις δύο φορές που ανέβηκε στη συμπρωτεύουσα να παρευρεθεί στις εκδηλώσεις του Συλλόγου της γαλάζιας κούκλας.

Η ίδια μιλώντας στην εφημερίδα είπε οτι θα βρίσκεται στο Συνέδριο της ΝΔ, το Σαββατοκύριακο οπότε καλό είναι ολοι εσείς οι πικραμένοι νεοδημοκράτες, αφού διαβάσετε τις "ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ" να πάτε στο Συνέδριο για να θαυμάστε την Ελενα απο κοντά.

Ειδικά τώρα που οι πληροφορίες την θέλουν να έχει χωρίσει απο τον Μαρακάκη...

...ΣΚΑΝΔΑΛΑΡΑ?..

Πριν από έναν μήνα, το Σώμα Δίωξης Οικονομικού Εγκλήματος πραγματοποίησε έφοδο στα ναυπηγεία Σκαραμαγκά, με σκοπό να ερευνήσει την υπόθεση αγοράς των τεσσάρων υποβρυχίων, αλλά και τον εξυγχρονισμό ορισμένων φρεγατών. Σύμφωνα με δημοσίευμα ρης Κυριακάτικης εφημερίδα Real news, τα στελέχη του ΣΔΟΕ, εντόπισαν ορισμένα ιδιαίτερα "ζουμερά" στοιχεία, τα οποία πιθανόν συνιστούν νέο σκάνδαλο που αφορά την περίοδο υπουργείας του Άκη Τσοχατζόπουλου και του Γιάννου Παπαντωνίου και έχουν ήδη συντάξει αναφορά, την οποία έχουν παραδώσει στον Υπουργό Εθνικής Άμυνας κ. Βαγγέλη Βενιζέλο.

Συγκεκριμένα, οι άντρες του ΣΔΟΕ, συνέλεξαν στοιχεία που αφορούσαν:

- Τιμολόγια ύψους περίπου 8 εκατομμυρίων ευρώ από εταιρείες του εξωτερικού προς τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά για «παροχή υπηρεσιών», οι οποίες αμφισβητούνται από το ΣΔΟΕ. Είναι ενδεικτικό ότι μεταξύ των προσφερομένων υπηρεσιών περιγράφεται και η προώθηση των συμφερόντων των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά στη Βολιβία, η οποία δεν έχει καν θάλασσα!

- το θέμα του εκσυγχρονισμού έξι φρεγατών, που το ΣΔΟΕ, έχει εντοπίσει τεράστια οικονομική διαφορά σε τιμολόγιο ύψους 23.000.000 ευρώ . Η διαφορά προέκυψε από το τιμολόγιο της εταιρείας και το αντίστοιχο τιμολόγιο που κατέθεσε το Πεντάγωνο.

Τα χρήματα αυτά διακινούνταν μέσω ελληνικής εταιρείας η οποία συνεργαζόταν με εταιρεία που είχε έδρα στην Κύπρο. Τα πρόσωπα που εμφανίζονται να εκπροσωπούν αυτές τις εταιρείες, είχαν σχέσεις με τις εταιρείες που είχαν αναλάβει τη ναυπήγηση των νέων υποβρυχίων του Πολεμικού Ναυτικού.

Επίσης το ΣΔΟΕ διερευνά το ρόλο εταιρειών παροχής υπηρεσιών οι οποίες ενεπλάκησαν στο πρόγραμμα εκσυγχρονισμού των φρεγατών τύπου ΛΗΜΝΟΣ-ΕΛΛΗ.

...ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΕΣ...ΧΡΕΟΚΟΠΙΑΣ...

ΧΩΡΑ ΜΕ ΤΙΣ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΕΣ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΕΣ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ Η ΕΛΛΑΔΑ ...ΚΑΛΟΜΕΛΕΤΑ ΚΑΙ ΕΡΧΕΤΑΙ...

Δύσκολη εβδομάδα ήταν αυτή που πέρασε για την ελληνική αγορά ομολόγων. Μετά την υποβάθμιση της ελληνικής οικονομίας στην κατηγορία των «σκουπιδιών» (junk) από τον ξένο οίκο Moody’s, τα σενάρια περί χρεοκοπίας της χώρας εντάθηκαν και πάλι. Αποτέλεσμα ήταν το 5ετές ασφάλιστρο κινδύνου (CDS) έναντι πτώχευσης της Ελλάδας να αυξηθεί και να φτάσει χθες έως και τις 1.131 μονάδες καταγράφοντας άνοδο περίπου 350 μονάδων μέσα σε μία εβδομάδα και καταρρίπτοντας κάθε προηγούμενο αρνητικό ρεκόρ. Σύμφωνα με τα στοιχεία που ανακοινώνει η αρμόδια εταιρεία CMA, χθες η πιθανότητα χρεοκοπίας της χώρας εντός των επόμενων 5 ετών (υπολογίζεται με βάση τα CDS) έφτασε στο 68,5%. Ποσοστό υψηλότερο και από αυτό που έδινε η CMA λίγο πριν από την ενεργοποίηση του μηχανισμού στήριξης. Πλέον, η Ελλάδα είναι η χώρα με τις μεγαλύτερες πιθανότητες χρεοκοπίας παγκοσμίως. Δεύτερη έρχεται η Βενεζουέλα με ποσοστό 58,8% και ακολουθούν η Αργεντινή με 48,5%, το Πακιστάν με 38,9%, η Ουκρανία με 35,8%, το Ιράκ με 29,2% και το Ντουμπάι με 29,1%. Αξίζει να σημειωθεί, ότι ακόμα χαμηλότερο είναι το ενδεχόμενο χρεοκοπίας των άλλων χωρών του Ευρωπαϊκού Νότου, που δέχονται πιέσεις αφού έχουν χαρακτηριστεί ως τα επόμενα «θύματα» της κρίσης χρέους που βιώνει η Ελλάδα. Το ποσοστό χρεοκοπίας της Πορτογαλίας στα επόμενα πέντε χρόνια διαμορφωνόταν την Παρασκευή στο 25,2%, της Ισπανίας στο 21,2% και της Ιταλίας στο 15,5%, ενώ για την Ιρλανδία ήταν 21,5%. Η εκτόξευση των CDS αποδίδεται κυρίως στο γεγονός ότι η Ελλάδα βαθμολογείται ως «junk» από τους δύο εκ των τριών μεγαλυτέρων οίκων αξιολόγησης. Η εξέλιξη αυτή έχει ως αποτέλεσμα η πλειοψηφία των διαχειριστών κεφαλαίου, επενδυτικών τραπεζών και αμοιβαίων κεφαλαίων να πωλούν τους ελληνικούς τίτλους, καθώς στα καταστατικά τους προβλέπεται ότι δεν πρέπει να κρατούν ομόλογα με τόσο χαμηλή αξιολόγηση.

Ωστόσο, τα spreads (διαφορές απόδοσης των ελληνικών ομολόγων έναντι των αντίστοιχων γερμανικών) των ελληνικών τίτλων δεν έχουν αυξηθεί τόσο πολύ, όσο τα CDS. Αυτό γιατί, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) αγοράζει τα ελληνικά ομόλογα για να στηρίξει τις τιμές τους. Αντίστοιχο πρόγραμμα στήριξης δεν υπάρχει για τα CDS με αποτέλεσμα να πλήττονται περισσότερο. Χθες, το spread των 10ετών ομολόγων κυμαινόταν στην περιοχή των 802 μονάδων - όσο δηλαδή και προχθές.

Πλέον, το ενδιαφέρον όλων μετατοπίζεται στις εκδόσεις των εντόκων γραμματίων του Δημοσίου στις 16 και 23 Ιουλίου, μέσω των οποίων θα πρέπει να αναχρηματοδοτηθούν περίπου 4,3 δισ. ευρώ.

ΕΛΕΝΗ ΓΛΥΚΑΤΖΗ-ΑΛΒΕΛΕΡ

Εκατό χρόνια συμπληρώνονται τη Δευτέρα 28 Ιουνίου από την ημέρα που άνοιξε τις πύλες της στο αναγνωστικό κοινό η Δημοτική Βιβλιοθήκη Πατρών. Η γενέθλια ημέρα θα εορτασθεί με μία σημαντική εκδήλωση στην οποία θα παραβρεθεί και θα μιλήσει μία από τις πλέον εξέχουσες Πανεπιστημιακές προσωπικότητες των ελληνικών γραμμάτων η Πρύτανης κα Ελένη Γλύκαντζη Αρβελέρ.

Το θέμα της ομιλίας της θα είναι «Ο ρόλος του βιβλίου και η ανάγνωση ως πολιτιστική αξία» και η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στις 8 μ.μ. στο Συνεδριακό Κέντρο του Πανεπιστημίου Πατρών, με τη συμμετοχή της Ορχήστρας Νυκτών Εγχόρδων του Δήμου Πατρέων υπό τη διεύθυνση του Θανάση Τσιπινάκη και ερμηνεύτρια την Ελένη Πέτα. Νωρίτερα, στις 12 το μεσημέρι, ο Δήμαρχος Πατρέων Ανδρέας Φούρας θα υποδεχθεί την κα Γλύκατζη Αρβελέρ στο Δημαρχείο όπου θα παραχωρηθεί Συνέντευξη Τύπου, στην οποία θα συμμετέχει και ο πρόεδρος του Δ.Σ. της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Σπύρος Θεοδωρόπουλος. Με την ανοικτή εκδήλωση της Δευτέρας θα κλείσουν οι εορταστικές εκδηλώσεις για τα 100 χρόνια από την ίδρυση της
Δημοτικής Βιβλιοθήκης Πατρών και το Δ.Σ. της Δημοτικής Βιβλιοθήκης καλεί όλους τους Πατρινούς να παραβρεθούν. Υπενθυμίζεται ότι προηγήθηκαν 5 εκδηλώσεις και συγκεκριμένα,
12/1/2010 στο Δημοτικό Θέατρο Απόλλων παρουσίαση του
επετειακού Λευκώματος.
1/3/2010 η έκθεση των πολύτιμων Συλλόγων της Δημοτικής
Βιβλιοθήκης.
20/3/2010 εορτασμός της Παγκόσμιας Ημέρας Ποίησης με το Μιχάλη
Γκανά.
20-25/4/2010 εορτασμός Παγκόσμιας Ημέρας Παιδικού Βιβλίου και
15/5/2010 ημερίδα για το μέλλον του βιβλίου.
Όλες οι εκδηλώσεις στέφτηκαν με απόλυτη επιτυχία κι αυτό
οφείλεται στη μεγάλη συμμετοχή των δημοτών που ξεπέρασε κάθε
προσδοκία

ΔΙΑΝΟΜΗ ....ΑΓΑΘΩΝ

Σε μία αξιοπρόσεκτη κίνηση προχωρά η Τράπεζα τροφίμων του Δήμου Ρίου της Πάτρας.

Από τις 9:30 έως και τη 13:00 της ερχόμενης Δευτέρας και της Τρίτης, θα διανείμει διάφορα αγαθά-προϊόντα στους άπορους πολίτες της Πάτρας.

Η διανομή γίνεται στο πλαίσιο της ενδεδειγμένης κοινωνικής μέριμνας και φροντίδας, για το πρόβλημα των οικονομικά ασθενέστερων οικογενειών της περιοχής.

ΑΝΤΙ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΑ

Αθήνα
Αντισυνταγματικές έκρινε σειρά διατάξεων του ασφαλιστικού νομοσχεδίου η Ολομέλεια του Ελεγκτικού Συνεδρίου.

Μεταξύ αυτών, η ενοποίηση των Ταμείων, ο καθορισμός της βασικής σύνταξης με απόφαση των υπουργών Οικονομικών και Εργασίας, η αναστολή της σύνταξης σε περίπτωση που ο συνταξιούχος απασχοληθεί, αλλά και η μη κάλυψη από το κράτος των ελλειμμάτων των επικουρικών ταμείων.

Ίσως μάλιστα η «λίστα» των διατάξεων που εμφανίζουν προβλήματα συνταγματικότητας αυξηθεί αφού ο έλεγχος του νομοσχεδίου συνεχίζεται την Δευτέρα.

Ειδικότερα, η Ολομέλεια του Ελεγκτικού Συνεδρίου κατά τη διάσκεψή της την Παρασκευή επεξεργάστηκε για δεύτερη ημέρα το νομοσχέδιο που αφορά «τις βασικές συνταξιοδοτικές διατάξεις» και θα συνεχίσει την επεξεργασία του νομοσχεδίου την ερχόμενη Δευτέρα 28 Ιουνίου 2010.

Η Ολομέλεια έκρινε ότι ορισμένες διατάξεις του νομοσχεδίου αντιμετωπίζουν συνταγματικά προβλήματα, ενώ αντίθετα κρίθηκε ομόφωνα συνταγματική η επιβολή ΛΑΦΚΑ στις μεγάλες συντάξεις μέχρι το 2015.

Αντισυνταγματικές κρίθηκαν οι διατάξεις εκείνες του νομοσχεδίου που προβλέπουν την ενοποίηση ταμείων, όπως και την ένταξη στο ΙΚΑ των νεοπροσλαμβανομένων στο Δημόσιο μετά την 1.1.2011.

Επίσης αντισυνταγματική κρίθηκε η εξουσιοδότηση που παρέχει το νομοσχέδιο στους συναρμόδιους υπουργούς Οικονομικών και Εργασίας να καθορίζουν με κοινή απόφαση τους το ποσό της βασικής σύνταξης.

Επιπλέον, κρίθηκε αντίθετη στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου η διάταξη του νομοσχεδίου με την οποία αναστέλλεται η σύνταξη σε περίπτωση που ο συνταξιούχος απασχοληθεί ως μισθωτός ή ως αυτοαπασχολούμενος.

Αντίθετη με τις συνταγματικές επιταγές κρίθηκε και η διάταξη του νομοσχεδίου που προβλέπει ότι το κράτος από την 1.1.2011 δεν θα καλύπτει ελλείμματα των επικουρικών ταμείων.

ΑΝΔΡΕΑΣ Γ.ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ

του Γιώργου Λακόπουλου
Ξημερώνοντας στις 23 Ιουνίου- που ο Ήλιος ανέτειλε στις 05.01 και είχε γενέθλια ο Κώστας Σημίτης, η ελληνική πολιτική σκηνή έμεινε χωρίς τον Ανδρέα Παπανδρέου. Απ’ όσα ακούστηκαν στην κηδεία του, τρεις μέρες αργότερα, η πιο διάσημη φράση ήταν του Γιώργου: «Άκουσες να νέα πατέρα;» Η πιο ουσιαστική όμως ήταν του Μιλτιάδη Έβερτ: «Στον Ανδρέα οφείλουμε τη μορφή που έχουν τα κόμματα σήμερα». Πράγματι η μεταπολιτευτική μορφή του κομματικού συστήματος ήταν έργο του.


Δεν θα μάθουμε όμως ποτέ τι σκεφτόταν ο ίδιος γι αυτό το σύστημα, τους μηχανισμούς και τους ανθρώπους του. Δεν άφησε απομνημονεύματα. Δεν έγραψε ούτε μια λέξη για τον εαυτό του -αν εξαιρέσουμε τις αναφορές του στη «Δημοκρατία στο απόσπασμα», ή όσα παρέθεσε η Μαργαρίτα στον «Εφιάλτη στην Αθήνα». Δεν έβαλε ούτε μια αράδα για την υστεροφημία του, αντίθετα με τους μεγάλους αντιπάλους του, Κωνσταντίνο Καραμανλή και Κώστα Μητσοτάκη. Γι’ αυτόν έγραψαν κυρίως ο γιος του ο Νίκος και πολλοί άλλοι, είτε για να τον υμνήσουν αβασάνιστα, είτε για τον συκοφαντήσουν ασυλλόγιστα.

Στην πραγματικότητα δεν ξέρουμε σχεδόν τίποτε για τον άνθρωπο που άλλαξε την έννοια της πολιτικής στην Ελλάδα. Κι ότι ξέρουμε είναι από το 1964 και εντεύθεν όταν συνδέθηκε με την εγχώρια πολιτική σκηνή και τους ανθρώπους της. Υπάρχουν και οι διάσπαρτες ιστορίες για την εφηβεία του. Για την σταδιοδρομία του υπάρχουν μόνο οι πολύτιμες, αυθεντικές, μαρτυρίες του Διαμαντή Πεπελάση, που καταλήγουν πάντα - με υπολανθάνουσα νοσταλγία για τις ημέρες τους στο Μπλέρκλει- στην υπενθύμιση: «Αν δεν είχε μπει στην πολιτική θα είχε εξελιχθεί σ έναν από τους μεγαλύτερους οικονομολόγους του 20ου αιώνα».


Τι θα ήταν άραγε η Οικονομία με τον Ανδρέα Παπανδρέου και η Ελλάδα χωρίς τον Ανδρέα Παπανδρέου; Θα περιμένουμε μέχρι η Ιστορία και η Επιστήμη να δώσουν τις πραγματικές απαντήσεις. Προς το παρόν, υπάρχει μόνο η γοητευτική μνήμη της δημόσιας παρουσίας του. Και η μελαγχολία ότι η στρατηγική της Αλλαγής, ως πλαίσιο που τον ανάδειξε ως λαϊκό ηγέτη, αναστρέφεται δραματικά δεκατέσσερα χρόνια μετά το θάνατο του. Τελικά αυτό αποδίδει τον συναρπαστικό βίο του Ανδρέα, είναι μια φράση του αμερικανού συγγραφέα Ασλει Μπρίλιαντ: «Όσο και αν φαίνεται παράξενο η ζωή μου βασίζεται σε αληθινή ιστορία»…

Παρασκευή 25 Ιουνίου 2010

ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ

Γράφει ο Νικ Τατ.

Ρε σεις…

Που φθάσαμε τη χώρα… Τριάντα έξι χρόνια μετά την πτώση της χούντας των συνταγματαρχών, η Ελλάδα διέρχεται μια χωρίς προηγούμενο κρίση… Η χούντα κατέλυσε με τα όπλα τη δημοκρατία, έστειλε χιλιάδες πατριώτες στην εξορία, βασάνισε, πόνεσε, μάτωσε, έβαλε το λαό στο γύψο, αλλά στα επτά χρόνια τυραννίας δεν επέβαλε οικονομική δικτατορία…

Το αντίθετο…


Ενώ εσείς – η γενιά του Πολυτεχνείου, που όπως εύστοχα έχει πει η Έλλη Παππά, εξαργύρωσε πάρα πολύ ακριβά γραμμάτια και από σας γέμισε ο τόπος νεόπλουτους – σε συνεργασία με κέντρα που εξυπηρετούν τα συμφέροντα μιας αδίστακτης νεοφιλελεύθερης συμμορίας, έχετε εγκαθιδρύσει την πιο σκληρή και απάνθρωπη οικονομική δικτατορία που έχει γνωρίσει ο τόπος…


Ρε σεις…

Ο δικτάτορας Παπαδόπουλος δεν είχε σπίτι ούτε στην Ηρώδου Αττικού, ούτε στην Αρεοπαγίτου, ούτε είχε καβάτζα πέντε έξι off shore για να κάνει παιχνίδι με τα κλεμμένα… Εσείς έχετε…

Ο δικτάτορας πέθανε και τον έβγαλαν από τριάρι…

Ενώ σεις, κάποιοι από σας, με την ανοχή των υπολοίπων, εξαπατώντας και κατακλέβοντας τον Ελληνικό λαό, πλουτίσατε και προκαλέσατε ασύστολα και ατιμωρητί και τώρα κυνικά στέλνετε το λογαριασμό σε μισθωτούς και συνταξιούχους…

Καλά, δεν ντρέπεστε???


Ρε σεις…

Ξέρετε ποιο ήταν το δημόσιο χρέος του δικτάτορα???

Μηδέν στο πηλίκιο, όπως λέει Κάποιος…

Ξέρετε τι σημαίνει χρέος 300 δις €???

Υποδούλωση της χώρας, εφιάλτες…


Τι θα πεις, κύριε Λοβέρδο, σε μια χήρα 45 χρονών, με δυο ανήλικα παιδιά άνεργη, που βίαια της στερείς τη σύνταξη του άνδρα της???

Πήγαινε στο μεσιέ Ντομινίκ Στρος Καν???

Τι σκατά σοσιαλιστές είστε???

Τουλάχιστον, κερνάτε τα έξοδα της… αποδημίας???


Είναι γνωστό ότι ο πολίτης απεριόριστης ανοχής που αραχτός στοχάζεται σε καναπέ, δεν αντιδρά… Αλλά είναι επίσης βέβαιο ότι στο παρελθόν δεν έχει ξαναβρεθεί σε παρόμοιες συνθήκες στέρησης, εμπαιγμού, οργής, εργασιακού μεσαίωνα, οικονομικής κακοποίησης και ταπείνωσης…

Αυτό, κύριοι, καλό θα ήταν να το λάβετε σοβαρά υπ’ όψη σας, γιατί έτσι που τα κάνατε, αρκεί μια σπίθα για να γίνει η χώρα Ιράκ…

Το πάρτι πάντως τελειώνει… Τα προνόμια, η υποκρισία, η αλαζονεία, η ασυδοσία, οι προκλήσεις, η ασυλία, όλα, κάποτε τελειώνουν…

Η κοινωνία δεν ανέχεται και δεν αντέχει άλλο το κλεπτοκρατικό σύστημα που λυμαίνεται τη χώρα

ΔΗΜΟΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΧΑΙΑΣ

Υποψήφιος Δήμαρχος: Ανδρέας Παναγιωτόπουλος (Γιατρός)
Υποψήφιος Αντι περιφερειάρχης: Γρηγόρης Αλεξόπουλος

Πληροφορίες θέλουν να γίνονται συζητήσεις σ'αυτή τη βάση για το ΠΑ.ΣΟ.Κ ικο χρίσμα από το ντόπιο και Αθηναικό Ιερατείο....

ΔΗΜΟΣ ΜΟΒΡΗΣ

Το Κέντρο Φύλαξης του Δήμου Μόβρης, σας ενημερώνει ότι οι εγγραφές των παιδιών έχουν ήδη ξεκινήσει για την καινούργια σχολική χρονιά που αρχίζει τον Σεπτέμβριο με καταληκτική ημερομηνία την Δευτέρα 12 Ιουλίου 2010.
Οι εγγραφές πραγματοποιούνται από Δευτέρα – Παρασκευή και τις ώρες
09: 00 – 13:00. Για την προσκόμιση των απαραίτητων δικαιολογητικών και για περισσότερες πληροφορίες το τηλέφωνο του Κέντρου Φύλαξης είναι : 26930 – 41200.
Η συμμετοχή των παιδιών είναι δωρεάν.

ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΧΡΥΣΟΧΟΙΔΗΣ

Μετά από τη βομβιστική επίθεση μέσα στο υπουργείο του -με θύμα τον υπασπιστή του-, ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, συνεχίζει τον αγώνα κατά της τρομοκρατίας. Ας τον ενημερώσει κάποιος πως ο μοναδικός τρομοκράτης είναι η κυβέρνηση στην οποία συμμετέχει.



Αν ο Μιχάλης Χρυσοχοίδης είχε λίγη τσίπα πάνω του, θα είχε παραιτηθεί μετά από τη βόμβα που έσκασε δίπλα στο γραφείο του. Αλλά, ως γνωστόν, οι Έλληνες πολιτικοί δεν έχουν τσίπα - ούτε αυτοί που τους ψηφίζουν έχουν τσίπα.

Μπορεί ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης να μην έχει τσίπα, αλλά βάζει στοιχήματα. Μετά από τον θάνατο του υπασπιστή του, ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης θεωρεί στοίχημα ζωής τη σύλληψη των δραστών. Περιέργως, λίγες ώρες πριν, μετά τη συνάντησή του με τον πρόεδρο της τρομοκρατίας Κάρολο Παπούλια, ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης είχε δηλώσει ότι το μεγάλο στοίχημα του φετινού καλοκαιριού είναι να προστατεύσουμε τα δάση.

Τον περασμένο Νοέμβριο, ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης δήλωνε -με αυτόν τον στόμφο που τον χαρακτηρίζει- πως το μεγάλο στοίχημα του υπουργείου και της αστυνομίας είναι η εξιχνίαση της υπόθεσης Κούνεβα. 'Ολα σαν στοίχημα τα βλέπει ο Χρυσοχοΐδης. Δικαίως τον αποκαλούν "υπουργό ΠΡΟΠΟ".

Γ.ΘΩΜΑΣ

Ο πρώην Υφυπουργός παιδείας Γιώργος Θωμάς σχολιάζει την κρίση που χτύπησε τα τοπικά ΜΜΕ, με το ακόλουθο άρθρο-παρέμβαση:

"Το τελευταίο διάστημα δεκάδες εργαζόμενοι στα ΜΜΕ της πόλης μας βρέθηκαν κυριολεκτικά στο δρόμο. Τρεις εφημερίδες έκλεισαν, προγράμματα σε ΤV και Ρ/Φ συρρικνώθηκαν, εργαζό μενοι δημοσιογράφοι και τεχνικοί βρέθηκαν άνεργοι και το
τραγικότερο, σε κάποιες περιπτώσεις, πολλοί από αυτούς χωρίς την καταβολή των
δεδουλευμένων και την νόμιμη αποζημίωση, πράξη απαράδεκτη και καταδικαστέα.

Οι αιτίες της κρίσης στον τοπικό τύπο είναι πολλές. Ο επιχειρηματικός αφανισμός που ενέσκηψε τα τελευταία χρόνια στην περιοχή στέρησε ντόπιους διαφημιστικούς πόρους από τα ΜΜΕ, εκδοτικές προσπάθειες και επιχειρήσεις δεν στηρίχθηκαν από την πόλη, αιρετοί και διοικούντες προσπάθησαν να μετατρέψουν ή «πίεσαν με τον τρόπο διαχείρισης του δημόσιου χρήματος» να μετατραπούν τα ΜΜΕ σε προσωπικά τους Γραφεία Τύπου με αποτέλεσμα την υποβάθμιση τους, και τέλος κάποιοι ιδιοκτήτες και διευθύνοντες διαχειρίστηκαν τα Μέσα όχι ως επιχειρήσεις ενημέρωσης και προσφοράς κοινωνικού έργου , αλλά ως χώρο άσκησης μιας εφήμερης επιχειρηματικής
δραστηριότητας, η οποία όμως ασκείτο με τις πλάτες (την πένα) των εργαζόμενων.

Όμως δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πως ο τύπος ήταν και, παρά την όποια κρίση, θα
παραμείνει μετερίζι της Δημοκρατίας και τα περιφερειακά ΜΜΕ πηγή οξυγόνου για την
πολιτιστική, οικονομική και κοινωνική υπόσταση της περιφέρειας.

Τα ανελεύθερα καθεστώτα κλείνουν τα ΜΜΕ με διατάγματα και οι Δημοκρατικά
εκλεγμένες αρχές τα στραγγαλίζουν οικονομικά και νομοθετικά, όταν δεν εξυπηρετούν
τους σκοπούς τους. Σήμερα που οι αποστάσεις μικρύνανε και οι λεωφόροι της
πληροφόρησης φαρδύνανε, φαίνεται πως τα επαρχιακά ΜΜΕ αποτελούν για την
εκάστοτε εξουσία μια ανεξέλεγκτη περιφερειακή εστία πληροφόρησης, η οποία θα
πρέπει να εκλείψει. Αυτός είναι ο στόχος και σ΄ αυτόν καλούμεθα όλοι μας να
αντισταθούμε."

Πάντα έτσι ήταν Γιώργο μου.
Και όταν ήσουν για πολλά χρόνια στην εξουσία.

ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ

Κλεάνθης Γρίβας


Η συνεργασία της κρατικής εξουσίας με το οργανωμένο έγκλημα δημιούργησε το παρακράτος, έναν ιδιότυπο «θεσμό» που λειτουργεί πέραν των ορίων της νομιμότητας, με καθοδηγητικά όργανα που απαρτίζονται από κρατικούς, κυβερνητικούς και κομματικούς αξιωματούχους και εκτελεστικά όργανα που στρατολογούνται από τον υπόκοσμο.



ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

1. ΚΡΑΤΟΣ, ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟ ΕΓΚΛΗΜΑ, ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ ΚΑΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ

2. Η ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΤΩΝ ΗΠΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟ-ΙΤΑΛΙΚΗ ΜΑΦΙΑ

1. Η εξέλιξη της αμερικανικής Μαφίας (1920-40)
2. Η συνεργασία της αμερικανικής κυβέρνησης με τη Μαφία
3. Η συνεργασία της CIA με το οργανωμένο έγκλημα

3. Η ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΤΩΝ ΗΠΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΡΣΙΚΑΝΙΚΗ ΜΑΦΙΑ

1. Η εξέλιξη της κορσικάνικης Μαφίας (1920-1940)
2. Γερμανική Κατοχή: Αντίσταση και Υπόκοσμος
3. Μετά την απελευθέρωση: Πολιτικός κόσμος, υπόκοσμος και CIA

4. Η ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΤΗΣ CIA ΜΕ ΤΟ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟ ΕΓΚΛΗΜΑ

1. Οι στόχοι της συνεργασίας της CIA με τον υπόκοσμο
2. Το χρονικό της συνεργασίας της CIA με το οργανωμένο έγκλημα
3. Συμπέρασμα

5. Η ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΤΗΣ CIA ΜΕ ΤΙΣ «ΑΝΤΙΝΑΡΚΩΤΙΚΕΣ» ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ



1. ΚΡΑΤΟΣ, ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟ ΕΓΚΛΗΜΑ,
ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ ΚΑΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ




Το οργανωμένο έγκλημα εμφανίστηκε στο ιστορικό προσκήνιο στις ΗΠΑ, εξαιτίας της απαγόρευσης και της δίωξης ορισμένων ψυχοτρόπων ουσιών.



• Γεννήθηκε κατά την σταδιακή επιβολή της απαγόρευσης του οπίου για κάπνισμα (1875-1902).

• Ενηλικιώθηκε μετά την πλήρη απαγόρευση των οπιούχων και της κοκαΐνης με το νόμο Harrison (1914).

• Ωρίμασε κατά τη διάρκεια της Ποτοαπαγόρευσης (1920-1933).

• Ισχυροποιήθηκε σε τρομακτικό βαθμό εξαιτίας των διαδοχικών απαγορεύσεων ορισμένων ουσιών (ανάμεσα στις οποίες, κυριαρχική θέση κατέχουν η ηρωίνη και η κοκαΐνη).

• Εξελίχθηκε ως κακοήθης νεοπλασία, σε εθνικό και διεθνές επίπεδο. Και

• Εμπεδώθηκε ως καθοριστικός παράγοντας της παγκόσμιας πολιτικής και οικονομικής ζωής.



Από τη δεκαετία του 1930 και μετά, χάρη στην απαγόρευση ορισμένων ουσιών που σκοπίμως ομαδοποιούνται υπό τον αδόκιμο και παραπλανητικό όρο «ναρκωτικά», δίπλα στη νόμιμη εξουσία του κράτους αναπτύσσεται η παράνομη εξουσία του οργανωμένου εγκλήματος η οποία δρα άλλοτε ως ανταγωνιστής και άλλοτε ως συνεργός της κρατικής εξουσίας που την κυοφόρησε, με αποτέλεσμα την εγκατάσταση μιας δυναμικής ισορροπίας ανάμεσά στη νόμιμη εξουσία του κράτους και την παράνομη εξουσία του οργανωμένου εγκλήματος, η οποία παίζει καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της πολιτικής και της μιας και της άλλης, σε όλα τα επίπεδα της δημόσιας ζωής.



Συνδετικός κρίκος μεταξύ της νόμιμης εξουσίας του κράτους και της παράνομης εξουσίας του οργανωμένου εγκλήματος είναι ένα στρώμα κρατικών υπαλλήλων, κυβερνητικών αξιωματούχων και επαγγελματιών πολιτικών που μισθώνονται από την κρατική εξουσία και εξαγοράζονται από το οργανωμένο έγκλημα. Μέσο για τη συγκρότηση αυτού του συνδετικού κρίκου είναι η διαφθορά.



Στην αρμοδιότητα της κρατικής εξουσίας ανήκουν όλες οι γενικές και ειδικές ρυθμίσεις που βρίσκονται εντός των ορίων (ή και στις παρυφές) της νομιμότητας, ενώ στην αρμοδιότητα του οργανωμένου εγκλήματος περιλαμβάνονται όλοι οι τομείς δραστηριοτήτων που περιχαρακώνονται με απαγορευτικές νομοθετικές ρυθμίσεις (πορνεία, τυχερά παιχνίδια, όπλα και, κυρίως, ναρκωτικά). Ενα ιδιαίτερο πεδίο δράσης συνιστούν οι σχεδιασμοί που δεν μπορούν να συντελεστούν νομίμως, όπως οι ποικίλες βρόμικες επιχειρήσεις των μυστικών υπηρεσιών (υπονομευτική, αποσταθεροποιητική και ανατρεπτική δραστηριότητα, τρομοκρατία, και άλλα συναφή).



Πεδίο συνεργασίας της κρατικής εξουσίας και του οργανωμένου εγκλήματος αποτελούν όλες οι δραστηριότητες που βρίσκονται εκτός των ορίων της νομιμότητας και εξυπηρετούν πολιτικούς στόχους, ανάμεσα στις οποίες πρωτεύουσα θέση κατέχουν τα όπλα, τα ναρκωτικά, η τρομοκρατία και η πορνεία. Σ' αυτό το χώρο, τα όρια μεταξύ νόμιμης και παράνομης εξουσίας γίνονται δυσδιάκριτα και η μία τίθεται στην υπηρεσία της άλλης, με τρόπο ώστε και οι δυο να προσπορίζονται σημαντικά οφέλη σε βάρος της κοινωνίας. Κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες, τα όπλα, τα ναρκωτικά και η τρομοκρατία αναδεικνύονται σε ένα, κρισιμότατο από κοινωνική και πολιτική άποψη, πλέγμα σχέσεων μεταξύ της νόμιμης εξουσίας του κράτους και της παράνομης εξουσίας του οργανωμένου εγκλήματος, που αρχίζουν από τη συνεργασία τους και καταλήγουν στην ταύτισή τους.



Η συνεργασία της κρατικής εξουσίας με το οργανωμένο έγκλημα γέννησε το παρακράτος, έναν ιδιότυπο «θεσμό» που λειτουργεί πέραν των ορίων της νομιμότητας, με καθοδηγητικά όργανα που απαρτίζονται από κρατικούς αξιωματούχους και εκτελεστικά όργανα που στρατολογούνται από τον υπόκοσμο.



Όπως προκύπτει από την ιστορική έρευνα, από την έναρξη του Ψυχρού Πολέμου, τα ναρκωτικά και η τρομοκρατία αποτελούν δυο αποτελεσματικά, πολιτικά και οικονομικά, εργαλεία που χρησιμοποιούνται από τις μυστικές υπηρεσίες και το οργανωμένο έγκλημα, που συνεργάζονται μεταξύ τους εξυπηρετώντας τους δικούς τους ιδιαίτερους σκοπούς.



Από το 1947 και μετά, οι δραστηριότητες των μυστικών υπηρεσιών και του οργανωμένου εγκλήματος αλληλο-επικαλύπτονται στ' όνομα της αντιμετώπισης του κομμουνιστικού κινδύνου, με αποτέλεσμα την αλληλεπίδραση και τον αμοιβαίο μετασχηματισμό τους:



Το οργανωμένο έγκλημα (παράλληλα με την παραδοσιακή του δραστηριότητα στους τομείς της προστασίας, της πορνεία, του τζόγου και των ναρκωτικών) πολιτικοποιείται διαμέσου της εξυπηρέτησης πολιτικών στόχων που του τίθενται από τις μυστικές υπηρεσίες, όπως το σπάσιμο των απεργιών, οι βιαιότητες σε βάρος της αριστεράς και η διάπραξη πολιτικών δολοφονιών. Και oι μυστικές υπηρεσίες (παράλληλα με την παραδοσιακή τους δραστηριότητα στους τομείς της κατασκοπίας, της αντικατασκοπίας και της πολιτικής τρομοκρατίας) εγκληματοποιούνται χρησιμοποιώντας τα μέσα του οργανωμένου εγκλήματος, και κυρίως τα ναρκωτικά.



Έτσι οι μυστικές υπηρεσίες αναδεικνύονται σε παράλληλη εξουσία, γιατί οι μπίζνες με τα ναρκωτικά εξασφαλίζουν σ’ αυτές μια πολιτική αυτονομία διαμέσου μιας σειράς «συμμαχιών» που μπορούν να διαφεύγουν από τον έλεγχο της νόμιμης πολιτικής εξουσίας, και συγχρόνως μια οικονομική αυτοδυναμία από τα αρμόδια συνταγματικά όργανα ελέγχου, διαμέσου της αυτοχρηματοδότησης των επιχειρήσεών τους με τα κέρδη που προσπορίζονται από την έμμεση ή άμεση συμβολή τους στη διακίνηση των ναρκωτικών.



Σήμερα, οποιαδήποτε σοβαρή μελέτη για τα ναρκωτικά θα προσκρούσει αναγκαία στο τρίπτυχο «οργανωμένο έγκλημα - μυστικές υπηρεσίες - τρομοκρατία», και οποιαδήποτε σοβαρή έρευνα για την τρομοκρατία θα βρεθεί αντιμέτωπη με το τρίπτυχο «οργανωμένο έγκλημα - μυστικές υπηρεσίες - ναρκωτικά». Έτσι σχηματίζεται το τετράπτυχο «οργανωμένο έγκλημα - μυστικές υπηρεσίες - ναρκωτικά - τρομοκρατία», που τα επιμέρους στοιχεία του μόνο αφελείς ή ανιστόρητοι μπορούν να απομονώνουν με ελαφριά καρδιά και σκέψη.



Μέσα σ' αυτό το γενικό πλαίσιο συντελέστηκε ο βαθμιαίος μετασχηματισμός του οργανωμένου εγκλήματος σταδιακά από ένα συντεχνιακό οργανισμό με τοπική εμβέλεια σε μια πανίσχυρη πολυεθνική εταιρεία με παγκόσμια επιρροή, με την οποία ελάχιστα κράτη θα μπορούσαν να συγκριθούν από την άποψη της οργάνωσης, της ισχύος και της αποτελεσματικότητας.



Κατά τη μεταπολεμική περίοδο, η εκπληκτική ενδυνάμωση του οργανωμένου εγκλήματος εξ' αιτίας της επιλεκτικής Απαγόρευσης ορισμένων ουσιών, το κατέστησε βασικό παράγοντα της δημόσιας ζωής σε πολλές χώρες του αναπτυγμένου κόσμου (ΗΠΑ, Ιταλία, Γαλλία, Ιαπωνία, κ.α.).


2. Η ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΤΩΝ ΗΠΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟ-ΙΤΑΛΙΚΗ ΜΑΦΙΑ


1. Η εξέλιξη της αμερικανικής Μαφίας (1920-40)


Το 1920 απαγορεύτηκε πλήρως η νόμιμη διάθεση των οπιούχων και της κοκαΐνης με ιατρική συνταγογραφία και του αλκοόλ. Η απαγόρευση της χορήγησης οπίου και κοκαΐνης ακόμη με ιατρική συνταγογραφία έγινε δυνατή όταν το 1919 το Ανώτατο Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι ήταν εναρμονισμένη με το σύνταγμα η ερμηνεία της κυβέρνησης για το νόμο Harrison του 1914 (ερμηνεία σύμφωνα με την οποία οι γιατροί δεν είχαν το δικαίωμα να χορηγούν όπιο και κοκαΐνη για την αντιμετώπιση της εξάρτησης), ενώ η απαγόρευση του αλκοόλ επιτεύχθηκε με την επικύρωση της 18ης τροπολογίας του Συντάγματος που θέσπισε την Ποτοαπαγόρευση.



Αμέσως μετά την απαγόρευση αυτών των ψυχοτρόπων ουσιών, σε όλες τις αμερικανικές μεγαλουπόλεις, οι τοπικές συμμορίες που μέχρι τότε ασχολούνταν κυρίως την εκμετάλλευση της πορνείας, μετεξελίχτηκαν σε εθνικής εμβέλειας συνδικάτα που ανέλαβαν να καλύψουν τη ζήτηση σε οπιούχα, κοκαΐνη και οινόπνευμα, πράγμα που σηματοδοτεί τη γένεση και την ανάπτυξη του οργανωμένου εγκλήματος στις ΗΠΑ και εν συνεχεία σε διεθνές επίπεδο.



«Το αμερικανικό οργανωμένο έγκλημα εξελίχτηκε από ένα αριθμό τοπικών συμμοριών σε σύνολο εθνικών συνδικάτων με υπολογίσιμη οικονομική και πολιτική υπεροχή, κυρίως των βιομηχανικών περιοχών, εκμεταλλευόμενο την απαγόρευση του αλκοόλ, των οπιούχων και της κοκαΐνης. Σ' αντίθεση με την απαγόρευση του αλκοόλ που διάρκεσε 13 χρόνια (1920-1933), η απαγόρευση των ναρκωτικών ήταν συνεχής και κατέστησε τη διακίνηση της παράνομης ηρωίνης την πιο σταθερή πηγή εσόδων για το οργανωμένο έγκλημα στην Αμερική».[1]



Η έναρξη της εφαρμογής του νόμου Harrison (που θεσπίστηκε το 1914 και άρχισε να εφαρμόζεται το 1919 με τον τρόπο που επιθυμούσε η αμερικανική κυβέρνηση), σηματοδότησε μια ποιοτική αλλαγή στο παγκόσμιο εμπόριο των «ναρκωτικών»:



Για εκατοντάδες χρόνια και μέχρι το 1920, το όπιο ήταν ένα νόμιμο αγαθό που το καλλιεργούσαν Ασιάτες αγρότες, το αγόραζαν ευρωπαίοι και αμερικανοί έμποροι και το μετέφεραν προς διάθεση στις αγορές των αστικών κέντρων της Ευρώπης και της Αμερικής, διαμέσου των νόμιμων καναλιών του διεθνούς εμπορίου, υπό την εποπτεία των κρατών και προς αμοιβαίο όφελος των εμπόρων και των καταναλωτών.



Κατά τον ένα αιώνα της απαγόρευσής του (από το 1920 και μέχρι σήμερα) το όπιο είναι ένα παράνομο αγαθό, που εξακολουθεί να κάνει την ίδια διαδρομή και να εξυπηρετεί τις ίδιες ανάγκες, μόνο που διακινείται από παράνομα κανάλια και υπό τον έλεγχο των διαφόρων εκφάνσεων του οργανωμένου εγκλήματος, προς όφελος των διακινητών και εις βάρος των καταναλωτών τους, οι οποίοι εξαναγκάζονται να κάνουν χρήση νοθευμένων ουσιών που προσφέρονται σε υπερβολικές τιμές στη μαύρη αγορά και να αποτελούν αντικείμενο ποινικών διώξεων.



Το ίδιο ακριβώς συνέβη και με την κοκαΐνη. Η σχέση μεταξύ της παραγωγής της κοκαΐνης στον Τρίτο Κόσμο και της κατανάλωσής της στις βιομηχανικές χώρες παρέμειναν αναλλοίωτες. Το μόνο που άλλαξε αφορούσε τον έλεγχο της διακίνησής της και την υπερεκμετάλλευση των καταναλωτών της: Οι νόμιμοι διακινητές υποκαταστάθηκαν από τα παράνομα δίκτυα του οργανωμένου εγκλήματος και οι καταναλωτές εξαναγκάστηκαν να υποστούν το πολλαπλώς δυσβάστακτο βάρος που συνεπάγεται η χρήση μιας απαγορευμένης ουσίας.



Μετά την κατάργηση της ποτοαπαγόρευσης (1933), το οργανωμένο έγκλημα, στο χώρο του οποίου κυριαρχούσε η Μαφία υπό την αρχηγία του Σικελο-αμερικανού γκάνγκστερ Salvatore «Lucky» Luciano, έστρεψε το ενδιαφέρον του από το αλκοόλ στα «ναρκωτικά» που μέχρι τότε αποτελούσαν ένα μικρό μέρος του κύκλου των δραστηριοτήτων του. Και τα εκμεταλλεύτηκε συστηματικά μέχρι την κήρυξη του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, που προκάλεσε τη διακοπή της ροής του οπίου από τις οπιοπαραγωγές ασιατικές χώρες προς τις ΗΠΑ.[2]



Στα μέσα της δεκαετίας του 1930, η Μαφία βρέθηκε, για πρώτη φορά στην ιστορία της σε μια εξαιρετικά δεινή θέση, δεχόμενη επιθέσεις και έχοντας συνεχείς απώλειες σε δύο μέτωπα: Στις ΗΠΑ, η κυβέρνηση οργάνωσε συνδυασμένες αστυνομικές επιχειρήσεις και δικαστικές διώξεις κατά της μαφίας (που μεταξύ των άλλων, το 1936 οδήγησαν στη σύλληψη του Luciano και την καταδίκη του σε φυλάκιση 30 έως 50 ετών), και στην Ιταλία, ο Μουσολίνι την αντιμετώπισε με βίαιες εκστρατείες που είχαν ως αποτέλεσμα τη σύλληψη και την εξόντωση πολλών μελών της.



2. Η συνεργασία της αμερικανικής κυβέρνησης με τη Μαφία


Στις αρχές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ένα σαμποτάζ στο λιμάνι της Νέας Υόρκης το 1941 αποτέλεσε το έναυσμα για την αλλαγή του σκηνικού και την έναρξη της συνεργασίας των κρατικών μυστικών υπηρεσιών με τη Μαφία.



Η Υπηρεσία Πληροφοριών του Ναυτικού (Office of Naval Intelligence, ONI) επιδιώκοντας να διασφαλίσει το λιμάνι της Νέας Υόρκης από παρόμοια σαμποτάζ και, συγχρόνως, να ελέγχει όλα τα εμπορικά πλοία που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για τον ανεφοδιασμό εχθρικών πολεμικών στα διεθνή ύδατα, απευθύνθηκε στη Μαφία και εξασφάλισε τη συνεργασία της, μέσω μιας συμφωνίας με τον μεγαλομαφιόζο Joseph Lanza, αντιπρόσωπο του Luciano, που έλεγχε πλήρως τους εργαζόμενους στα ντοκ του λιμανιού της Νέας Υόρκης. Μετά τη σύναψη της συμφωνίας, o Luciano μεταφέρθηκε από τις απομακρυσμένες φυλακές Dannemora στις φυλακές της Νέας Υόρκης προκειμένου να διευκολυνθούν οι αναγκαίες συχνές επαφές του με τους αξιωματούχους της Υπηρεσίας Πληροφοριών και τους συνεργάτες του.



Έτσι εγκαινιάστηκε, η πρώτη επίσημη συνεργασία του αμερικανικού κράτους και του οργανωμένου εγκλήματος, που έμελλε να επεκταθεί από την προστασία του λιμανιού της Νέας Υόρκης το 1941 στο πεδίο της διεξαγωγής των στρατιωτικών επιχειρήσεων κατά την απόβαση των Αμερικανών στην Ιταλία το 1943 και εν συνεχεία να χρησιμοποιηθεί ως βασικό εργαλείο για της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής κατά τη μεταπολεμική περίοδο, με στόχο:



α) την απρόσκοπτη εφαρμογή του δόγματος Τρούμαν στην Ευρώπη και την Ασία,

β) τη διεξαγωγή του ψυχρού πολέμου και

γ) τη σταθεροποίηση της βορειοαμερικανικής κυριαρχίας στο νότιο ημισφαίριο.



Το αμερικανικό κράτος με τη συνεργασία του με τον Luciano εξασφάλισε την απρόσκοπτη λειτουργία του λιμανιού της Νέας Υόρκης σ' όλη τη διάρκεια του πολέμου και χρησιμοποίησε τη Σικελική Μαφία αρχικά ως δύναμη αντίστασης στον Μουσολίνι και εν συνεχεία ως δύναμη «αποτροπής» του ενδεχόμενου της ανάληψης της εξουσίας στην Ιταλία από την αριστερά.



«Ο στρατηγός Πάτον χρειάστηκε μόνο 4 μέρες για να διανύσει μια διαδρομή πολλών εκατοντάδων μιλίων προς το Παλέρμο, μεταξύ άλλων και γιατί ο φίλος του Λουτσιάνο, Don Calogero Vizzini, o επονομαζόμενος Zu Calo, χρησιμοποίησε τη μαφία για να καθαρίσει το δρόμο από τον ιταλικό στρατό και τα ναρκοπέδιά του». Μετά τη σταθεροποίηση των θέσεών τους «οι αμερικανικές δυνάμεις κατοχής τοποθέτησαν πλήθος μαφιόζων στους διοικητικούς μηχανισμούς και σε θέσεις δημάρχων και κοινοταρχών» στις περιοχές που ήταν υπό τον έλεγχό τους.[3]



Οι αμερικανικές δυνάμεις κατοχής στη Σικελία, αναθέτοντας πολιτικά και διοικητικά πόστα σε μέλη της Μαφίας, διασφάλισαν τις υλικές βάσεις για τη δυναμική αποτροπή του ενδεχόμενου να καταλάβει νομίμως την εξουσία η αριστερά και, συγχρόνως, διαμόρφωσαν τις προϋποθέσεις της εισβολής της Μαφίας στην κεντρική πολιτική σκηνή της Ιταλίας και τον επικαθορισμό της ιταλικής δημόσιας ζωής από το οργανωμένο έγκλημα στις τέσσερις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες.



Το 1947, η αμερικανική κυβέρνηση, σ’ εφαρμογή των συμφωνιών της ΟΝΙ με τη Μαφία, απελευθέρωσε τον Λουτσιάνο από τις φυλακές και τον απέλασε στη Σικελία, όπου αναδιοργάνωσε την επιχείρηση της ηρωίνης με τη βοήθεια των υπό αμερικανή προστασία Σικελών μαφιόζων. Με την ανοχή αμερικανικών δυνάμεων κατοχής και τη συνεργασία των αμερικανικών μυστικών αρχών, μεταξύ 1948 και 1952 ο Λουτσιάνο οργάνωσε ένα δίκτυο παραγωγής και διακίνησης ηρωίνης που προμηθευόταν βάση μορφίνης από τα κέντρα παραγωγής οπίου της Τουρκίας και της Μέσης Ανατολής, τη μετέτρεπε νομίμως σε ηρωίνη στα εργαστήρια της σικελικής φαρμακευτικής εταιρείας Schiaparelli και την εισήγαγε παράνομα στις ΗΠΑ, όπου σταδιακά έφτασε να καλύπτει το 80% της ζήτησης αυτής της ουσίας στη μαύρη αγορά.



Μ’ αυτό τον τρόπο, στην περίοδο 1948-1958, ο έλεγχος της ηρωίνης που διοχετευόταν στις ΗΠΑ, τη χώρα με τη μεγαλύτερη μαύρη αγορά πέρασε βαθμιαία από την κορσικάνικη μαφία της Μασσαλίας (που οι πάγιες σχέσεις της με τις γαλλικές μυστικές υπηρεσίες την καθιστούσαν αφερέγγυα για τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες) στην αμερικανο-σικελική μαφία (που οι σχέσεις της με τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες αποτελούσαν εγγύηση της πολιτικής της νομιμοφροσύνης).



3. Η συνεργασία της CIA με το οργανωμένο έγκλημα


Στα τέλη της δεκαετίας του 1940, όταν ο ρωσικός στρατός υπέταξε την Ανατολική Ευρώπη και οι κομμουνιστές κατέλαβαν την εξουσία στην Κίνα (1948), οι ΗΠΑ βρέθηκαν αντιμέτωπες με την άμεση απειλή της κομμουνιστικής επέκτασης και οι Αμερικανοί ηγέτες, διαπιστώνοντας ότι χρειάζονταν νέα όπλα για ν' αντιμετωπίσουν ένα νέο είδος παγκοσμίου πολέμου, το 1947 δημιούργησαν τη CIA (Central Intelligence Agency, Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών) που είχε αρμοδιότητα σε δύο κυρίως πεδία, την κατασκοπεία και τη μυστική δράση.



Η CIA αναδείχτηκε στο κυριότερο εργαλείο της αντικομμουνιστικής πολιτικής των ΗΠΑ σε όλο τον κόσμο. Οι πράκτορές της, εφαρμόζοντας ανενδοίαστα έναν κυνικό πραγματισμό, συμμαχούσαν με οποιαδήποτε υποκοσμιακή ή παρακρατική συμμορία που ήταν ικανή να χρησιμοποιηθεί για την ανάσχεση της επέκτασης της κομμουνιστικής επιρροής. Παρ' όλο που οι συμμαχίες της CIA με τα δίκτυα παραγωγής και διακίνησης των απαγορευμένων ουσιών αποτελούν μόνο ένα μέρος των δραστηριοτήτων της, ωστόσο άσκησαν και εξακολουθούν να ασκούν τεράστια προωθητική επίδραση στο παγκόσμιο εμπόριο της ηρωίνης μετά τον πόλεμο.



Η συμμαχία της CIA με τους ναρκω-λαθρέμπορους άρχισε από τη δεκαετία του 1940, σε μια εποχή που το διεθνές εμπόριο του οπίου βρισκόταν στα κατώτερα επίπεδα των τελευταίων δύο αιώνων: Κατά τη διάρκεια του πόλεμου, η διακίνηση του οπίου σχεδόν εκμηδενίστηκε εξαιτίας της τεράστιας πτώσης της διεθνούς εμπορικής ναυσιπλοΐας και των αυξημένων μέτρων ασφάλειας που εφαρμόζονταν στα διάφορα λιμάνια. Ο εφοδιασμός σε ηρωίνη ήταν μικρός, τα διεθνή συνδικάτα του εγκλήματος ήταν αποδιοργανωμένα και ο αριθμός των εξαρτημένων στις ΗΠΑ μειώθηκε σε επίπεδα που επέτρεπαν την παροχή ορισμένων υπηρεσιών (από 200.000 το 1924 σε περίπου 20.000 το 1944-1945).



Από τη λήξη του πολέμου, η αποκατάσταση της ομαλής λειτουργίας του διεθνούς εμπορίου ακολουθήθηκε από την αναδιοργάνωση της παράνομης βιομηχανίας της ηρωίνης και των δικτύων της διακίνησής της. Οι καλλιέργειες της οπιοπαπαρούνας στην Τουρκία και τη ΝΑ Ασία επεκτείνονταν διαρκώς και τα παράνομα εργαστήρια μετατροπής της μορφίνης σε ηρωίνη στήνονταν το ένα μετά το άλλο στη Μασσαλία και το Χονγκ-Κονγκ. Πολλοί απ' τους λόγους αυτής της «αναγέννησης» της διακίνησης των απαγορευμένων ουσιών οφείλονται στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ και του κυριότερου εκτελεστικού της βραχίονα, της CIA, που έχει την ευθύνη όλων των μυστικών επιχειρήσεων διείσδυσης, αποσταθεροποίσης, ανατροπής και αποτροπής στον κόσμο.


3. Η ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΤΩΝ ΗΠΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΡΣΙΚΑΝΙΚΗ ΜΑΦΙΑ

1. Η εξέλιξη της κορσικάνικης Μαφίας (1920-1940)


Για 25 ολόκληρα χρόνια, από το 1947 μέχρι το 1972, η κορσικάνικη Μαφία της Μασσαλίας είχε το μονοπώλιο στον εφοδιασμό της αμερικανικής αγοράς με ηρωίνη, απολαμβάνοντας της προστασίας των αμερικανικών και γαλλικών μυστικών υπηρεσιών, και κυρίως της αμερικανικής CIA και της Γαλλικής ΚΥΠ (SDECE).



Μέχρι τη δεκαετία του 1960, το μεγαλύτερο μέρος της διακίνησης της ηρωίνης από την Εγγύς και Μέση Ανατολή προς τις ΗΠΑ γινόταν από την κορσικάνικη Μαφία που είχε υπό τον απόλυτο έλεγχό της το λιμάνι της Μασσαλίας, πρωτεύουσα του Γαλλικού υπόκοσμου και κυριότερο κέντρο διαμετακόμισης απαγορευμένων ουσιών.



Η εξέλιξη της κορσικάνικης Μαφίας της Μασσαλίας είναι στενά συνδεδεμένη με το γεγονός ότι ανάπτυξε στενές σχέσεις με τον υπόκόσμο της πολιτικής και των μυστικών υπηρεσιών, για λογαριασμό των οποίων εκτελούσε ένα πλήθος βρώμικων δουλειών με αντάλλαγμα την παροχή προστασίας στις δικές της έκνομες δραστηριότητες.



Μέχρι το 1920, ο υπόκοσμος της Μασσαλίας αποτελούνταν από διάφορους κακοποιούς, κυρίως Κορσικανούς, που δρούσαν είτε μεμονωμένα είτε σε μικρές ομάδες και περιορίζονταν στην εκμετάλλευση της πορνείας και των τυχερών παιχνιδιών.



Στη δεκαετία του 1920, ο κόσμος αυτός μετασχηματίστηκε σε ένα αυστηρά ιεραρχημένο και κεντρικά καθοδηγούμενο δίκτυο, το πασίγνωστο Γαλλικό Δίκτυο της κορσικάνικης Μαφίας, υπό την ηγεσία των Francois Spirito και Paul Bonnaventure Carbone που το διηύθυναν επί 20 περίπου χρόνια (1924-1944). Το Δίκτυο οργάνωσε επαγγελματικά την εκμετάλλευση της πορνείας και των τυχερών παιχνιδιών, απλώθηκε σ’ ένα νέο επιχειρησιακό τομέα, τον τομέα των απαγορευμένων ουσιών, και ανέπτυξε στενές σχέσεις συνεργασίας με ένα σημαντικό μέρος του πολιτικού κόσμου,



Στη δεκαετία του 1930, η κορσικάνικη μαφία της Μασσαλίας συνεργάστηκε με τις ομάδες των φασιστών της πόλης που ήταν υπό την ηγεσία του αναπληρωτή δημάρχου Simon Sabiani, για λογαριασμό του οποίου οργάνωσε ειδικές ομάδες από γκάνγκστερ που περιφρουρούσαν τις φασιστικές εκδηλώσεις και εξαπέλυαν τρομοκρατικές επιθέσεις κατά των αντιφασιστών στα δύσκολα χρόνια που ακολούθησαν την Μεγάλη Οικονομική Κρίση του 1929-1931. Σ’ αντάλλαγμα, ο Sabiani πρόσφερε πολιτική προστασία στον υπόκοσμο και διόρισε πολλά μέλη της κορσικάνικης μαφίας στις υπηρεσίες του Δήμου της Μασσαλίας.[4] Μέσα απ’ αυτές τις διεργασίες διαμορφώθηκε μια συμμαχία ανάμεσα στους φασίστες και τον κορσικάνικο υπόκοσμο, ο οποίος αναδείχτηκε σε κύρια πολιτική δύναμη στη Μασσαλία.



Κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες, η κορσικάνικη μαφία, έχοντας εξασφαλισμένη την πολιτική της κάλυψη, μπόρεσε να διεισδύσει στο παράνομο εμπόριο των όπλων και των «ναρκωτικών»: Εκμεταλλευόμενη τον Ισπανικό Εμφύλιο Πόλεμο (1936-1939), αναπτύχθηκε στο πεδίο του παράνομου εμπορίου των όπλων. Συγχρόνως, εκμεταλλευόμενη την πρόσκαιρη αποδυνάμωση της αμερικανο-σικελικής Μαφίας, η οποία κατά τη δεκαετία του 1930 είχε δεχθεί σημαντικά χτυπήματα τόσο στην Ιταλία από το Μουσολινικό καθεστώς όσο και στις ΗΠΑ από το FBI, διείσδυσε στο πεδίο της εμπορίας των απαγορευμένων ουσιών και άνοιξε το πρώτο εργαστήριο ηρωίνης στη Μασσαλία, με αποτέλεσμα να φτάσει σταδιακά να ελέγχει το 80% της ηρωίνης που διακινούνταν προς τις Ηνωμένες Πολιτείες.



2. Γερμανική Κατοχή: Αντίσταση και Υπόκοσμος


Στη διάρκεια της γερμανικής κατοχής, σημειώθηκε μια διάσπαση στους κόλπους του υπόκοσμου της Μασσαλίας. Το μεγαλύτερο μέρος της κορσικάνικης μαφίας, υπό την αρχηγία των Carbone και Spirito, συνεργάστηκε με τη ναζιστική Γκεστάπο εναντίον της Αντίστασης. Ένα μικρό μέρος της, υπό την ηγεσία των αδελφών Guerini, συνεργάστηκε με τις αντιστασιακές οργανώσεις εναντίον της γερμανικής κατοχής, αντιδρώντας μ' αυτό τον τρόπο στα σχέδια του Άξονα που αφορούσαν τη μελλοντική ενσωμάτωση της Κορσικής στην Ιταλία.



Η διάσπαση της κορσικάνικης μαφίας στη διάρκεια του πολέμου, η στάση των διαφόρων ομάδων της απέναντι στη ναζιστική κατοχή και η έκβαση του πολέμου, καθόρισαν τις εξελίξεις στο χώρο του Γαλλικού Δικτύου (French Connection) μετά την απελευθέρωση της Γαλλίας: Οι αρχηγοί της κορσικάνικης μαφίας που συνεργάστηκαν με τις κατοχικές δυνάμεις, ακολούθησαν τους Γερμανούς στην πτώση τους. Εκείνοι που εναντιώθηκαν στους Γερμανούς, ακολούθησαν τους Συμμάχους στην άνοδό τους. Οι Carbone και Spirito εκπαραθυρώθηκαν από την ηγεσία του Δικτύου και επιβλήθηκε η νέα ηγετική ομάδα των αδερφών Guerini.



Ο Carbone εκτελέστηκε από την Αντίσταση το 1943, ενώ οι Sabiani και Spirito σώθηκαν, διαφεύγοντας στην Ισπανία μετά την απελευθέρωση της Γαλλίας το 1944.[5] Οι αδελφοί Guerini αναδείχτηκαν σε ήρωες της κορσικάνικης αντίστασης. O Antoine Guerini εργάστηκε ως πράκτορας των Αγγλο-αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών, και ο Bartolemy Guerini, που εφοδίαζε με πληροφορίες, όπλα και άνδρες την πολιτοφυλακή της σοσιαλιστικής ομάδας του Gaston Deffere, μετά την απελευθέρωση τιμήθηκε με το παράσημο της Λεγεώνας της Τιμής.



Η αντίσταση στη Μασσαλία, όπως και σ' ολόκληρη τη Γαλλία, ήταν διασπασμένη μεταξύ των κομμουνιστών και των μη-κομμουνιστών: Από τη μια μεριά υπήρχε το υπό κομμουνιστικό έλεγχο FTP (Franc-Tireurs et Partisans) με 2.000 μέλη και από την άλλη το μη-κομμουνιστικό MUR (Mouvements Unis de Resistance) με 800 μέλη. Κυριότερη δύναμη στο MUR ήταν το Σοσιαλιστικό Κόμμα υπό την ηγεσία του Gaston Deffere, ο οποίος ήταν επικεφαλής ενός συμμαχικού δικτύου πληροφοριών.



Το Φεβρουάριο του 1944, οι δύο πτέρυγες της αντίστασης αποφάσισαν να συνεργαστούν, ίδρυσαν το FFI (Forces Francaises de l’ Interieur) και οργάνωσαν τα CRS (Compagnies Republicaines de Securite) που ανέλαβαν αστυνομικά καθήκοντα και έβαλαν στο περιθώριο της αστυνομία που το μεγαλύτερο μέρος της είχε συνεργαστεί με τον κατακτητή. [6]


3. Μετά την απελευθέρωση: Πολιτικός κόσμος, υπόκοσμος και CIA


Η συνεργασία των κομμουνιστών και των σοσιαλιστών διατηρήθηκε μέχρι το 1946. Προϊόν της συνεργασίας τους ήταν και η εκλογή του σοσιαλιστή ηγέτη Gaston Deffere ως δημάρχου της Μασσαλίας τον Απρίλιο του 1945. Η διάσπασή τους ένα χρόνο αργότερα είχε ως αποτέλεσμα την εκλογή του κομμουνιστή υποψήφιου στη θέση του δημάρχου της πόλης το Νοέμβριο του 1946.



Το 1947, ένα κύμα απεργιών που σάρωσε ολόκληρη την Ευρώπη και προβλήθηκε από την Ουάσιγκτον ως «μέρος ενός σχεδίου των κομμουνιστών να καταλάβουν την εξουσία», εγκαινίασε την εποχή της παγκόσμιας αντιπαράθεσης «ανάμεσα στον ανατολικό κομμουνισμό και τη δυτική δημοκρατία» που έμελλε να περάσει στην ιστορία ως Ψυχρός Πόλεμος.



Ο ψυχρός πόλεμος άρχισε με την εφαρμογή ενός πολυδάπανου «Σχεδίου για την Ευρωπαϊκή Ανοικοδόμηση», του γνωστού «Σχεδίου Μάρσαλ», στα πλαίσια του οποίου η αμερικανική κυβέρνηση ανέθεσε το καθήκον της αντιμετώπισης του απεργιακού κύματος και του «κομμουνιστικού κινδύνου» στη CIA που μόλις είχε δημιουργηθεί σ’ αντικατάσταση του OSS (Office of Strategic Services).



Στις αρχές του 1947 το αμερικανικό Κογκρέσο αποφάσισε να χορηγήσει 400 εκατ. δολαρίων στον αγώνα κατά του κομμουνισμού και ο πρόεδρος Τρούμαν «διέθεσε αυτό το ποσό μέσω της CIA για την υποστήριξη δημοκρατικών πολιτικών κομμάτων», κυρίως στη Γαλλία, την Ιταλία, την Ελλάδα και την Τουρκία.[7]



Έχοντας επωμισθεί ως πρώτο καθήκον την αντιμετώπιση του απεργιακού κύματος στη Δυτική Ευρώπη, η CIA συνεργάστηκε στενά με την Αμερικανική Ομοσπονδία Εργασίας (AFL) του Irving Brown και χρηματοδότησε τις προσπάθειές της να οργανώσει στην Ευρώπη «ελεύθερα συνδικάτα» που θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ως αντίβαρο σε όσες εργατικές ενώσεις ελέγχονταν από τους κομμουνιστές.[8]



Η απόφαση της CIA να συνεργαστεί με τους σοσιαλιστές για την επίτευξη των στόχων της, υπήρξε αποτέλεσμα του γεγονότος ότι στη γαλλική πολιτική σκηνή δέσποζαν κατά την πρώτη μεταπολεμική περίοδο, μόνο τρία πολιτικά κόμματα: Tο Κομμουνιστικό Κόμμα που έπρεπε να «εξουδετερωθεί», το Κόμμα του Ντε Γκολ που ήταν «υπερβολικά ανεξάρτητος» κατά τα αμερικανικά κριτήρια και το Σοσιαλιστικό Κόμμα. Έτσι, υιοθετήθηκε η πολιτική της χρησιμοποίησης της αριστεράς για να αντιμετωπιστούν οι αριστεροί, που εφαρμόστηκε με επιτυχία αρχικά στη Γαλλία και στη συνέχεια στην Ιταλία.



Αναφερόμενος σ’ αυτό το σχέδιο, ο Thomas Braden, πρώην διευθυντής του Τμήματος Διεθνών Οργανώσεων της CIA, λέει:



«Χωρίς την εφαρμογή του σχεδίου της δημιουργίας των ελεύθερων εργατικών συνδικάτων, που γρήγορα επεκτάθηκε από τη Γαλλία στην Ιταλία, η μεταπολεμική ιστορία θα μπορούσε να εξελιχτεί πολύ διαφορετικά.»[9]



Για την επίτευξη των στόχων της, η CIA χρηματοδοτούσε το Γαλλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα με 1 εκατομμύρια δολάρια το χρόνο με στόχο να ενισχύσει την εκλογική του βάση στο εργατικό κίνημα και να διασφαλίσει στους ηγέτες του την πολιτική δύναμη που χρειάζονταν για να εναντιωθούν δυναμικά στις εργατικές απεργίες.[10]



Με τη βοήθεια αυτή, το Σοσιαλιστικό Κόμμα ξεπέρασε σύντομα τις οργανωτικές του αδυναμίες και ο σοσιαλιστής ηγέτης της Μασσαλίας Gaston Deffere, προχώρησε σε ανοικτή ρήξη με τους κομμουνιστές και κάλεσε τους εργαζόμενους σε μια πανεθνική αντικομμουνιστική σταυροφορία, ενώ ο σοσιαλιστής υπουργός εσωτερικών Jules Moch, εκκαθάρισε την αστυνομία από όλα τα φιλο-κομμουνιστικά στοιχεία και αποδύθηκε σε πρωτοφανείς αστυνομικές επιθέσεις κατά των απεργών, κινητοποιώντας 200.000 άνδρες.[11]



Ο έλεγχος του λιμανιού της Μασσαλίας ήταν απολύτως αναγκαίος για την εφαρμογή των αμερικανικών σχεδίων κατά του κομμουνισμού σε ευρωπαϊκή και παγκόσμια κλίμακα, γιατί απ’ αυτό περνούσαν όλα τα εφόδια που παρέχονταν στην Ευρώπη με το «Σχέδιο Μάρσαλ» και απ' αυτό γινόταν ο ανεφοδιασμός του Γαλλικού Εκστρατευτικού Σώματος στην Ινδοκίνα. Συνεπώς, τόσο η εφαρμογή του «Σχεδίου Μάρσαλ» όσο και η διατήρηση της ισορροπίας των δυνάμεων μεταξύ των δυτικών και των ανατολικών στην Άπω Ανατολή, εξαρτιόταν άμεσα από τη δυνατότητα της CIA να θέσει υπό τον έλεγχό της το λιμάνι της Μασσαλίας. Αυτό έγινε ιδιαίτερα εμφανές μετά την επίσημη ενεργητική εναντίωση του Κομμουνιστικού Κόμματος της Γαλλίας στη συνέχιση του πολέμου στην Ινδοκίνα και τις νίκες του Μαο-Τσε-Τουνγκ που προδιέγραφαν την κατάκτηση της εξουσίας από τους κομμουνιστές στην Κίνα.



Έτσι, από το 1947, η Μασσαλία, δεύτερη μεγαλούπολη της Γαλλίας, έγινε το θέατρο των πιο δυναμικών αντιπαραθέσεων μεταξύ κομμουνιστών και μη-κομμουνιστών στη γαλλική πολιτική ζωή. Σ’ αυτή τη σύγκρουση, το Γκολικό και το Σοσιαλιστικό Κόμμα στη Μασσαλία ενίσχυσαν τις δυνάμεις τους στρατολογώντας μαζικά τα μέλη της κορσικάνικης μαφίας. Ο γαλλικός πολιτικός κόσμος, με τη χρηματοδότηση και την καθοδήγηση της CIA, συνεργάστηκε με την κορσικάνικη μαφία και τη χρησιμοποίησε στην προσπάθειά του να αποδυναμώσει την επιρροή του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος. Κάτω απ' αυτές τις συνθήκες, στο Γαλλικό Δίκτυο ανατέθηκε ένας κρίσιμος πολιτικός ρόλος που του επέτρεψε να εξελιχθεί σε ανεπίσημη αλλά καθοριστικής σημασίας πολιτική δύναμη:



Η κορσικάνικη μαφία ανέλαβε την εκτέλεση πλήθους τρομοκρατικών ενεργειών σε βάρος της αριστεράς (καταλήψεις γραφείων, διάλυση συγκεντρώσεων, σπάσιμο απεργιών, δολοφονίες στελεχών, κ.α.) ενώ ένα σημαντικό μέρος του πολιτικού κόσμου στις ΗΠΑ και τη Γαλλία και οι μυστικές υπηρεσίες των δύο χωρών παρείχαν ισχυρή πολιτική προστασία στις έκνομες δραστηριότητες της ως αντάλλαγμα των υπηρεσιών της.


4. Η ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΤΗΣ CIA ΜΕ ΤΟ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟ ΕΓΚΛΗΜΑ

1. Οι στόχοι της συνεργασίας της CIA με τον υπόκοσμο


Ελάχιστη βασική επιδίωξη της CIA είναι να διεισδύει στα δίκτυα του υπόκοσμου και να τα επιτηρεί, γιατί οι οικονομικές τους πηγές, η πείρα τους στην παρανομία και η πρόσβασή τους σε πληροφορίες, τα καθιστούν σημαντική πολιτική δύναμη.[12] Όπως παρατήρησε το 1985, ένας αξιωματούχος του υπουργείου εξωτερικών των ΗΠΑ:



«Tα ναρκω-κέρδη μπορούν να εξαγοράσουν εκλογές, να χρηματοδοτήσουν την αγορά όπλων για αντεπαναστατικές επιχειρήσεις, να αποσταθεροποιήσουν νόμιμες κυβερνήσεις και να ματαιώσουν διαδικασίες εκδημοκρατισμού.»[13]



Οι οργανώσεις του υπόκοσμου είναι έντονα αντικομμουνιστικές και αποτελούν φυσικούς συμμάχους των μυστικών υπηρεσιών των χωρών που αντιμάχονται τον κομμουνισμό, με κορυφαία ανάμεσά τους τις ΗΠΑ. Τα δίκτυα του οργανωμένου εγκλήματος προσφέρουν στις μυστικές υπηρεσίες κανάλια για το ξέπλυμα χρήματος, πράκτορες για την εκτέλεση βρώμικων επιχειρήσεών τους και χρήσιμες πληροφορίες για τους διεφθαρμένους πολιτικούς στις χώρες όπου αναπτύσσουν δράση. Όπως παραδέχτηκε δημόσια ο στρατηγός Paul Gormap, πρώην αρχηγός του γενικού επιτελείου της αμερικανικής στρατιάς των Νοτίων Πολιτειών:



«Εάν θέλεις να αναμειχθείς σε αντι-ανατρεπτικές ή υπονομευτικές επιχειρήσεις, να συλλέξεις πληροφορίες και να διαθέσεις όπλα, είσαι υποχρεωμένος να συνεργάζεσαι με διακινητές ναρκωτικών.»[14]



Η φανερή όψη της «αντιναρκωτικής βοήθειας» που δίνουν οι Ηνωμένες Πολιτείες στις διάφορες χώρες αφορά την άμεση σύνδεσή της με την αντιμετώπιση της «ανατρεπτικής» προπαγάνδας και δράσης. Η προσεκτικά καλυμμένη και αθέατη πλευρά της αφορά το γεγονός ότι τα «ναρκωτικά» και η δήθεν καταστολή τους ήταν και παραμένουν ένας παράγοντας αποφασιστικής σημασίας για τις βρώμικες επιχειρήσεις των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών, και ιδιαίτερα της CIA, τόσο κατά τη διάρκεια του ψυχρού πολέμου όσο και μετά απ' αυτόν.



2. Το χρονικό της συνεργασίας της CIA με το οργανωμένο έγκλημα


Οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες έχουν μια μακροχρόνια παράδοση συνεργασίας με το οργανωμένο έγκλημα και τον υπόκοσμο. Μέχρι το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, διέθεταν δύο μυστικές υπηρεσίες πληροφοριών, το Γραφείο Στρατηγικών Υπηρεσιών (OSS) και το Γραφείο Πληροφοριών του Ναυτικού (ONI) που το 1947 αντικαταστάθηκαν από την CIA.



Α) Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου (1941-1945), οι μυστικές υπηρεσίες OSS και ONI συνεργάστηκαν επίσημα με τα δίκτυα του οργανωμένου εγκλήματος στις ΗΠΑ, την Ευρώπη και την Ασία και εξασφάλισαν την ενεργητική συμμετοχή τους στην προσπάθεια των αμερικανικών υπηρεσιών να πετύχουν τους πολιτικούς και στρατιωτικούς σκοπούς τους, και ως αντάλλαγμα, παρείχαν στο οργανωμένο έγκλημα προστασία και διευκολύνσεις στις παράνομες δραστηριότητές του.



Κατά τη διάρκεια του πολέμου, η αμερικανική κυβέρνηση συνεργάστηκε επίσημα και κατ' επανάληψη με το οργανωμένο έγκλημα, προκειμένου να πετύχει τους πολιτικούς και στρατιωτικούς στόχους της. Η συνεργασία αυτή σηματοδότησε την έναρξη μιας διαδικασίας μέσω της οποίας η παράνομη εξουσία του οργανωμένου εγκλήματος μετεξελίχθηκε σε επίσημο συνομιλητή και συνεργάτη των διαχειριστών της νόμιμης εξουσίας του κράτους για την αντιμετώπιση του «εξωτερικού εχθρού»:



1. Το 1941 η αμερικανική κυβέρνηση συνεργάστηκε με τη Μαφία για τον έλεγχο του λιμανιού της Νέας Υόρκης και την προστασία του από ενδεχόμενα σαμποτάζ, σ'`εφαρμογή του σχεδίου Luciano Project[15] από δύο αμερικανικές στρατιωτικές μυστικές υπηρεσίες, την «Υπηρεσία Πληροφοριών του Ναυτικού» (ONI) και το «Γραφείο Στρατηγικών Υπηρεσιών» (OSS).

2. Το 1943, κατά την απόβαση των συμμάχων στην Ιταλία, η αμερικανική κυβέρνηση ξανασυνεργάστηκε με τη σικελική Μαφία με σκοπό να διασφαλίσει ην προετοιμασία και την επιτυχή έκβαση της απόβασης των συμμαχικών δυνάμεων στη Σικελία, οργανώνοντας «σίγουρα» τοπικά αντιστηρίγματα, παροχή πληροφοριών και εκκαθάριση του εδάφους από τους Γερμανούς προκειμένου να διευκολυνθεί η ανεμπόδιστη προέλαση των αμερικανικών στρατευμάτων και, παράλληλα, να εξουδετερωθεί βίαια η αριστερά, να αποφευχθεί το ενδεχόμενο της ανάληψης της εξουσίας από τους κομμουνιστές και να παλινορθωθεί η παλιά τάξη πραγμάτων. Το σχέδιο επεξεργάστηκαν και εφάρμοσαν οι υπηρεσίες ΟΝΙ και OSS.[16]

3. Μετά το 1941, το OSS άρχισε να συνεργάζεται με την ισχυρή μυστική υπηρεσία της Κίνας και, μέσω αυτής, με την «Πράσινη Σπείρα», ένα συνδικάτο που έλεγχε το εμπόριο του οπίου στην περιοχή Yangtze, για την οργάνωση ενός εκτεταμένου δικτύου πληροφοριών κατά των Ιαπώνων.[17] Η συνεργασία αυτή συνεχίστηκε από τη CIA με στόχο το κομμουνιστικό καθεστώς της Κίνας.



Β) Κατά την πρώτη μεταπολεμική περίοδο (1945-1965), η συνεργασία μεταξύ του κράτους και του οργανωμένου εγκλήματος αναδείχθηκε σε βασικό εργαλείο της εφαρμογής του δόγματος Τρούμαν στην Ευρώπη και την Ασία, έχοντας ως στόχο την αντιμετώπιση του «εσωτερικού εχθρού»



1. Στη Γαλλία, μετά την έναρξη του ψυχρού πολέμου (1947), οι αμερικανικές και γαλλικές μυστικές υπηρεσίες συνεργάστηκαν με την κορσικάνικη Μαφία που έλεγχε το λιμάνι της Μασσαλίας για να εξουδετερώσουν την επιρροή της Αριστεράς.

Η CIA κατέβαλε ιδιαίτερες προσπάθειες να θέσει υπό τον έλεγχό της το λιμάνι της Μασσαλίας και να διασφαλίσει α) την απρόσκοπτη ροή της βοήθειας που δινόταν στην Ευρώπη με το Σχέδιο Μάρσαλ και β) τον ανεφοδιασμό του Γαλλικού Εκστρατευτικού Σώματος στην πόλεμο της Ινδοκίνας που έληξε με ήττα των Γάλλων στο Ντιέμ-Μπιέν-Φου και την αποχώρησή τους από τη Ν.Α. Ασία.

Για το σκοπό αυτό, η CIA, η γαλλική ΚΥΠ (SDECE)[18] και η παρακρατική SAC συνεργάστηκαν με το Γαλλικό Δίκτυο της κορσικάνικης μαφίας της Μασσαλίας και το Δίκτυο της Ινδοκίνας (1947-1954),[19] που έλεγχαν τη διακίνηση της ηρωίνης στην Ασία, την Ευρώπη και την Αμερική.

Μέσω αυτής της συνεργασίας, οι μυστικές υπηρεσίες εξασφάλισαν τη βοήθεια της κορσικάνικης Μαφίας στις πράξεις ατομικής και μαζικής τρομοκρατίας σε βάρος των κομμουνιστών της Μασσαλίας και σ' αντάλλαγμα της παρείχε χρηματοδότηση και κάλυψη των έκνομων δραστηριοτήτων της.[20]

Η συνεργασία συνεχίστηκε αρμονικά και στην Άπω Ανατολή, όπου το Γαλλικό Δίκτυο (της κορσικάνικης μαφίας) διατηρούσε ισχυρά ερείσματα, μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1960, περίοδο κατά την οποία η κυβέρνηση της Ουάσινγκτον έκρινε ότι ήταν σε θέση να εξοντώσει το Γαλλικό Δίκτυο και να το αντικαταστήσει με το Δίκτυο της Ν.Α. Ασίας που η ίδια είχε οργανώσει.



2. Στην Ιταλία, η CIA και η ιταλική ΚΥΠ (SIFFAR) συνεργάστηκαν με την ιταλική μαφία για την αποτροπή της εισόδου των κομμουνιστών στην κυβέρνηση στην Ιταλία (1947), και, αργότερα, για τον έλεγχο των πολιτικών κομμάτων και ολόκληρου του πολιτικού συστήματος (1947-1970) και την εφαρμογή της «στρατηγικής της έντασης» (1970-1990).

Από το 1943, η CIA εφάρμοσε την ίδια στρατηγική στη Σικελία, όπου αξιωματούχοι των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών προσπάθησαν να εξουδετερώσουν την επιρροή των κομμουνιστών στο νησί και σ' όλη την υπόλοιπη χώρα, βοηθώντας τη Μαφία και τους Χριστιανοδημοκράτες πολιτικούς συμμάχους της να καταλάβουν την εξουσία και να δολοφονήσουν πολλές εκατοντάδες αριστερούς πολίτες.[21]

Σ' αντάλλαγμα των υπηρεσιών που της πρόσφερε η Σικελική Μαφία, η CIA της παρείχε πλήρη κάλυψη των εγκληματικών δραστηριοτήτων της. Όπως παραδέχτηκε δημόσια ο πρώην επιχειρησιακός διευθυντής της CIA Miles Copeland: «Εάν δεν είχε γίνει αυτό με τη Μαφία, οι κομμουνιστές θα μπορούσαν να θέσουν υπό τον έλεγχό τους ολόκληρη την Ιταλία».[22]

Η συνεργασία των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιων συνεχίστηκε αδιατάρακτα μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1990, όταν η αποδεδειγμένη καθολική διάβρωση των πολιτικών κομμάτων της δεξιάς, του κέντρου και της κεντροαριστεράς από τη μαφία, οδήγησε σ' ένα επίσης καθολικό αδιέξοδο που προκάλεσε την κατάρρευση του πολιτικού σκηνικού που είχε στηθεί και λειτουργούσε από το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.



3. Στην Άπω Ανατολή, οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες συμμάχησαν με τις συμμορίες που διαφέντευαν το εμπόριο των ναρκωτικών στις συνοριακές γραμμές και τα λιμάνια που είχαν ιδιαίτερη στρατηγική σημασία, προκειμένου να εξασφαλίσουν τη επιτυχία των βρώμικων επιχειρήσεών τους.

Σ' αντάλλαγμα των υπηρεσιών που πρόσφεραν στις μυστικές υπηρεσίες, τα συνδικάτα του εγκλήματος στα αστικά κέντρα απολάμβαναν μιας κρατικής προστασίας που τους επέτρεπε να συνεχίζουν τις παράνομες επιχειρήσεις τους υπό την εποπτεία του κράτους και της αστυνομίας, ενώ οι μεγάλοι ναρκω-βαρώνοι της υπαίθρου επέκτειναν τις δραστηριότητές τους έξω από την επικράτειά τους και οργάνωσαν ιδιωτικούς στρατούς για να εξασφαλίσουν την κατοχή και τη διατήρηση των περιοχών που ήταν απαραίτητες για τις αυξανόμενες καλλιέργειες του οπίου».

Στην Κίνα, μετά την κατάληψη της εξουσίας από τους Κομμουνιστές (1948), η CIA πρόσφερε αμέριστη βοήθεια στα τμήματα του εθνικιστικού στρατού του Κουομιτάγκ (ΚΜΤ) τα οποία, μετά την ήττα τους από τους Κινέζους κομμουνιστές, εγκαταστάθηκαν στη Μπούρμα και ασχολούνταν με το εμπόριο του οπίου. Με τη βοήθειά τους, η CIA δημιούργησε δίκτυα πληροφοριών και σαμποτάζ σε βάρος της κομμουνιστικής Κίνας και σ' αντάλλαγμα τους πρόσφερε χρηματοδότηση, εφόδια και κάλυψη της διακίνησης του οπίου.[23]



Γ) Κατά τη δεύτερη μεταπολεμική περίοδο (1965-1990), η συνεργασία μεταξύ του κράτους και του οργανωμένου εγκλήματος είχε ως στόχο την αναδιάταξη της παγκόσμιας αγοράς των απαγορευμένων ουσιών προς όφελος των ΗΠΑ και τη δικαιολόγηση των ανοικτών ή καλυμμένων αστυνομικών και στρατιωτικών επεμβάσεών τους σε διάφορα μέρη του πλανήτη. Για το σκοπό αυτό:



1. Η CIA συνεργάστηκε με τη Γαλλική και την Ιταλική ΚΥΠ για την επιτυχία του πραξικοπήματος της ηρωίνης, με το οποίο ο έλεγχος της παγκόσμιας αγοράς της ηρωίνης πέρασε από το Γαλλικό Δίκτυο στο Δίκτυο της Ν.Α. Ασίας που οργανώθηκε με την καθοδήγηση της CIA (1965-1974), μετά την ήττα και την απόσυρση των Γάλλων από την Ινδοκίνα και την υποκατάστασή τους από τους Αμερικανούς.



2. Η CIA συνεργάστηκε με το Δίκτυο της Ν.Α. Ασίας (1970-1980) το οποίο έλεγχε το μεγαλύτερο μέρος της παγκόσμιας παραγωγής ηρωίνης και το 80% της ηρωίνης που εισάγονταν στην αγορά των ΗΠΑ κατά τη δεκαετία του 1970.



3. Η CIA, κατά τη διάρκεια του πολέμου στο Βιετνάμ, συνεργαζόταν με τις φυλές που καλλιεργούσαν όπιο στο Χρυσό Τρίγωνο και με στρατηγούς της Ταϊλάνδης, του Λάος και του Νοτίου Βιετνάμ που έκαναν λαθρεμπόριο ηρωίνης.[24]



4. Η CIA συνεργάστηκε με τους ισλαμιστές αντάρτες που έλεγχαν την παραγωγή και τη διακίνηση της ηρωίνης στο Αφγανιστάν. Οπως αποκαλύφθηκε από επίσημες έρευνες, μετά την εισβολή των σοβιετικών στο Αφγανιστάν, η CIA χρηματοδοτούσε και εξόπλιζε τους τοπικούς πολέμαρχους που παρήγαγαν τεράστιες ποσότητες οπίου. Το 1983, οι Αφγανοί αγρότες παρήγαγαν πάνω από 400 τόνους οπίου, που στο μεγαλύτερο μέρος του διατέθηκε στο Πακιστάν για μετατροπή σε ηρωίνη. Στη δεκαετία του 1980, το 50% της ηρωίνης που εισάγονταν στις ΗΠΑ, προέρχονταν απ' αυτή την περιοχή.[25]



5. Η CIA συνεργάστηκε -και συνεργάζεται- με το διεθνή υπόκοσμο για την εφαρμογή της πολιτικής «ναρκωτικά για όπλα» και «όπλα για ναρκωτικά», στο Βιετνάμ, το Αφγανιστάν, το Ιράν (Ιράν-γκέιτ), τη Νικαράγουα (Κόντρα-γκέιτ) και άλλες περιοχές του πλανήτη.



6. Η CIA συνεργάστηκε -και συνεργάζεται- με τα καρτέλ διακίνησης «ναρκωτικών» στην Κεντρική και τη Νότια Αμερική, με σκοπό:



● Τη δολοφονία του Κάστρο και την ανατροπή του καθεστώτος της Κούβας. Στα τέλη της δεκαετίας του 1960, αστυνομικές πηγές αποκάλυψαν ότι οι ανατρεπτικές επιχειρήσεις της CIA σε βάρος της Κούβας ήταν «βιτρίνα» της δράση ενός μεγάλου συνδικάτου διακίνησης ηρωίνης και κοκαΐνης. Και η CIA, υπό την πίεση αυτών των αποκαλύψεων, αναγκάστηκε να ματαιώσει μερικές από τις σημαντικότερες ενέργειές της εναντίον του καθεστώτος του Κάστρο.[26]

● Τη διενέργεια ανατρεπτικών επιχειρήσεων εναντίον χωρών που δεν αποδέχονται τη λογική του αμερικάνικου νεοαποικισμού, όπως η Κούβα και η Νικαράγουα,

● Την καθοδήγηση πραξικοπημάτων εναντίον εκλεγμένων κυβερνήσεων μη-αρεστών στην Ουάσινγκτον.

● Τη δικαιολόγηση ανοικτών στρατιωτικών επεμβάσεων στο έδαφος άλλων χωρών, όπως στη Γρενάδα, τον Παναμά και τη Βολιβία.

● Τη δημιουργία, τη χρηματοδότηση, την επάνδρωση και τη δράση παρακρατικών οργανώσεων και συμμοριών πληρωμένων φονιάδων, όπως η Αντικομμουνιστική Συμμαχία και τα Αποσπάσματα Θανάτου που δρουν στη Λατινική Αμερική.



7. Μέσα στις Ηνωμένες Πολιτείες, η CIA φρόντιζε για την ασφάλεια των συνεργατών της στο χώρο του οργανωμένου εγκλήματος. Οπως αποδείχθηκε, προστάτευσε από ποινικές διώξεις Λατινο-αμερικανούς διακινητές απαγορευμένων ουσιών σε περισσότερες από 27 περιπτώσεις που ήταν της αρμοδιότητας της ομοσπονδιακής δικαιοσύνης.[27]



Η συνεργασία αυτή ισχυροποίησε το οργανωμένο έγκλημα σε πρωτόγνωρο βαθμό και το κατέστησε ικανό:



● να παρεμβαίνει στις εκλογικές διαδικασίες,

● να ενσωματώνεται στους πολιτικούς θεσμούς,

● να συμμετέχει στη δημιουργία του παρακράτους,

● να συνεργάζεται με τις μυστικές υπηρεσίες στην εκτέλεση «γενικών σχεδίων» (όπως, π.χ. για την αποτροπή της ενδεχόμενης συμμετοχής των κομμουνιστών στις κυβερνήσεις των δυτικών χωρών),

● να παίρνει μέρος στην εφαρμογή της «στρατηγικής της έντασης», κατά την περίοδο 1970-1995,

● να εκτελεί τις περισσότερες από τις τρομοκρατικές ενέργειες που την υλοποιούν αυτή τη στρατηγική, και

● να διασφαλίζει την αρμονική συνεργασία του με την κρατική εξουσία διαμέσου ατόμων που συνδυάζουν την ιδιότητα του ανώτερου κρατικού αξιωματούχου και του συνεργάτη του υποκόσμου.



1. Κατά την περίοδο 1960-1970, η Μαφία συμμετείχε άμεσα στην άσκηση της εξουσίας και διέβρωσε το πολιτικό σύστημα της Ιταλίας, διασφαλίζοντας, με τους γνωστούς τρόπους, την εκλογή δικών της ανθρώπων στο κοινοβούλιο και τα όργανα της τοπικής αυτοδιοίκησης (δημοτικά και κοινοτικά συμβούλια), ενώ παράλληλα έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στη δημιουργία του παρακράτους και στην εφαρμογή των σχεδίων των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών, όπως η Επιχείρηση Stay Behind που εξειδικεύτηκε και εφαρμόστηκε ως Επιχείρηση Γκλάντιο στην Ιταλία και άλλες χώρες και ως Επιχείρηση Κόκκινη Προβιά στην Ελλάδα.



2. Κατά την περίοδο 1970-1980, οι αμερικανικές και ιταλικές μυστικές υπηρεσίες συνεργάστηκαν με τη Μαφία και διάφορες ακροδεξιές τρομοκρατικές οργανώσεις για την εφαρμογή της τρομοκρατικής στρατηγικής της έντασης. Από κοινού πραγματοποίησαν χιλιάδες πολύνεκρες τρομοκρατικές, αποσταθεροποιητικές και ανατρεπτικές ενέργειες (βομβιστικές επιθέσεις, δολοφονίες, απόπειρες πραξικοπημάτων), πολλές από τις οποίες έγιναν σε συνεργασία με τα μέλη της μασονικής στοάς Προπαγάνδα 2 (P2) του Λ. Τζέλι, που ήταν συγχρόνως συνεργάτες της μαφίας και ισχυροί παράγοντες στο χώρο της οικονομίας, της πολιτικής, της εκκλησίας και των ενόπλων δυνάμεων.



Από το 1970 και μετά, το οργανωμένο έγκλημα και η κρατική εξουσία, διαχειρίζονται από κοινού τα ναρκωτικά και την τρομοκρατία προς αμοιβαίο όφελος: Σε απολύτως αρμονική συνεργασία μεταξύ τους, κατασκεύασαν δυο απειλές, την απειλή των ναρκωτικών και την απειλή της τρομοκρατίας, και ανέλαβαν εργολαβικά την «προστασία» της κοινωνίας απ' αυτές, εξασφαλίζοντας αφ' ενός την αέναη ισχυροποίησή τους και αφ' ετέρου την παθητικοποίηση του κοινωνικού σώματος απέναντι στις κοσμογονικές ανατροπές που προκαλούνται κατά το πέρασμα από τη βιομηχανική στη μεταβιομηχανική εποχή.



3. Συμπέρασμα


Όλα αυτά οδηγούν στο εύλογο συμπέρασμα ότι η CIA αναδιοργάνωσε, ενίσχυσε και ισχυροποίησε τα τρία σημαντικότερα και μεγαλύτερα δίκτυα που έλεγχαν την παγκόσμια διακίνηση της ηρωίνης κατά τη μεταπολεμική περίοδο. Η Αμερικανο-σικελική, η Κορσικάνικη και η Κινέζικη μαφία, χάρη στη βοήθεια που τους παρασχέθηκε από τις μυστικές υπηρεσίες των Ηνωμένων Πολιτειών, μετεξελίχτηκαν από συμμορίες περιορισμένης τοπικής εμβέλειας σε αληθινά διεθνή δίκτυα διακίνησης απαγορευμένων ουσιών, που παίζουν καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση και τη συντήρηση των οικονομικών και πολιτικών ισορροπιών στον πλανήτη.



5. Η ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΤΗΣ CIA ΜΕ ΤΙΣ «ΑΝΤΙΝΑΡΚΩΤΙΚΕΣ» ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ


Οι υπηρεσίες πληροφοριών, το εμπόριο των ναρκωτικών και η δήθεν καταστολή των απαγορευμένων ουσιών συνήθως ή πολύ συχνά συνυφαίνονται. Από την εποχή του «Ομοσπονδιακού Γραφείου Ναρκωτικών» (FBN) μέχρι τη βασιλεία της DEA, η CIA χρησιμοποιούσε ως προκάλυμμα τις «αντιναρκωτικές υπηρεσίες».



Η CIA χρησιμοποίησε τα προγράμματα εκπαίδευσης και βοήθειας που δίνονταν στις αστυνομίες διαφόρων χωρών από το αμερικανικό «Γραφείο Δημόσιας Ασφάλειας»(OPS), τη DEA και το «Τμήμα Ναρκωτικών» του υπουργείου εξωτερικών των ΗΠΑ, ως βιτρίνα που κάλυπτε τόσο τις διασυνδέσεις της CIA με τις αστυνομίες των άλλων χωρών που είναι ιδεώδεις πηγές πληροφοριών για τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες, όσο και τις βρώμικες μυστικές επιχειρήσεις του OPS.[28]



Η πρώτη επίσημη -και δειλή- αποκάλυψη ότι η CIA χρησιμοποιούσε τις «αντιναρκωτικές» υπηρεσίες και τα «αντιναρκωτικά» προγράμματα ως κάλυψη των βρώμικων επιχειρήσεών της, έγινε το 1975, από την ερευνητική επιτροπή του αμερικανικού κογκρέσου (Επιτροπή Ροκφέλερ) που διαπίστωσε ότι «η CIA είχε προωθήσει πράκτορές της στο Ομοσπονδιακό Γραφείο Ναρκωτικών για να εκτελέσουν τοπικές αποστολές αντικατασκοπίας».[29]



Ομως, η αλληλεξάρτηση ανάμεσα στις «αντιναρκωτικές» υπηρεσίες και στις πολιτικές και στρατιωτικές μυστικές υπηρεσίες δεν αποτελούσαν καινούριο και περιστασιακό φαινόμενο. Αντιθέτως, ήταν ένα σταθερό στοιχείο της δράσης των μυστικών υπηρεσιών που οι πρώτες ενδείξεις της ύπαρξής του ανιχνεύονται από την εποχή που ο αρχηγός του Ομοσπονδιακού Γραφείου Ναρκωτικών Harry Anslinger επέτρεψε τη συμμετοχή πρακτόρων της υπηρεσίας του σε μυστικές επιχειρήσεις άλλων μυστικών υπηρεσιών στο εξωτερικό.



Ο πρώτος αμερικανός πράκτορας που στάλθηκε στο εξωτερικό από το FBN ήταν ο Garlant Williams. Ο Williams έγινε διευθυντής του Ειδικού Τμήματος Αντικατασκοπίας του αμερικανικού στρατού το 1940 και αργότερα διευθυντής του Τομέα Ειδικής Εκπαίδευσης του «Γραφείο Δημόσιας Ασφάλειας» (OPS), όπου δίδαξε σε εκατοντάδες πράκτορες την τέχνη της κατασκοπείας, του σαμποτάζ και της αντιμετώπισης των ανταρτών». Κατά τον πόλεμο της Κορέας διηύθυνε ένα στρατιωτικό δίκτυο πληροφοριών. Στις αρχές της δεκαετίας του 1960 παραιτήθηκε από το FBN και πρόσφερε την τεχνογνωσία του σε αρκετά αφρικανικά κράτη για να οργανώσουν τις αστυνομίες και τις υπηρεσίες πληροφοριών τους.[30]



Η συνεργασία της CIA με τις «αντιναρκωτικές» υπηρεσίες στις βρώμικες επιχειρήσεις της εντός και εκτός των ΗΠΑ, παρουσίαζε πολλά πλεονεκτήματα για τη CIA:



● Της έδινε τη δυνατότητα να αυτοχρηματοδοτεί τις δραστηριότητές της με χρήματα που εξοικονομούσε από την ανάμειξή της στη διακίνηση των ναρκωτικών, πράγμα που της επέτρεπε να διαφεύγει τον έλεγχο των αρμόδιων συνταγματικών οργάνων. Και, συγχρόνως,

● Tης πρόσφερε πολύ μεγαλύτερη άνεση κινήσεων για τους μυστικούς της πράκτορες, που είχαν αυξημένη κάλυψη δουλεύοντας με τη διπλή ιδιότητα του πράκτορα της CIA και του FBN συγχρόνως.



Όπως δήλωσε ο πράκτορας του FBN Sal Vizzini, που πήρε μέρος σε ειδικές αποστολές της CIA στη Βηρυτό και στην Μπανγκόκ:[31]



«Ως πράκτορας των αντιναρκωτικών υπηρεσιών έχω κάποια προστασία απέναντι στην κυβερνητική επιτήρηση. Διαθέτω μια κάλυψη μέσα σε μια κάλυψη που δεν τη διέθεταν οι κανονικοί πράκτορες της CIA».[32]



--------------------------------------------------------------------------------

[1] Αlfred McCoy: The Politics of Heroin: CIA Complicity in the Global Drug Trade (1972/1991), σ. 10.

[2] Ανάμεσά τους, την πρώτη θέση είχε η Τουρκία και ακολουθούσαν το Ιράν και οι χώρες της Ν.Α. Ασίας.

[3] Steven Duke & Albert Gross: America's Longest War (1993), σ. 96.

[4] Alfred McCoy, ο.π., σ. 50.

[5] Ο Sabiani εγκαταστάθηκε το 1947 στις ΗΠΑ, ανέλαβε ένα καθοδηγητικό ρόλο στη διακίνηση της ηρωΐνης από τη Μασαλλία στη Νέα Υόρκη, συνελήφθη τo 1950, έμεινε στη φυλακή επί δύο χρόνια, απελευθερώθηκε το 1952, επέστρεψε στη Γαλλία, όπου συνελήφθη για τη συνεργασία του με τους κατακτητές, φυλακίστηκε για οκτώ μήνες και μετά εγκαταστάθηκε στη Γαλλική Ριβιέρα όπου έζησε μέχρι το 1967, ασχολούμενος με τουριστικές επιχειρήσεις.

[6] Alfred McCoy, ο.π., σ. 52.

[7] John Ranelagh, The Agency: The Rise and Decline of the CIA (1986), σ. 131.

[8] Ronald Filippelli, American Labor and Postwar Italy, 1943-1953 (1989)

[9] Thomas Braden, «I’m Glad the CIA is ‘Immoral’» (Saturday Evening Post, 20/5/1967), σ. 14

[10] Harris Smith, OSS: The Secret History of America’s First Central Intelligence Agency (1972), σ. 182.

[11] Gabriel & Joyce Kolko, Limits of Power (1972), σ. 370.

[12] Ο διευθυντής της DEA, Francis Mullen, επέμενε στην ανάγκη να υπάρξει «διεθνής πολιτική και οικονομική πίεση στην ισορροπία των δυνάμεων και του εμπορίου που ελέγχεται από ναρκω-δολάρια» (SPSI, hearings, International Narcotics Trafficking, σ. 562).

[13] Clyde Taylor, υφυπουργός εξωτερικών για διεθνή ζητήματα ναρκωτικών (San Diego Union, 12/1/1986).

[14] Latin America Weekly Report, 23/3/1984.

[15] Rodney Chambell, The Luciano Project: The Secret Wartime Collaboration of the Mafia and the US Navy (1977).

[16] Max Corvo, The OSS in Italy 1942-1945 (1990) και Harris Smith, OSS: The Secret Story of America's First Central Intelligence Agency (1972).

[17] Rodney Campbell, The Luciano Project (1977). Jonathan Marshall, «Opium and the Politics of Gangsterism in Nationalist China, 1927-1945».

[18] SDECE: Service de Documentation Exterieure et de Contre Espionage.

[19] Philip Williams, Wars, Plots and Scandals in Post-War France (1970).

[20] Alfred McCoy, The Politics of Heroin in Southeast Asia (1972), κεφ. 1-2.

[21] Corvo Max, The OSS in Italy, 1942-1945 (1990).

[22] Peter Dale Scott (Πρόλογος στο εξαιρετικό βιβλίο του Henrik Kruger, The Great Heroin Coup, σ. 14) και Miles Copeland, Beyond Cloak and Dagger (1975), σ. 240-41.

[23] Alfred McCoy, The Politics of Heroin in Southeast Asia (1972), κεφ. 2.

[24] Alfred McCoy, The Politics of Heroin in Southeast Asia (1972), κεφ. 1-2. Catherine Lamour, The International Connection (1974), Richard Kunnes, The American Heroin Empire (1972), σ. 11-13.

[25] Κατάθεση του David Melocik, συνδέσμου της DEA με το κογκρέσο (US Congress, House, Select Committee on Narcotics Abuse and Control, report, International Narcotics Control Study Missions, GPO, 1984, σ. 161), Konrad Ege, «CIA Rebels Supply US Heroin» (Counterspy, November 1980, σ. 16). Σε μια αναφορά της DEA το 1981 σημειώνεται ότι: «Οι Σοβιετικές δυνάμεις έχουν αποδυθεί σε επιχειρήσεις εναντίον της διακίνησης ναρκωτικών από τους Αφγανούς εθνικιστές ως μέρος του συνόλου των στρατιωτικών τους επιχειρήσεων εναντίον των ανταρτών» (Washington Post, 2/1/1981).

[26] Κούβα (Operation 40): New York Times, 4/1/1975, Edward Epstein, The Agency of Fear (1977) και Henrik Kruger, The Great Heroin Coup (1980).

[27] Υπόμνημα της DEA, χωρίς υπογραφή και ημερομηνία καταχωρημένο στο CIA Narcotic Intelligence Collection (πιθανολογείται ότι γράφτηκε από τον Lucien Conein το 1975). Παραχωρήθηκε από τη DEA σε ενδιαφερόμενους ερευνητές κατ' εφαρμογή του Νόμου περί Ελευθερίας των Πληροφοριών.

[28] A. Langguth: Hidden Terrors (1968), σ. 48-9, 57, 72, 124, 138, 242-3. Thomas Lobe: United States National Security Policy and Aid to the Thailand Police (1977), σ. 9. Commission on CIA Activities Within the United States: Report to the President [Rockefeller report] (1975), σ. 235.

[29] New York Times (11/7/1975), Washington Post (19/2/1975), Rockefeller report, σ. 233-34.

[30] Harry Anslinger, The Protectors (1964), σ. 24, 107.

[31] Συνέντευξη του Vizzini στον συγγραφέα Η. Kruger (20/12/1978).

[32] Sal Vizzini: Vizzini (1972), σ. 31-32, 166.